Σήμερα πρώτη του Δεκέμβρη θέλω να σου γράψω ένα γράμμα!

Θέλω να σου ζητήσω κάτι τελείως διαφορετικό από όλα όσα έχεις συνηθίσει να σου ζητάμε!

Θα μου πεις και με το δίκιο σου, τώρα με θυμήθηκες κοπελιά;

Μα κι εγώ τώρα με θυμήθηκα και τώρα θυμήθηκα όλα όσα πραγματικά χρειάζομαι!

Το 2020 ήταν μία φοβισμένη χρονιά. Μια μοναχική, άρρωστη χρονιά.

Ο πλανήτης ολόκληρος έχει αυτόν τον Δεκέμβρη στολίσει άδειους δρόμους και πλατείες , κι εμείς στολίσαμε σαλόνια άδεια από ελπίδα.

Αδειάσαμε Αι Βασίλη μου και για αυτό και θέλω να φορτώσεις τον σάκο σου όχι με δώρα με με...στιγμές!

Για το 2021 λοιπόν αυτή είναι η λίστα με όλα όσα λαχταρώ:

Θέλω την μάνα μου στην αγαπημένη της γωνιά στο σαλόνι μας.Θέλω να γυρίσει πίσω από το χωριό και να φέρει μαζί της την μυρωδιά από μοσχοσάπουνο, το βλέμμα της το γεμάτο νοιάξιμο, τα γιουβαρλάκια που τόσο νόστιμα μαγειρεύει.Κι ας βλέπει Αγριες μέλισσες και δεν μπορούμε να δούμε Netflix οι υπόλοιποι.

Μου λείπει! Μου λείπει να την αγκαλιάσω σφιχτά , να την φιλήσω και να χώσω την μύτη μου εκεί στη λακούβα του λαιμού της που μυρίζει χρόνια τώρα αγάπη!

Θέλω να πάω βόλτα με τα παιδιά μου και τον σκύλο μου στην παραλιακή χωρίς να στείλουμε sms στο 13333 .Βόλτα ντυμένοι τα καλά μας και όχι τα αθλητικά του νόμου και της τάξης.

Θέλω να πάω σε συναυλία και να χορέψω στριμωγμένη ανάμεσα σε άλλους , να τραγουδάμε , να γελάμε , να χοροπηδάμε χαρούμενοι!

Θέλω να πάω για ψώνια και να δω το χαμόγελο της πωλήτριας όταν δοκιμάζω ένα τζην παντελόνι και να είναι γύρω μου ξέγνοιαστα ζευγάρια που διαλέγουν δώρα χωρίς τον φόβο ότι κάποιος θα μας κατηγορήσει για το ότι ξεχυθήκαμε για ψώνια να ζήσουμε την χαρά.

Ναι...ποινικοποίηθηκε ακόμη και αυτό Αι Βασίλη μου...Φταίμε εμείς της ατομικής ευθύνης που μια μέρα πριν το lockdown ξεχυθήκαμε να αγοράσουμε κάτι, ό,τι να΄ναι, ίσα για να «νιώσουμε» ανθρώπινα για λίγο,μα ο πρωθυπουργός μας σαν επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη που υποφέρει , αγόρασε τσουρέκι από τον Τερκενλή για να κάνει στορι στο ινσταγκραμ και αυτό δεν πειραζε! Ήταν.... αποδεκτό!

Οχι Αι Βασίλη μου , εγώ δεν έχω αστον μάρτιν , ούτε μου λείπει το Μπάντεν Μπάντεν σαν τον αντιδήμαρχο Αθηναίων.Εχω όμως ένα χωριό στη Κρήτη, τον Κάστελλο, και θέλω να πάω να πιω κούπες από το ίδιο ποτήρι με τον θειό μου τον Νικόλα και τους φίλους μου!

Θέλω να πάω σε πανηγύρι , θέλω να χορέψω σούστα, θέλω να κάνω γιορτινό αντάμωμα στο σπίτι μου να τρώμε και να πινουμε ως το πρωί!

Θελω να κάνω πάρτι για τα γενέθλια των παιδιών μου και να μας κάνουν παρατήρηση οι γείτονες για...φασαρία αντί να μας καταγγείλουν για μάζωξη άνω των 9 ατόμων!

Θέλω να μη μπορώ να βρω τραπέζι στο αγαπημένο μου ταβερνάκι και θέλω να τα πούμε με τις κολλητές μου κολλημένες στον ίδιο καναπέ να βγάζουμε selfie σε μία καφετέρια !

Ολες οι κολλητές! Οχι μόνο 4!

Θέλω να κάνω σφιχτες χειραψίες κι όχι να δίνω αγκωνιες.

Θέλω να πάω στο super market και να ψωνισω ότι γουστάρω χωρίς απαγορευτική κόκκινη κορδέλα στα προϊόντα που μου δίνουν χαρά!

Θέλω να κάνω γιορτές με όλη μου την οικογένεια και όχι να διαλέξω οικογένεια!

