Βαγγέλη; Βαγγέλη! | του Βαγγέλη Προβιά
- Βαγγέλη; Βαγγέλη!
Με ξάφνιασε η φωνή. Πολύ. Γύρισα πίσω, ένας άντρας με μαύρη υφασμάτινη μάσκα ερχόταν προς το μέρος μου. Μερικά δευτερόλεπτα πριν είχαμε διασταυρωθεί, στην έρημη οδό Βενιζέλου, στο Παλαιό Φάληρο. Εγώ πήγαινα...
Ή αρνητής, ή πανικόβλητος | του Βαγγέλη Προβιά
Ή αρνητής, ή πανικόβλητος. Μέση οδός δεν υπάρχει, στην εποχή μας, για τίποτε.
Πάμε ολοταχώς στην εποχή της θεσμοθετημένης υπερσφοδρότητας συναισθημάτων. Σαν να παίζουμε σε κακοφτιαγμένο υπερβολικό σήριαλ.
Σαν να έχεις σπασμένο πόδι κ ή να...
Ο Ζακ Κωστόπουλος είναι ένας άνθρωπος που άξιζε να αγαπηθεί πολύ | του Βαγγέλη...
Ο Ζακ Κωστόπουλος είναι ένας άνθρωπος που άξιζε να αγαπηθεί πολύ, από όλους, που αξίζει να αγαπιέται και να τον θυμόμαστε για πάντα.
Όχι από οίκτο, επειδή ήταν φορέας του HIV ή ομοφυλόφιλος, ανοιχτά, σε...
“Το κοινό μας τραγούδι” | του Βαγγέλη Προβιά
Ο Μάνος. Δούλευε μετρ σε μεγάλα νυχτερινά κέντρα, σε μπουζούκια. Έκανε σκληρή δουλειά, δωδεκάωρα, και παραπάνω. Με κοστούμι, με αστραφτερό χαμόγελο. Κανόνιζε τα τραπέζια, κρατούσε ισορροπίες, έβαζε τους διάσημους πελάτες να καθίσουν κοντά στην...
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ | του Βαγγέλη Προβιά
Τα παιδιά δεν ξέρουν. Νοιάζονται μόνο να έρθουν και οι υπόλοιποι, να μην φύγει κάποιος νωρίς κ χαλάσει την παρέα, πού θα βρουν τσιγάρα, μην τελειώσει η μπαταρία στο κινητό κ δεν έχουν μουσική.
Φωνάζουν...
Απόψε έχει καιρό | του Βαγγέλη Προβιά
Απόψε έχει καιρό
Το προστατευμένο λιμάνι είναι φουρτουνιασμένο, ο άνεμος φυσάει από δυτικά και το πιάνει, πολύ, άγρια.
Απόψε έχει καιρό.
Κάνει ψύχρα, και οι φανοστάτες στην παραλία μου θυμίζουν τις ηδονικές στιγμές της ζωής μου. Θαμπές,...
ΣΚΙΑΘΟΣ: Η ευλογία και η κατάρα | του Βαγγέλη Προβιά
Τον Μάιο, όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό στη Σκιάθο (όλοι δηλαδή) θεωρούσαν τον Covid ανοιξιάτικη αναποδιά μόνο. Πίστευαν πως οι καλοκαιρινοί μήνες θα ήταν απαράλλαχτοι: πολλή δουλειά, πολύς κόσμος. Αντιλαμβάνομαι: δεν είδαν την Πανεπιστημίου...
“Το ίδιο, υπέροχο, όνομα…” | του Βαγγέλη Προβιά
Ένα καλοκαιρινό βράδυ, ένας άντρας, μετά την δουλειά, είναι ξαπλωμένος με το εσώρουχο, στον καναπέ του σκοτεινού, καταθλιπτικού σαλονιού του. Έτσι περνά τα βράδια του, έτσι περνά το χρόνο και την ζωή, μόνος, θλιμμένος,...
