Η Αργυρώ δεν συγκινείται εύκολα, ή δεν το δείχνει εύκολα... Σπάνια την έχω δει να δακρύζει... άλλωστε έχει περάσει τόσα πολλά και καμιά φορά νομίζω πως το δάκρυ της έχει στεγνώσει... ίσως να το κάνει μακριά μας, όταν στέκεται μόνη στο ησυχαστήριο της. Αυτό συμβαίνει μέχρι να αντικρίσει την Παναγιά... Για Αυτή που χρόνια τώρα ζει πολλές φορές μόνη στο Μοναστήρι, να το φροντίζει, να το περιποιείται, και όπως λέει εκεί θέλει να μείνει μέχρι το τέλος, τότε που ο Θεός θα θελήσει να την πάρει κοντά του... Η Αργυρώ είναι ο βράχος του Μοναστηριού, αυτός όμως που καμιά φορά, λυγίζει, σπάει και ξεσπάει σε δάκρυα συγκίνησης και ευγνωμοσύνης μόνο όταν βρεθεί μπροστά στην Παναγιά της... Φωτογραφίες : Φωτεινή Καρρά