Ο Ελληνικός λαός καθ’ολη τη διάρκεια της Πανδημίας και κυρίως του πρώτου καθολικού lock down, έδειξε την αλληλεγγύη του με μεγάλη αίσθηση της συλλογικής ευθύνης, Κάναμε υπομονή, με μεγάλο κόστος, και δώσαμε όλο τον απαραίτητο χρόνο στην Κυβέρνηση να προετοιμάσει κατάλληλα τη χώρα για την αντιμετώπιση του COVID-19. Αντί για αυτό η Κυβέρνηση ΝΔ :

• Άνοιξε τον τουρισμό χωρίς μαζικά test και χωρίς κανένα σοβαρό σχεδιασμό, δεχόμενη όλες τις αιτιάσεις των μεγάλων διεθνών πρακτορείων. Αυτό έγινε όμως, χωρίς τις απαραίτητες ενισχύσεις του εγχώριου κλάδου και των εργαζόμενων. Το αποτέλεσμα ήταν οι τεράστιες απώλειες του εσωτερικού τουρισμού και η κάθετη πτώση των εισοδημάτων ολόκληρων περιοχών της χώρας, και παράλληλα μεγάλη ανασφάλεια σχετικά με την έξαρση των κρουσμάτων.
• Καμία προετοιμασία στα νοσοκομεία της χώρας με νέες προσλήψεις ιατρικού & λοιπού προσωπικού και άνοιγμα νέων κλινών ΜΕΘ
• Καμία προετοιμασία για το άνοιγμα και την ασφαλή λειτουργία των σχολείων και αντίστοιχη αύξηση στις κτιριακές υποδομές και στο προσωπικό του κλάδου.
• Ελάχιστες ενισχύσεις για επιχειρήσεις και εργαζόμενους - Καμία ενίσχυση στους μακροχρόνια ανέργους

Η Κυβέρνηση δεν έχει παρουσιάσει ένα συνεκτικό  σχέδιο και δεν έχει προχωρήσει σε απολύτως καμία ενέργεια, ώστε μαζικοί χώροι να λειτουργούν με χαμηλό ρίσκο, σχολεία, νοσοκομεία, μέσα μεταφοράς! Είχαν οχτώ μήνες να προετοιμάσουν τη χώρα και δεν το έκαναν. Τώρα επιστρατεύουν ξανά, την «Ατομική ευθύνη»! Εκτός από την ατομική ευθύνη, υπάρχει όμως και η συλλογική δέσμευση της Πολιτείας προς τους πολίτες! Η συναίνεση όλων μας στο πρώτο γύρο των μέτρων αφορούσε την έκφραση της συλλογικής μας ευθύνης, ως την υπέρτατη μορφή αλληλεγγύης απέναντι στην Πανδημία. Η συναίνεση αυτή «παρερμηνεύθηκε» από την Κυβέρνηση και χρησιμοποιήθηκε ώστε να μοιραστούν ενισχύσεις σε κολλητούς και φίλους. Χρησιμοποιήθηκε για να περάσουν αθόρυβα από τη βουλή νομοσχέδια για τα εργασιακά και το πτωχευτικό δίκαιο. Τα περιοριστικά μέτρα χρειάζονται συναινέσεις και κλίμα ασφάλειας, όχι ένα γενικευμένο κλίμα ανασφάλειας. Τα περιοριστικά μέτρα έχουν κόστος και αυτό το κόστος πρέπει το Κράτος και η Κυβέρνηση να το αναλάβουν.