Τον Μάιο, όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό στη Σκιάθο (όλοι δηλαδή) θεωρούσαν τον Covid ανοιξιάτικη αναποδιά μόνο. Πίστευαν πως οι καλοκαιρινοί μήνες θα ήταν απαράλλαχτοι: πολλή δουλειά, πολύς κόσμος. Αντιλαμβάνομαι: δεν είδαν την Πανεπιστημίου έρημη, δεν συνειδητοποίησαν πόσο πάγωσε συνολικά η οικονομική δραστηριότητα. Μα σιγά σιγά άρχισαν οι ακυρώσεις από πρακτορεία και ιδιώτες, τα καράβια έρχονταν άδεια, ξενοδοχεία γινόταν γνωστό πως δεν θα ανοίξουν – και εστιατόρια, καταστήματα δώρων, beach bar. Μετά, για λίγο υπήρξε ελπίδα πως έστω για μερικές εβδομάδες η κίνηση θα «βγάλει τα έξοδα». Όχι: οι καλύτερες μέρες του 2020 ήταν σαν τις κακές του 2019. Μαγαζιά άνοιξαν και σε τρεις μέρες έκλεισαν, με ένα σημείωμα «δεν βγαίνει – του χρόνου πάλι…». Εστιατόρια αντί για τρία ή πέντε άτομα προσωπικό λειτούργησαν με έναν σερβιτόρο και δύο στην κουζίνα. Αλλά υπήρξαν επιχειρήσεις που ο ιδιοκτήτης μάζεψε μανίκια, έγινε ο ίδιος σερβιτόρος, ενώ η σύζυγος, τα παιδιά κάλυψαν τις άλλες αναγκαίες θέσεις. Βέβαια: κατάφερα να δω τις Κουκουναριές, την πιο όμορφη ακτή του κόσμου, με λιγότερο κόσμο από όταν πρωτοήρθε η μητέρα μου στο νησί το 1969 – αξέχαστο δώρο. Και πολλοί Σκιαθίτες μαρτυρούν πως φέτος μπόρεσαν να ανακαλύψουν και να ξαναγαπήσουν ως προνομιούχοι κάτοικοι πανέμορφου τόπου το νησί τους. Κολύμπησαν σε παραλίες όπου είχαν από παιδιά να πάνε. Γιατί συνήθως, δουλειά, πολλή δουλειά, μόνο. Η Σκιάθος δεν πείνασε πολύ στην Κατοχή. Είχε ψάρια, ελαιώνες, κηπευτικά, αντάλλασσε λάδι με σιτηρά από την Εύβοια. Σήμερα οι ελαιώνες δεν καλλιεργούνται, πολλοί έχουν γίνει κήποι ξενοδοχείων… Ο εύφορος μπαξές του νησιού είναι θαμμένος από το 1972, κάτω από τον διάδρομο του αεροδρομίου. Όλα είναι τουρισμός. Πρόοδος, καλύτερη ζωή, ναι. Μα υπάρχει μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που εργαζόταν το καλοκαίρι δίχως ανάσα, σε τρεις δουλειές, πρωί καφετέρια, μεσημέρι beach bar, βράδυ εστιατόριο ή club, οι οποίοι με τα χρήματα «της σεζόν» επιβίωναν τον ήσυχο χειμώνα, πλήρωναν το ενοίκιο, έβαζαν φαγητό στο τραπέζι. Μέχρι να ξεκινήσει πάλι η δουλειά, την άνοιξη. Φέτος, μόνο οι πιο τυχεροί από αυτούς βρήκαν δουλειά, μία μόνο, και αυτή για λίγο… Πώς θα βγάλουν τον χειμώνα φέτος; Χωρίς ελαιώνες; Αναδημοσίευση από την Καθημερινή