Την ακύρωση της απόφασης με την οποία απαγορεύεται η μετακίνηση των πολιτών για κολύμβηση, ζητεί με προσφυγή του στο Συμβούλιο της Επικρατείας, κάτοικος νησιού του Αιγαίου, ο οποίος εκπροσωπείται νομικά από τον δικηγόρο Βασίλη Σωτηρόπουλο. Συγκεκριμένα, με την αίτηση ακύρωσης ζητείται η ακύρωση ως αντισυνταγματικής και παράνομης της από 30.3.2020 απόφασης του αρχηγού του Λιμενικού Σώματος και της Ελληνικής Ακτοφυλακής με την οποία απαγορεύθηκαν οι θαλάσσιες δραστηριότητες, η χρήση θαλάσσιων μέσων αναψυχής και η υποβρύχια αλιεία. Η αίτηση ακύρωσης εισήχθη στο Δ΄ Τμήμα και η πρόεδρος του Μαρία Καραμανώφ θα προσδιορίσει την ημέρα συζήτησης της υπόθεσης. Όπως μάλιστα αναφέρει σε δημόσια ανάρτησή του στο Facebook ο κ. Σωτηρόπουλος, ο εντολέας με την αίτησή του στρέφεται κατά της απόφασης του Λιμενικού Σώματος και του οικείου Λιμεναρχείου για απαγόρευση μετακίνησης για θαλάσσιο λουτρό. Να σημειωθεί ότι προσφεύγων στο ΣτΕ πολίτης, είναι κάτοικος νησιού του Αιγαίου, ο οποίος υποχρεώθηκε να διακόψει την καθημερινή κολύμβηση, λόγω σχετικής διαταγής του Λιμενικού Σώματος. Ο πολίτης κατοικεί μάλιστα σε απόσταση 20 μέτρων από την παραλία. Όπως αναφέρει ο κ. Σωτηρόπουλος, η προσφυγή αφορά την παραβίαση του συνταγματικού δικαιώματος για ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας που προβλέπεται από το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό, καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη. Επιπλέον, κατά το άρθρο 25 του Συντάγματος, οι περιορισμοί στα ατομικά δικαιώματα επιτρέπονται εφόσον προβλέπονται από τον νόμο ή το Σύνταγμα κι εφόσον είναι σύμφωνοι με την αρχή της αναλογικότητας. Στην προκειμένη, επισημαίνει ο κ. Σωτηρόπουλος «ο προσφεύγων, κάτοικος νησιού του Αιγαίου προβάλλει ότι παραβιάζεται το συνταγματικό δικαίωμά του, κατα τρόπον ο οποίος δεν είναι σύμφωνος με την αρχή της αναλογικότητας». Συγκεκριμένα, «ζητά τη δικαστική προστασία του ΣτΕ, ώστε να ασκηθεί ο ακυρωτικός έλεγχος του Δικαστηρίου στις προσβαλλόμενες διοικητικές πράξεις, κατ' εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας». Ακόμη, στην προσφυγή αναφέρεται πως «το μέτρο του περιορισμού του θαλάσσιου λουτρού δεν είναι ούτε πρόσφορο, ούτε αναγκαίο, αλλά ούτε και αντίστοιχης έντασης με τον νόμιμα επιδιωκόμενο στόχο της προστασίας της δημόσιας υγείας. Όπως ακριβώς δεν είναι νόμιμος κάθε άλλος περιορισμός της ατομικής σωματικής άσκησης, με τήρηση μέτρων ασφαλείας». Εξάλλου, σύμφωνα με τους προσφεύγοντες, «η απαγόρευση του δικαιώματος στο μπάνιο έχει επιβληθεί χωρίς καν προηγούμενη γνωμοδότηση του πολιτειακού οργάνου που είναι αρμόδιο για την δημόσια υγεία». Τέλος, η συγκεκριμένη απαγόρευση επιβλήθηκε «εκτός του πλαισίου της εξουσιοδότησης της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που όρισε αρμόδιους μόνο τους υπουργούς Προστασίας του Πολίτη, Υγείας και Εσωτερικών και όχι τον υπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, στον οποίο υπάγονται οι Λιμενικές αρχές, για την επιβολή περιορισμών μετακίνησης πολιτών και την πρόβλεψη των σχετικών εξαιρέσεων επιτρεπόμενης μετακίνησης».