Τι είναι η οικογένεια να διαλέξεις Αι Βασίλη μου; Τυλιχτό να προτιμήσεις τον γύρο ή το κοτόπουλο;

Θέλω να πάω στην λαική χωρίς μάσκα να μυριζω τα φρούτα και τα λαχανικά, θέλω να φταρνιστώ στο τρένο δυνατά και να μου πουν γείτσες αντί να τρομάξουν και να κάνουν στην άκρη!

Θέλω να σηκώσω πυρετό και να με κακομάθουν με κοτόσουπα , χάδια και φιλιά αντί να με απομονώσουν και να μου κάνουν test covid!

Θέλω να μη με αφήνουν να κοιμηθώ το μεσημέρι τα πιτσιρίκια στη γειτονιά μου που θα παίζουν μπάλα, θέλω να βγω να οδηγήσω νύχτα στη Εθνική γιατί έτσι μου την έδωσε, θέλω να βγάζω βόλτα το κόκερ μου μεσάνυχτα και να με κάνουν να χαμογελώ τα ζευγαράκια που δίνουν παθιασμένα εφηβικά φιλιά στο παγκάκι με χαραγμένα τα αρχικά τους!

Θέλω να γεμίσουν τα social media αντι για θυμωμένα ποστ που αφορούν τη καραντίνα , από σουφρωμένα duck faces  κώλους τουρλωτούς, μπαράκια ξεχειλισμένα από κόσμο, και κοινοποιήσεις παρουσίας σε εστιατόρια, ξενοδοχεία, καφέ, βουνά και θάλασσες!

Θέλω να πάω στο θέατρο και να χειροκροτήσω δυνατά , να πάω σε μια μουσική σκηνή να γίνω λιώμα με Μποφίλιου και κόκκινο κρασί, να πάμε σε ένα νησί και να είμαστε πατείς με πατώ σε στην τρίτη θέση στο πλοίο με ένα μακό λευκό μπλουζακι και μια μπύρα στο χέρι!

Θέλω να κάνω Πάσχα στο χωριό και να στολίσουμε επιτάφιο , να φιληθούμε την Ανάσταση και να τρέξουμε 12.05 σπίτι για την μαγειρίτσα, να σουβλίσουμε αρνί και να χορεύουμε ξυπόλητοι!

Θέλω να ερωτευτώ το χαμόγελο σου και εσύ το κόκκινο κραγιόν μου!

Θέλω να φοράμε μάσκες μόνο τις Απόκριες στα...μάτια που αντέχουν την μεταμφίεση αν είναι να κρύψουν δάκρυα και όχι στο στόμα που τα χαμόγελα είναι για να μοιράζονται!

Θέλω να κοιμηθώ το βράδυ στο σπίτι του..

Θέλω να μας βρει το πρωί μαζί να πίνουμε καφέ και να πηγαίνουμε βόλτα με το αμάξι και όχι με τα ποδήλατα, κάπου μακριά....κάπου χωρίς πρόστιμα γιατί τρεχουμε στην εθνική του έρωτα και...δεν είμαστε παντρεμένοι!

Θέλω να πηγαινω για ενημέρωση στο σχολείο του γιου μου και να δικαιολογώ τις απουσίες του από κοπάνες του για καφέ!

Θέλω να μπορώ να πηγαίνω στην δουλειά μου!

Να λέω καλημέρα στους συναδέλφους μου και να μου λένε και αυτοί πόσο μου πάει το ροζ κραγιον!

Θέλω να αγοράζω φορέματα κι όχι πιτζαμες και φόρμες!

Θέλω να πάω σινέμα και να του κλέβω τα νάτσος κι αυτός τα ποπ κορν μου!

Θέλω να πάω σε ένα βιβλιοπωλείο και να χαιδέψω τα βιβλία , να πάω σε βιβλιοπαρουσιάσεις, να πάω ταξίδια, να ...να .... να....ΖΗΣΩ!

Θέλω να ζήσω τις στιγμές μου Αι Βασίλη.

Αυτές τις μικρές πολύτιμες στιγμές που ορίζουν την ανθρώπινη υπόσταση μου!

Γιατί πρόσφατα «κάποιοι» διαπίστωσαν ότι είμαι εξαρτημένη από τον μισθό μου!

Εεε λοιπόν είμαι εξαρτημένη και από τον μισθό μου , και από την μουσική , και από το θέατρο, και από τον κινηματογράφο, και από τις γεύσεις, και από τον έρωτα, και από την φιλία, και από το γέλιο.

Είμαι εξαρτημένη από την Χαρά!

Αι Βασίλη μου σε παρακαλώ....

Φέρε μας πίσω το χαμόγελο μας!!

Αυτό το χαμόγελο που δεν του αξίζει η οθόνη ενός υπολογιστή μα μια κορνίζα έστω και πλαστική να το καμαρώνω κάθε μέρα!!!!