Το πως διαμορφώνεται η κουλτούρα μιας κοινωνίας, πολλές φορές και σε μεγάλο βαθμό, εξαρτάται από τους ηγέτες της, που μπορεί να είναι οι πολιτικοί, οι καλλιτέχνες, οι δάσκαλοι ή κάποιοι επιφανείς άνθρωποι με κυρίαρχους κοινωνικούς ρόλους. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τα μηνύματα που στέλνουν ή τις απόψεις που εκφράζουν οι ίδιοι και τις πρακτικές που εφαρμόζουν, αλλά και με τις αντιστάσεις τους ή την αντίδρασή τους σε καίρια ζητήματα, όπως αυτό του ρατσισμού. Το τι θέλουμε πραγματικά είναι κάτι που πολλές φορές πνίγεται στον περιρρέοντα κομφορμισμό, δηλαδή, στη βόλεψη και στην ησυχία μας ή στον κοινωνικό φόβο, απέναντι στην εξουσία του κράτους ή στην εύνοια των ψηφοφόρων, που οι πολιτικοί τρέμουν μήπως χάσουν. Από την άλλη μεριά, όπως πρόσφατα είπε σε δημόσια ομιλία του ο Μπαράκ Ομπάμα: «σίγουρα, το να κρίνεις και να επικρίνεις το καθετί δεν είναι ακτιβισμός, ούτε φέρνει την πολυπόθητη αλλαγή», και συνέχισε: «Αυτό δεν είναι αλλαγή. Αυτό είναι λιθοβολισμός». Πρόσφατα λοιπόν, πολλοί από εμάς υπήρξαμε μάρτυρες ενός απίστευτου και απύθμενου συνεχούς ρατσιστικού παροξυσμού, από έναν άνθρωπο ο οποίος έχει τέτοιο ακριβώς κυρίαρχο ρόλο πλέον στις ζωές της μικρής κοινωνίας, που λέγεται νήσος Σκιάθος. Μιλάω για τον Ειδικό Σύμβουλο του Δήμου Σκιάθου, σε θέματα αεροπορικών συνδέσεων Γρηγόρη Φλέσσα, και εκ των στενότερων συνεργατών του Δημάρχου Σκιάθου κ. Θοδωρή Τζούμα. Δεν θα επιμείνω σήμερα στα αυτονόητα, όπως ότι είναι σκληρά καταδικαστέες και απεχθείς όλες οι δημόσιες αναρτήσεις και θέσεις αυτού του ανθρώπου, που στρέφεται κατά ο,τιδήποτε διαφορετικού, το οποίο βρίσκεται έξω από τα δικά του όρια καθαρότητας και προσωπικής «ανωτερότητας», οι οποίες απόψεις μόνο διευρύνουν το χάσμα μεταξύ λευκών και μαύρων, πλούσιων και φτωχών, νέων και μεγαλύτερων ή ανδρών και γυναικών, στη Σκιάθο, στη χώρα και σ’ όλο τον κόσμο, και καλλιεργούν μίσος και εσωστρέφεια. Αυτό που με λυπεί σήμερα, περισσότερο από καθετί άλλο, είναι η ηχηρή σιωπή των νέων τοπικών αρχόντων του νησιού που μεγαλώνουν τα παιδιά μου και καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις τύχες αυτού του τόπου, κι ακόμη χειρότερα, η κάλυψη που συνεχίζουν να παρέχουν σ’ ένα γνήσιο κομιστή μισαλλοδοξίας και επικίνδυνων μηνυμάτων μιας άλλης εποχής. Πόση ευθύνη έχει ο κλέφτης και πόση ο τσιλιαδόρος; Πόση ευθύνη έχει ο δολοφόνος και πόση ο συνεργός; Πόση ευθύνη έχει ο ρατσιστής και πόση η εξουσία, που του κλείνει το μάτι ή ακόμη χειρότερα τον παίρνει στην αγκαλιά της για να τον προστατεύσει; Λέει η Ελένη Αρβελέρ, μιλώντας για την Ελλάδα του σήμερα: «Υπάρχει μια απενοχοποίηση της ευθύνης. Πάντα φταίνε οι άλλοι. Όλοι έχουν τραβηχτεί στο καβούκι τους…». Και αλήθεια είναι ότι η Δημοτική Αρχή της Σκιάθου, υπό το πρόσχημα της προστασίας, ασκεί σήμερα κι ενισχύει μια επικίνδυνη ρατσιστική πολιτική, παραμένοντας κρυμμένη μέσα στη γυάλα της εξουσίας. Ρατσισμός είναι αντί να κρίνεις κάποιον για τις πράξεις του -καλές ή κακές-, τις δεξιότητές του, τις ικανότητες του, να τον δια-κρίνεις σύμφωνα με φυσικά ή ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Ρατσισμός επίσης είναι να κατηγοριοποιείς μια ομάδα ανθρώπων, σε μια τάξη πχ. των εγκληματιών (όπως ας πούμε όλοι οι Έλληνες είναι κλέφτες και τεμπέληδες), επειδή ένας από αυτούς έχει διαπράξει αντίστοιχη εγκληματική πράξη. Ρατσισμός, όμως, είναι και το να κρατάς κοντά σου ρατσιστές συνεργάτες, για χάρη ενός πολιτικού ή απολίτικου εγωισμού και της «προστασίας των πεπραγμένων του αρχηγού». Απέναντι σ’ αυτό το ρατσισμό λοιπόν, ένας σύγχρονος και μάλιστα τουριστικός Δήμος έπρεπε να αντιδράσει ακαριαία και εμφαντικά, στέλνοντας ένα παγκόσμιο μήνυμα μεγαλοσύνης και ανοιχτομυαλιάς. Αντίθετα, η διοίκηση του Δήμου Σκιάθου, με πρώτον το Δήμαρχο, επέλεξε την τακτική της στρουθοκαμήλου και της μικροθυμίας. Η ευθύνη όμως της παραμονής του Γρηγόρη Φλέσσα στις τάξεις του Δήμου Σκιάθου δεν είναι ανώνυμη και σίγουρα δεν προκαλεί μόνο πολιτική ή οικονομική ζημιά στην τουριστική εικόνα του νησιού, αλλά κατά κύριο λόγο κοινωνική. Ανήκει φυσικά και πέφτει βαριά στις πλάτες του Δημάρχου Θοδωρή Τζούμα, μοιράζεται όμως επίσης και στους εννέα άβουλους και άπραγους Δημοτικούς Συμβούλους (και κάποιους ακόμη απ’ έξω) της διοικούσας παράταξης, που έχουν όλοι ονόματα, ιστορία, επαγγέλματα, μα κυρίως οικογένειες και πολλοί από αυτούς παιδιά, τα οποία (ας θυμηθούν τα λόγια μου) σε κάποια επόμενη συνάντηση θα χαιρετίσουν και θα θαυμάσουν τον στενό συνεργάτη τους, με τις ρατσιστικές απόψεις._ Λευτέρης Βιολέττας *Τα "Άρθρα" καθώς και οι "Απόψεις" των αναγνωστών μας αποτελούν προσωπικές απόψεις και όχι του Skiathoslife.gr ή των διαχειριστών του.