Κάποιος φίλος που γνωρίζει άριστα το ποδόσφαιρο και δη το ποδόσφαιρο της Σκιάθο, μου είπε πως δύο ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στην τοπική ομάδα, θα μπορούσαν σίγουρα να διαπρέψουν στα σαλόνια της Α’ Εθνικής κατηγορίας. Ό ένας είναι ο Γιώργος Σαρρής που τόσο πρόωρα και αιφνίδια έφυγε από κοντά μας πριν από 25 χρόνια και σήμερα θα ήταν μόλις 60 χρονών. Με το Γιώργο μεγαλώσαμε μαζί στην αλάνα του Τσιλικούδη όπου από νωρίς διακρίθηκε το ήθος και το πολυσύνθετο ταλέντο του. Έτσι από τα δεκατέσσερά του επιλέχθηκε και τίμησε τη φανέλα του Α.Ο Σκιάθου μέχρι το 1993, όταν και έπαψε να αγωνίζεται. Δυο χρόνια μετά, Μ. Σάββατο μες την καρδιά της άνοιξης, σε φιλικό αγώνα που συμμετείχε ως παλαίμαχος πια, υπέστη εκτεταμένο έμφραγμα και ανακοπή και παρότι μεταφέρθηκε άμεσα σε εντατική των Αθηνών, έχασε τον αγώνα για τη ζωή. Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στη μικρή κοινότητα που βυθίστηκε σε βαρύ πένθος. Το ίδιο και στα γήπεδα της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Συλλόγων Θεσσαλίας όπου κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή πριν από κάθε αγώνα. Στις 4 Ιουνίου 1995 στο γήπεδο του νησιού, που αργότερα πήρε το όνομά του, έγινε αγώνας προς τιμήν του με τον Θησέα Αγριάς και οι 700000 δραχμές που συγκεντρώθηκαν από τα εισιτήρια, διετέθησαν στο εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη στον Πύργο που το έχει ‘’υιοθετήσει’’ η οικογένεια του αείμνηστου πατέρα του Αντώνη Σαρρή του οποίου και ο δεύτερος γιος -ποδοσφαιριστής, ο Σταύρος Σαρρής, έφυγε νωρίς. Το βασικό προσόν του Γιώργου ήταν το κοφτερό μυαλό του! Μ’ αυτό καταξιώθηκε ως ηγετική μορφή στην ομάδα, μ’ αυτό αναδείχθηκε και επιχειρηματικά καθώς υπήρξε από τους πρωτεργάτες της άφιξης Σκανδιναβών τουριστών στο νησί. Το γήπεδο που φέρει το όνομά του, θα κρατά άσβεστη τη μνήμη του σε μας τους πιο παλιούς και στους νεότερους ….