Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών ο Χάρης Μπαμπλένης, στέλεχος της ελληνικής κοινότητας Αμερικής Συγκίνηση προκάλεσε στην κοινωνία της Σκιάθου αλλά και ευρύτερα το άγγελμα του θανάτου του Χάρη Μπαμπλένη, διακεκριμένου μέλους της ελληνικής ομογένειας του Ρόουντ Αιλαντ στην Αμερική, ο οποίος ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα και στενούς δεσμούς με το νησί του Παπαδιαμάντη, από το οποίο καταγόταν. Ο εκλιπών έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες μέρες σε ηλικία 88 ετών και ήταν γνωστός ως «παππούς Λάμπης» στο Ρόουντ Αιλαντ, την περιοχή της Αμερικής που είναι αδελφοποιημένη με τη Σκιάθο και αποτέλεσε πόλο έλξης για δεκάδες Σκιαθίτες που μετανάστευσαν σε δύσκολες εποχές, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο, μακριά από την πατρίδα τους. Σε ανάρτηση της ελληνικής κοινότητας περιγράφεται ως «αυθεντικός, ευγενικός και διακρινόταν για το ζεστό του χαμόγελο και την καλοσύνη του». Διατήρησε ακατάλυτους δεσμούς με την πατρίδα του, τη Σκιάθο, την οποία επισκεπτόταν τα καλοκαίρια, ενώ συμμετείχε με ενθουσιασμό στις εκδηλώσεις που πραγματοποιούνταν ταυτόχρονα στη Σκιάθο και το Ρόουντ Αιλαντ, με τις δύο περιοχές να επικοινωνούν μέσω skype. Ο Χάρης Μπαμπλένης γεννήθηκε στον Βόλο το 1931 και μεγάλωσε στη Σκιάθο, έχοντας ως όνειρο να ταξιδέψει στον κόσμο ως μηχανικός του εμπορικού ναυτικού. Στα χρόνια της νιότης μετανάστευσε στην Αμερική και απέκτησε επισήμως την αμερικανική υπηκοότητα το 1963, αναπτύσσοντας επαγγελματική δραστηριότητα στον χώρο της εστίασης, για να ασχοληθεί τελικά με την τέχνη της γαστρονομίας, ως σεφ. Πρόκοψε ως επαγγελματίας, δημιουργώντας τη δική του επιχείρηση και μια δεμένη οικογένεια, για να αποτελέσει σημαίνον στέλεχος της ομογένειας στην περιοχή. Παντρεμένος με τη Μαίρη Γεωργιάδη, απέκτησε μια ευτυχισμένη οικογένεια, παιδιά και εγγόνια, ενώ για πολλά χρόνια είχε αναλάβει την οργάνωση που παρασκευή των εδεσμάτων που πλαισίωναν τη γιορτή της τοπικής ορθόδοξης ενορίας. Ηταν ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους και όσοι τον γνώριζαν, μιλούν με θαυμασμό για την εργατικότητα, την αφοσίωση στην οικογένειά του και την κοινωνική του δράση, με πάνω απ’ όλα για το ζεστό του χαμόγελο και την καλοσύνη του, που κέρδιζαν αμέσως όσους τον προσέγγιζαν.

ΓΛ. ΥΔΡ/ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