Βγαίνοντας από το Μουσείο της Πόλης του Βόλου, έπειτα από καταβύθιση στους θησαυρούς του, αναρωτιόμουν πώς θα ήταν αν το μουσείο αυτό απλώς δεν υπήρχε; Ενα παράδειγμα για όλη την Ελλάδα είναι το Μουσείο της Πόλης του Βόλου, κοντά στις γραμμές του τρένου, σε ένα από τα παλαιότερα κομμάτια της πόλης, δημιούργημα των τελευταίων ετών, ένα έργο εθνικής εμβέλειας. Η δουλειά που έχει γίνει τα τελευταία, πολλά, χρόνια από το Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης έχει πλούσιους καρπούς και το Μουσείο της Πόλης του Βόλου αναδεικνύει όχι μόνο την ίδια την πορεία της αστικής εξέλιξης της περιοχής αλλά και τον τρόπο με τον οποίον μπορούν να αξιοποιηθούν τα αρχεία. Διότι, στην περίπτωση αυτή, μιλάμε για ένα πρότυπο μουσείο. Η ιστορικός Αίγλη Δημόγλου, με την τεράστια προσφορά της στον Βόλο, από τη Διεύθυνση Αρχείων, Μουσείων και Βιβλιοθηκών, και η ιστορικός Ιουλία Πεντάζου, από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, υπογράφουν την επιμέλεια του υλικού έτσι όπως παρουσιάζεται με θαυμαστή οικονομία και πυκνότητα. Δεν θα ήμουν τόσο ενθουσιασμένος, αν δεν έβρισκα στο μουσείο αυτό όλα όσα με συγκινούν στη ζωή, συμπυκνωμένα σε μια άρτια μουσειογραφική προσαρμογή (με εξαιρετική αρχιτεκτονική αντίληψη). Ο Βόλος είναι μια πόλη στην οποία αξίζει κανείς να μελετήσει το αστικό φαινόμενο στην Ελλάδα. Πόλη «νέα», του 19ου αιώνα, τα έχει όλα. Αστική τάξη, βιομηχανία, εργατικό κίνημα, πρόσφυγες, εκπαίδευση, τουρισμό. Ο σεισμός του 1955 τα άλλαξε όλα, αλλά η πόλη προχωράει. Στο Μουσείο της Πόλης του Βόλου, που στεγάζεται στην παλιά καπναποθήκη Παπάντου, χτισμένη περί το 1920, υπάρχει σε μοναδικότητα αυτό που δεν έχουμε κάνει στην υπόλοιπη χώρα. Σεβασμός στα ιστορικά τεκμήρια, ανάδειξη του ουσιώδους, πολύπλευρη προσέγγιση. Χάνεσαι στους κόσμους που γεννώνται σε αυτό το υπέροχο μουσείο. Οι άνθρωποι που έφτιαξαν τον Βόλο, που δούλεψαν, που τραγούδησαν, που πάλεψαν, που πρόσφεραν, είναι όλοι εκεί. Υπό ιδανικές συνθήκες, το Μουσείο της Πόλης του Βόλου μπορεί να εκπαιδεύσει μαθητές (και καθηγητές) από όλη την Ελλάδα στο πώς αξιοποιούμε αρχεία, στο πώς σεβόμαστε την ιστορία, την εθνική και την τοπική, τη συλλογική και την προσωπική. Η αισθητική μέσα από την οποία αναδεικνύονται όλα αυτά είναι, επίσης, μοναδική. ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ / KATHIMERINI.GR