Πάμε ολοταχώς στην εποχή της θεσμοθετημένης υπερσφοδρότητας συναισθημάτων. Σαν να παίζουμε σε κακοφτιαγμένο υπερβολικό σήριαλ.

Σαν να έχεις σπασμένο πόδι κ ή να κάνεις ότι δεν το έσπασες ώστε να κακοφορμίζει ή να μένεις σε πλήρη ακινησία κ από την κατάκλιση να διαλύεις ολόκληρο τον οργανισμό σου.

... το 1772 σε μια επιδημία πανώλης στην Μόσχα, οι εξεγερμένοι Μοσχοβίτες σφαγίασαν τον Αρχιεπίσκοπο Αμβρόσιο, διότι "απαγόρευσε τον εκκλησιασμό", για λόγους αντιμετώπισης του ιού. Στην πραγματικότητα, επειδή οι φτωχοί κάτοικοι της πόλης, από την παύση της οικονομικής δραστηριότητας κ τις καραντίνες, δεν είχαν να φάνε, κ η εκκλησία δεν βοηθούσε.

Πιστεύω πως πλησιάζει η ώρα που χρειάζεται να κινηθούμε συλλογικά. Υπάρχει μια τεράστια μάζα ανθρώπων που ψυχικά κ συναισθηματικά είναι απελπισμένοι. Το βλέπεις στα μάτια τους όταν περνάς δίπλα στο δρόμο. Δεν εμπιστεύονται κανένα θεσμό, καμία δομή, νιώθουν απόλυτα εγκαταλειμμένοι από το κράτος, την κοινωνία, τον περίγυρό τους. Νιώθουν πως όλοι κοιτάνε μόνο την πάρτη τους. (Τους αδικείς; ) Αυτοί οι άνθρωποι κάποτε, σύντομα, θα σφάξουν. Και είναι πολλοί. Το ξαναλέω: είναι άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε. Κ τίποτε να χάσουν, αν σαλτάρουν. Χρειάζεται να το προλάβουμε.

Εδώ στο νησί μου έλεγε ένας επιχειρηματίας που άνοιξε το μπαρ του για χειμώνα κ μοιράζεται τις εισπράξεις του με το προσωπικό ("είκοσι, τριάντα, όσα βγουν στον καθένα") πως άνθρωποι που δεν θα το πίστευε ποτέ όταν άνοιξε πήγαιναν και του έλεγαν "να καθαρίζω το βράδυ το μαγαζί Γ. για δέκα ευρώ;". Πόσους να πάρει; Τώρα και αυτό θα τελειώσει.

10 ευρώ για να καθαρίζεις ένα μπαρ, ενώ η σύζυγος του πρωθυπουργού επιδεικνύει την διακόσμηση του σπιτιού της, εκατομμύρια καίγονται σε ανόητους περιπάτους, και η πολιτική τάξη αναλώνεται σε τακτικισμούς.

Δέκα ευρώ για να καθαρίζω Γιώργο... κ μας καίει η ανάλυση για το πως θα νικηθεί ο Τραμπ κ αν θα βγει ο Μπάιντεν.

Ή αρνητής ή πανικόβλητος. Μόνο που σύντομα θα έχουμε πραγματικούς κ πολλούς λόγους να πανικοβληθούμε. Εδώ, δίπλα. Όχι στην Πενσυλβάνια. Μακάρι να προλάβουμε.