Ο Πάολο Ρόσι «έφυγε» στα 64 χρόνια του ξαφνικά και αθόρυβα, όσο αθόρυβα και αιφνιδιαστικά είχε οδηγήσει την Ιταλία στην κατάκτηση του Μουντιάλ το 1982, στην Ισπανία, βγάζοντας στο δρόμο ένα ολόκληρο έθνος, που περίμενε 44 χρόνια εκείνη τη στιγμή. Ο ήρωας της «σκουάντρα ατζούρα», ο επιθετικός που συμμετείχε σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα (1978, 1982, 1986) εγκατέλειψε τα εγκόσμια αφού έδωσε μάχη με την ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε. Τα νέα για το θάνατό του έδωσε η σύζυγός του, Φεντερίκα Καπελέτι. «Για πάντα», έγραψε η Καπελέτι, δημοσιεύοντας μια φωτογραφία της με τον σύζυγό της στα κοινωνικά δίκτυα. Ο κόσμος του ποδοσφαίρου στην Ιταλία, την Ευρώπη, τον κόσμο μούδιασε από την είδηση, αφού πριν από μερικές εβδομάδες είχε «φύγει» ο Ντιέγκο Μαραντόνα και μόλις προχθές ο Αλεχάντρο Σαμπέγια. «Είμαι οδυνηρά χτυπημένος από τον πρόωρο θάνατο του Πάολο Ρόσι, του αξέχαστου πρωταγωνιστή, του παγκόσμιου πρωταθλητή ποδοσφαίρου το 1982 στην Ιταλία. Ενθυμούμενος την ευγένεια και την ανθρωπιά του, εκφράζω τα συλλυπητήριά μου και την εγγύτητά μου στην οικογένειά το», δήλωσε ο Πρόεδρος της ιταλικής Δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα. «Πριν από έξι μήνες έχασα έναν αδερφό, σήμερα πενθώ έναν άλλο. Δεν θέλω να πω περισσότερα, δεν είναι η ώρα να μιλήσω», δήλωσε συντετριμμένος ο Αντόνιο Καμπρίνι, συμπαίκτης του Ρόσι για πολλά χρόνια στη Γιουβέντους και την Εθνική ομάδα. «Το έμαθα πριν από λίγο, λυπάμαι πολύ. Δεν ξέρω τι να πω, ήταν ένας κεραυνός εν αιθρία», είπε ο Ντίνο Τζοφ. «Είχαμε πάντα μια εξαιρετική σχέση με τον Πάολο, ήταν συμπαθητικός. Εδώ και λίγο και καιρό δεν είχαμε επικοινωνία, μας είχαν πει πως είχε κάτι αλλά δεν πίστευα πως ήταν τόσο σοβαρό». «Το καλοκαίρι του 1982 τα δικά του γκολ χάρισαν ένα όνειρο σε ολόκληρες γενιές. Ήταν το σύμβολο μιας Εθνικής ομάδας και μιας Ιταλίας ενωμένης και ανθεκτικής, ικανής να νικήσει αντιπάλους τεράστιας διαμέτρου. Αντίο στον Πάολο Ρόσι, τον αξέχαστο πρωταθλητή. Η Ιταλία θα σε θυμάται με αγάπη» έγραψε στο twitter ο Ιταλός πρωθυπουργός, Τζουζέπε Κόντε. Ο Ρόσι γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1956 στο Πράτο της Φλωρεντίας και ξεκίνησε την καριέρα του στη Γιουβέντους (1973-75). Από εκεί παραχωρήθηκε δανεικός στην Κόμο (1975-76), ενώ ακολούθησε μία τριετία στη Βιντσέντζα, με την οποία κατάκτησε την άνοδο στη Serie A το 1977 και την επόμενη χρονιά αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του ιταλικού πρωταθλήματος. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 πέτυχε τρία γκολ, αλλά το 1980 η καριέρα του πέρασε από «συμπληγάδες», όταν τιμωρήθηκε με τριετή αποκλεισμό λόγω συμμετοχής σε σκάνδαλο στοιχημάτων, αν και ο ίδιος το αρνήθηκε πάντοτε. Τελικά η ποινή μειώθηκε σε δύο χρόνια και το 1982 επέστρεψε στις κλήσεις της «σκουάντρα ατζούρα», αφού έμελλε να είναι ο παίκτης που θα την οδηγούσε στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου εκείνη τη χρονιά. Από το 1981 έως το 1985 αγωνίστηκε στη Γιουβέντους, με την οποία κατάκτησε δύο πρωταθλήματα Ιταλίας (1982, 1984), καθώς και το Κύπελλο Πρωταθλητριών τη σεζόν 1984-85. Στη συνέχεια έπαιξε για μία σεζόν στη Μίλαν και μία στην Ελλάς Βερόνα, προτού αποσυρθεί από τη δράση το 1987 σε ηλικία 31 ετών. Με την Ιταλία μέτρησε 20 γκολ σε 48 συμμετοχές και παρουσία σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα (1978, 1982, 1986).