Δίδυμες αδερφές από τη Σκιάθο, η Μαρένα και η Φωτεινή Κωνσταντινίδη – Μάνεση, είναι οι οικοδέσποινες του «Σκιαθίτικου Σπιτιού», όπως ονόμασαν την ιδιωτική κατοικία τους, που τη μετέτρεψαν σε μουσείο. Ένα από τα ελάχιστα αρχοντόσπιτα του νησιού, που στέκουν όρθια μέχρι και σήμερα, χάρη στην πρωτοβουλία της πέμπτης γενιάς ιδιοκτητών, αποτελεί από τον Ιούνιο του 2018 ένα πραγματικό «κόσμημα» για τη Σκιάθο. Το διώροφο οίκημα, που αποπνέει αρχοντιά, κατασκευάστηκε πριν από έναν και πλέον αιώνα, για την ακρίβεια το 1910 από την οικογένεια Παπαδοπούλη. Το «Σκιαθίτικο Σπίτι» ουσιαστικά διηγείται την ιστορία των προηγούμενων γενεών από τα δύο κορίτσια, που επίσης μεγάλωσαν μέσα εκεί, αλλά εδώ κι ενάμισι χρόνο αποφάσισαν να αξιοποιήσουν όσα κληρονόμησαν από τους δικούς τους και «αντηχούν» στους τοίχους του παλιού αρχοντικού. Οι δύο 22χρονες Σκιαθίτισσες, οι οποίες φέτος βρίσκονται στο τελευταίο έτος των σπουδών τους στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (η Μαρένα σπουδάζει αρχιτέκτονας μηχανικός, ενώ η Φωτεινή νηπιαγωγός αντίστοιχα), με την αμέριστη συμπαράσταση της οικογένειάς τους, ανέλαβαν ένα δύσκολο εγχείρημα, που όμως προβάλει με τρόπο μοναδικό τη ζωή στη Σκιάθο κατά το παρελθόν. Τα δύο κορίτσια, που κάνουν και την ξενάγηση στους επισκέπτες, με «εφόδιο» τις γνώσεις που απέκτησαν στο Πανεπιστήμιο και αφιερώνοντας κόπο και χρόνο, αλλά και τα βιώματά τους στο σπίτι, ενσωμάτωσαν τα αντικείμενα από την καθημερινότητα των προγόνων τους στη συλλογή του μουσείου, που αναδεικνύει την παράδοση και την πολιτιστική κληρονομιά του νησιού τους. Ο παππούς των κοριτσιών, Άγγελος Παπαδοπούλης, στα «μαύρα» χρόνια της Κατοχής έγραψε τη δική του ιστορία. Έχοντας ζήσει στα νιάτα του στο Νιούπορτ του Ρόουντ Άιλαντ (πρόκειται για πόλη στις βορειοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ που έχει αδελφοποιηθεί με τη Σκιάθο), με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κατατάχτηκε εθελοντής στο αμερικανικό πολεμικό ναυτικό και υπηρέτησε ως μηχανικός. Πήρε επίσης μέρος στην Αντίσταση και βοήθησε στη σωτηρία Άγγλων στρατιωτών που από τη Σκιάθο φυγαδεύονταν στη Μέση Ανατολή, ενώ μετά την αποχώρηση των Γερμανών βρέθηκε στο πλήρωμα της ακταιωρού «Καλαμπάκα» λαμβάνοντας μέρος στις επιχειρήσεις ναρκαλιείας στις Βόρειες Σποράδες. «Πήρε και έπαινο από την αγγλική κυβέρνηση, ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης για τις ζωές που έσωσε τότε, όπως και πολλοί ακόμη συντοπίτες μας. Σε μία περιήγηση επισκέφτηκε το μουσείο η κόρη ενός Άγγλου. Όταν είδε τον έπαινο του παππού, άρχισε να κλαίει από συγκίνηση, γιατί θυμήθηκε τη διήγηση του πατέρα της, που είχε σωθεί στη Σκιάθο. Ήταν πολύ συγκινητικό αυτό το περιστατικό», είπε η Μαρένα Κωνσταντινίδη-Μάνεση, η οποία συμπλήρωσε: «Το σπίτι αυτό έχει περάσει από γενιά σε γενιά από το 1910, όταν εγκαταστάθηκαν οι πρόγονοί μας στη Χώρα της Σκιάθου από το Κάστρο, μέχρι σήμερα. Δώδεκα είναι όλα κι όλα τα παλιά σπίτια που διασώζονται μέχρι σήμερα και γλίτωσαν από τον όλεθρο της 23ης Αυγούστου 1943, όταν οι Γερμανοί κατακτητές πυρπόλησαν την πόλη σε αντίποινα για την αιχμαλωσία του Άντλερ από τους αντάρτες. Με την αδερφή μου ζήσαμε στο σπίτι μέχρι τα δεκαοκτώ μας χρόνια, αλλά πλέον μένουμε στον Βόλο, λόγω των σπουδών μας. Έτσι ήταν πιο εύκολο να το μετατρέψουμε σε μουσείο». Όλα τα εκθέματα, που μπορεί κάποιος να θαυμάσει στο «Σκιαθίτικο σπίτι», είναι οικογενειακά κειμήλια. Ορισμένα εξ αυτών χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα. «Έχουμε έναν πολυέλαιο από το 1883, που τον έφεραν οι δικοί μας από το Κάστρο και κατασκευάστηκε από Σκιαθίτες τεχνίτες. Έχουμε κι έναν μπουφέ και καθρέπτες βενετσιάνικους, που αγοράστηκαν στην Ιταλία από τον προπάππου μας που ήταν ναυτικός, ένα γραμμόφωνο από την Αμερική, αλλά κι έναν «καστρινό» καναπέ, που είναι πολύ σπάνιο κομμάτι», σημείωσε η 22χρονη Μαρένα, που έκλεισε λέγοντας: «Φέτος το καλοκαίρι υπερδιπλασιάσαμε τους επισκέπτες μας. Κυρίως δουλέψαμε με ξένους. Εκμεταλλευόμαστε το διαδίκτυο, αλλά και ιστοσελίδες, όπως το Tripadvisor. Το 2020 προσδοκούμε πως θα τα πάμε ακόμη καλύτερα». του Χριστόφορου Σεμέργελη / Εφημερίδα Θεσσαλία