Το Μουσείο Αλοννήσου εμπλουτίζεται διαρκώς με νέα αντικείμενα σημαντικής ιστορικής αξίας για το νησί της Αλοννήσου, για τις Σποράδες αλλά και την Ελλάδα, καθώς πολλοί επισκέπτες και φίλοι του νησιού αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα του έργου του κυρίου Κώστα Μαυρίκη, συνδράμουν δωρίζοντας σπάνια μουσειακά αντικείμενα.
Στις τελευταίες προσθήκες του Μουσείου Αλοννήσου θα δούμε μια φωτογραφική μηχανή από την εποχή του Πολέμου, ένα χνάρι για κατασκευή σκαφών (των Δ.Ρέκκα & Τζοβελέκη), τα πολεμικά κιάλια του 1ου παγκόσμιου πολέμου ( του Παπαβασίλη) & μία Σκιαθίτικη παραδοσιακή στολή 100 και πλέον χρόνων.
Για τις νέες, σπάνιες δωρεές και τη σημασία του ενημερώνει με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του ο κ. Μαυρίκης.
Δείτε αναλυτικά τις αναρτήσεις:
“Η καλή μας φίλη Σταματούλα Σκαλίμη ,με πήρε τηλέφωνο για να μου δώσει ένα μουσειακό αντικείμενο.
Όταν πήγα εκεί, είδα ένα ζευγάρι πολεμικά κιάλια του 1ου παγκόσμιου πολέμου. Τα είχε εμπιστευτεί στα χέρια της ο συμπατριώτης μας, Γεώργιος Γκιούλης.Ο Γιώργος είναι δάσκαλος και μένει και δουλεύει στην Αλόννησο. Ιδιαίτερα ευαίσθητος και προοδευτικός άνθρωπος, που αγαπά την γενέτειρα του και ξοδεύει όλα τα καλοκαίρια στο νησί μας. Τον πήρα τηλέφωνο να τον ευχαριστήσω και έκπληκτος έμαθα ότι τα κιάλια άνηκαν στον Παπαβασίλη ,τον εθνικό ήρωα της Αλοννήσου. Ήταν συγγενής της μάνας του και τα είχε δωρίσει σε αυτήν. Αυτό μεγαλώνει την συναισθηματική αξία τους και δίνει άλλη διάσταση στη δωρεά.(Στο μουσείο υπάρχει η ειδική βιτρίνα με τα προσωπικά αντικείμενα του.)Το παρόν αντικείμενο μάλλον ήταν λάφυρο πολέμου και κάποιος φαντάρος το δώρισε στον Παπαβασίλη.Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα γιατί σκέφθηκε το μουσείο και θέλησε να προσθέσει ένα ακόμη τεκμήριο τοπικής ιστορίας.”
“Μία πολύ σπουδαία δωρεά από την Σκόπελο. Ο Γιάννης και Μιμίκα Ρέκκα προσέφεραν ένα πολύ σπάνιο αντικείμενο στο μουσείο. Είναι χνάρι για κατασκευή σκαφών κάτι σαν σάλα. Ανήκε στον καραβομαραγκό Δ. Ρέκκα. Του το είχε δώσει ένας παλιότερος καραβομαραγκός ο Τζοβελέκης. Ο πρώτος είχε την ικανότητα και την πείρα να φτιάχνει ολόκληρα σκάφη, χωρίς χνάρι. Ο Τζοβελέκης είχε προχωρήσει σε ποιο μοντέρνες μεθόδους. Αυτό το μικρό αντικείμενο ήταν αιτία να σκαρωθούν πάρα πολλά καΐκια με άψογη γραμμή. Πολλά από αυτά κυκλοφορούν ακόμη στο Αιγαίο, όσα δεν κατέστρεψε η κρατική ασυδοσία με τον θεσμό του κοψίματος των παλιών αλιευτικών. Από αυτό το απλό αντικείμενο κατασκεύαζαν με πολύπλοκη σκέψη και εργασία, αριστουργήματα. Απλά μεγάλωναν ή μίκραιναν τις έδρες σύμφωνα με αυτό το χνάρι. Δεν το πίστευα, ότι το κρατώ στα χέρια μου. Γιατί είναι μοναδικό. Τους ευχαριστούμε που μας το εμπιστεύτηκαν.”
“Πολλοί άνθρωποι που επισκέπτονται το μουσείο ενθουσιάζονται. Θέλουν να προσφέρουν και αυτοί κάτι στην προσπάθειά μας. Όπως ο φίλος Antonis από την Γερμανία πού μας γοήτευσε με την ευγενική του πράξη. Να μας στείλει μια φωτογραφική μηχανή του πολέμου. Τον ευχαριστούμε. “
“Το Μουσείο έχει συλλογή από παραδοσιακές στολές της περιοχής μας. Μας έλειπε η στολή της Σκιάθου. Την βρήκαμε με την βοήθεια φίλων από την Σκιάθο. Ανήκε σε μια ηλικιωμένη Σκιαθίτισα που δεν ευτύχισε να παντρευτεί και ήθελε να την πουλήσει. Την βρήκε από την μάνα της, άρα μιλάμε για μια στολή 100 ετών και άνω. Μόλις ο Δημήτρης άκουσε ότι θέλουμε να την αποκτήσουμε, ήθελε να την αγοράσει ο ίδιος και να την δωρίσει στο μουσείο Αλόννησου. Μας γοήτευσε με την πράξη του.
Ο Δημήτρης ήταν αγροτικός ιατρός στην Αλόννησο και μετά έφυγε για Αμερική. Εκεί διέπρεψε στην καρδιολογία και την έρευνα. Το πανεπιστήμιο της Μινεσότα αναγνώρισε την επιστημονική του διάνοια και του ανέθεσε την ηγεσία πλέον, μεγάλης ομάδας έρευνας. Κυρίως σε νέα επαναστατική μορφή καρδιολογικής θεραπείας. Ο ίδιος λάτρεψε την Αλόννησο και χτίζει σπίτι στο νησί. Μια όαση στην Ελλάδα για γεμίζει τις μπαταρίες από το βαρύ του πρόγραμμα και τις μεγάλες ευθύνες της Αμερικής. Ένα ευχαριστώ είναι λίγο για μια τόσο μεγάλη πράξη. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Δημήτρη Γιαννόπουλο.“
