Βαγγέλη; Βαγγέλη! | του Βαγγέλη Προβιά
- Βαγγέλη; Βαγγέλη!
Με ξάφνιασε η φωνή. Πολύ. Γύρισα πίσω, ένας άντρας με μαύρη υφασμάτινη μάσκα ερχόταν προς το μέρος μου. Μερικά δευτερόλεπτα πριν είχαμε διασταυρωθεί, στην έρημη οδό Βενιζέλου, στο Παλαιό Φάληρο. Εγώ πήγαινα...
“Το κοινό μας τραγούδι” | του Βαγγέλη Προβιά
Ο Μάνος. Δούλευε μετρ σε μεγάλα νυχτερινά κέντρα, σε μπουζούκια. Έκανε σκληρή δουλειά, δωδεκάωρα, και παραπάνω. Με κοστούμι, με αστραφτερό χαμόγελο. Κανόνιζε τα τραπέζια, κρατούσε ισορροπίες, έβαζε τους διάσημους πελάτες να καθίσουν κοντά στην...
ΣΚΙΑΘΟΣ: Η ευλογία και η κατάρα | του Βαγγέλη Προβιά
Τον Μάιο, όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό στη Σκιάθο (όλοι δηλαδή) θεωρούσαν τον Covid ανοιξιάτικη αναποδιά μόνο. Πίστευαν πως οι καλοκαιρινοί μήνες θα ήταν απαράλλαχτοι: πολλή δουλειά, πολύς κόσμος. Αντιλαμβάνομαι: δεν είδαν την Πανεπιστημίου...
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ | του Βαγγέλη Προβιά
Τα παιδιά δεν ξέρουν. Νοιάζονται μόνο να έρθουν και οι υπόλοιποι, να μην φύγει κάποιος νωρίς κ χαλάσει την παρέα, πού θα βρουν τσιγάρα, μην τελειώσει η μπαταρία στο κινητό κ δεν έχουν μουσική.
Φωνάζουν...
Μια μορφή της Αθήνας | γράφει ο Βαγγέλης Προβιάς
Στις 11 Μαρτίου 2020 έγραφα αυτό για τον Ανδρέα Νομικό, την Φτερού, που απόψε πέρασε στην πέρα όχθη. Συλλυπητήρια στους οικείους του. Αιωνία του η μνήμη:
Μου συνέβη κάτι πολύ συγκινητικό, που αφορά την ιστορία...
Ο Ζακ Κωστόπουλος είναι ένας άνθρωπος που άξιζε να αγαπηθεί πολύ | του Βαγγέλη...
Ο Ζακ Κωστόπουλος είναι ένας άνθρωπος που άξιζε να αγαπηθεί πολύ, από όλους, που αξίζει να αγαπιέται και να τον θυμόμαστε για πάντα.
Όχι από οίκτο, επειδή ήταν φορέας του HIV ή ομοφυλόφιλος, ανοιχτά, σε...
Η κόκκινη πολυθρόνα | του Βαγγέλη Προβιά
Από τότε σχεδόν που θυμάμαι τον εαυτό μου, από παιδί παιδάκιο, ονειρευόμουν να αποκτήσω κάποτε μια κλασική, τυπική, κλισέ, βιβλιομπερζέρα. Μια βαριά δηλαδή πολυθρόνα, με ψηλή πλάτη, με μπράτσα, με ύφασμα, (ει δυνατόν σε...
“Το ίδιο, υπέροχο, όνομα…” | του Βαγγέλη Προβιά
Ένα καλοκαιρινό βράδυ, ένας άντρας, μετά την δουλειά, είναι ξαπλωμένος με το εσώρουχο, στον καναπέ του σκοτεινού, καταθλιπτικού σαλονιού του. Έτσι περνά τα βράδια του, έτσι περνά το χρόνο και την ζωή, μόνος, θλιμμένος,...
