Ή αρνητής, ή πανικόβλητος | του Βαγγέλη Προβιά
Ή αρνητής, ή πανικόβλητος. Μέση οδός δεν υπάρχει, στην εποχή μας, για τίποτε.
Πάμε ολοταχώς στην εποχή της θεσμοθετημένης υπερσφοδρότητας συναισθημάτων. Σαν να παίζουμε σε κακοφτιαγμένο υπερβολικό σήριαλ.
Σαν να έχεις σπασμένο πόδι κ ή να...
Τα μαύρα παπούτσια της παρέλασης | του Βαγγέλη Προβιά (*)
(Δεν έχουμε παρελάσεις φέτος. Αλλά ακόμη και έτσι, έχουμε...)
Οι περαστικοί δεν μπορούν να συγκρατηθούν, τον κοιτάζουν με περιέργεια, του χαμογελάνε γλυκά, κάποιες γυναίκες κάνουν τρυφερά νεύματα με το κεφάλι. Τι όμορφο: ένας σαραντάρης άνδρας...
Σπουδαίες λεπτομέρειες | του Βαγγέλη Προβιά
Οι άνθρωποι έχουμε λεπτομέρειες. Νύχια που είναι ατσούμπαλα κομμένα. Ή άκοφτα. Αδικαιολόγητα άκοφτα. Μια ελιά πάνω στην μύτη. Μαύρους κύκλους, αϋπνίας ή κούρασης, γύρω από τα μάτια. Ρυτίδες στο μέτωπο. Θλιμμένα χαμόγελα. Υστερικά γέλια....
“Το ίδιο, υπέροχο, όνομα…” | του Βαγγέλη Προβιά
Ένα καλοκαιρινό βράδυ, ένας άντρας, μετά την δουλειά, είναι ξαπλωμένος με το εσώρουχο, στον καναπέ του σκοτεινού, καταθλιπτικού σαλονιού του. Έτσι περνά τα βράδια του, έτσι περνά το χρόνο και την ζωή, μόνος, θλιμμένος,...
Ο Ζακ Κωστόπουλος είναι ένας άνθρωπος που άξιζε να αγαπηθεί πολύ | του Βαγγέλη...
Ο Ζακ Κωστόπουλος είναι ένας άνθρωπος που άξιζε να αγαπηθεί πολύ, από όλους, που αξίζει να αγαπιέται και να τον θυμόμαστε για πάντα.
Όχι από οίκτο, επειδή ήταν φορέας του HIV ή ομοφυλόφιλος, ανοιχτά, σε...
Απόψε έχει καιρό | του Βαγγέλη Προβιά
Απόψε έχει καιρό
Το προστατευμένο λιμάνι είναι φουρτουνιασμένο, ο άνεμος φυσάει από δυτικά και το πιάνει, πολύ, άγρια.
Απόψε έχει καιρό.
Κάνει ψύχρα, και οι φανοστάτες στην παραλία μου θυμίζουν τις ηδονικές στιγμές της ζωής μου. Θαμπές,...
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ | του Βαγγέλη Προβιά
Τα παιδιά δεν ξέρουν. Νοιάζονται μόνο να έρθουν και οι υπόλοιποι, να μην φύγει κάποιος νωρίς κ χαλάσει την παρέα, πού θα βρουν τσιγάρα, μην τελειώσει η μπαταρία στο κινητό κ δεν έχουν μουσική.
Φωνάζουν...
ΣΚΙΑΘΟΣ: Η ευλογία και η κατάρα | του Βαγγέλη Προβιά
Τον Μάιο, όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό στη Σκιάθο (όλοι δηλαδή) θεωρούσαν τον Covid ανοιξιάτικη αναποδιά μόνο. Πίστευαν πως οι καλοκαιρινοί μήνες θα ήταν απαράλλαχτοι: πολλή δουλειά, πολύς κόσμος. Αντιλαμβάνομαι: δεν είδαν την Πανεπιστημίου...
