Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 1930 όταν η ελαιοπαραγωγή του νησιού είχε φτάσει στον υπέρτατο βαθμό. Τα χειροκίνητα ελαιοτριβεία του νησιού,  περίπου δέκα δεν ήταν δυνατό να ανταποκριθούν σε αυτή την τεράστια παραγωγή λαδιού. Να σημειώσουμε εδώ ότι, την εποχή εκείνη ο πρωτογενής και δευτερογενής τομέας ήταν σε μεγάλη ανάπτυξη απ' τον οποίο και ζούσαν το 80% των κατοίκων του νησιού μας, λίγοι ψαράδες και λίγοι οι ναυτικοί που ταξίδευαν με ποντοπόρα πλοία ήταν σε μικρότερο ποσοστό. Τότε λοιπόν απ' το γεγονός ότι τα χειροκίνητα ελαιοτριβεία ήταν αδύνατο να ανταποκριθούν στη μεγάλη παραγωγή, τις πιο πολλές φορές οι ελιές σάπιζαν μέσα στις "θέσεις" με αποτέλεσμα το ελαιόλαδο να είναι φοβερά άσχημο σε ποιότητα και όχι φυσικά εμπορεύσιμο. Μερικοί Σκιαθίτες μεγαλέμποροι σκέφτηκαν ότι έπρεπε να φτιάξουν ένα καινούργιο ελαιοτριβείο τεχνολογικά εξελιγμένο για να μην πηγαίνει η σοδειά τους χαμένη. Βγήκαν λοιπόν στη γύρα και κατόρθωσαν να μαζέψουν 400 περίπου υπογραφές δηλαδή μετόχους και σε λίγο καιρό να στήσουν ένα σύγχρονο ελαιοτριβείο το οποίο παρήγαγε όσο παρήγαγαν ημερησίως όλα τα χειροκίνητα ελαιοτριβεία. Με αυτό τον τρόπο ξεμπλοκάρισαν την παραγωγή ελαιόλαδου το οποίο σε μεγάλο βαθμό εξήγαγαν μαζί με τεράστιες ποσότητες βρώσιμων ελαιών. Τα χρόνια όμως πέρασαν το "εργοστάσιο" -έτσι το αποκαλούσαν οι σκιαθίτες-, άρχισε να φθίνει η παραγωγή του λόγω του γεγονότος ότι άρχισε δειλά-δειλά να αναπτύσσεται ο τουρισμός που είχε σαν συνέπεια ο πρωτογενής και δευτερογενής τομέας σιγά-σιγά να εγκαταλείπονται και μαζί με μία άτακτη διαχείριση των υπευθύνων να κλείσει περίπου στο τέλος της δεκαετίας του '90. Σήμερα λοιπόν το σύγχρονο τότε ελαιοτριβείο "εργοστάσιο" έχει ως αποτέλεσμα να είναι ένα κουφάρι στον κεντρικό ιστό της πόλης εγκαταλελειμμένο και χρεωμένο στην τότε αγροτική τράπεζα (σημερινή Τράεζα Πειραιώς) από την κακοδιαχείριση των τελευταίων διοικήσεων. Να σημειώσουμε εδώ ότι ποτέ καμία Δημοτική Αρχή τα τελευταία τρίαντα χρόνια δεν ακούμπησε το πρόβλημα. "Βλέπετε αυτό το θέμα δεν φέρνει ψήφους" Το σημερινό Δημοτικό Συμβούλιο ας προστρέξει στο θέμα. Να συζητήσουν εκεί και να κάνουν προτάσεις, πώς θα μπορούσε να αξιοποιηθεί το ελαιοτριβείο "εργοστάσιο" Λύσεις υπάρχουν πολλές αν κάποιος ή κάποιοι το θέμα το φέρουν για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο. Το φαντάζεστε φίλες και φίλοι να γίνει ένα τεράστιο πολιτιστικό κέντρο, στο κέντρο του νησιού; Για να μιλήσουμε επιτέλους στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε και για πολιτισμό στο νησί του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, του Μωραϊτίδη, του Ζαχαρία Οικονόμου, του παπα-Γιώργη Ρήγα του Γιάννη Φραγκούλα του Χ.Β Χειμώνα. Ίσως να είναι και ένα ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ για αυτούς τους τεράστιους συμπατριώτες μας. (*) Ο Δημήτρης Πασχάλης είναι πρώην Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Σκιάθου