Στην πρώτη μου δουλειά το 1999, σερβιτόρα στο Hyatt Regency casino, ήμουν φοβισμένη. 19 χρόνων, δεν είχα ξανά πιάσει δίσκο, δεν είχα ξανά δουλέψει νύχτα-πίστευα ότι θα με πάρει ο ύπνος κατά τη διάρκεια της βάρδιας. Εκεί έμαθα οτι ο άνθρωπος προσαρμόζεται, πως ο οργανισμός μας είναι tabula rasa, πως όλα είναι συνήθεια. Εκεί επίσης, 20 χρόνια πριν κατάλαβα, πως αν δεν φροντίσεις τους ανθρώπους σου, δεν θα φροντίσουν το μαγαζάκι σου φίλε. Στην δεύτερη, έμαθα πως αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις, φεύγεις γιατί 1. Ποτέ δεν θα είσαι αρκετά καλός για να 'σε γουστάρεις' και πρέπει να σε γουστάρεις και 2. Δεν είσαι δέντρο. Απλά φύγε. Στην τρίτη, έμαθα πως είναι αφύσικο να περιμένουμε από τα 17χρονα παιδιά να ξέρουν τον εαυτό τους και τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν (πόση ανακούφιση νιώθω όταν η 14χρονη ανηψιά μου απαντάει "δεν ξέρω" σε αυτή την ερώτηση) και πως ο άνθρωπος κρύβει μέσα του πτυχές που, έλλειψή των κατάλληλων συνθηκών, μπορεί να μη φανερώσει ποτέ. Στην τέταρτη, έμαθα πως ποτέ δεν μπορείς να αρέσεις σε όλους. Ότι και να κάνεις, όπως και να το κάνεις, κάποιος θα βρεθεί να μην σε γουστάρει και αυτό είναι απλά ΟΚ! Σημασία έχει πως κοιμάσαι τα βράδια. Στην πέμπτη, έμαθα πως οσα και να βγάζεις, όσο fancy και να ειναι ο τίτλος σου, οι αγαπημένοι σου άνθρωποι και η ψυχική σου υγεία, θα πρέπει πάντα να είναι πιο σημαντικά και πως οι θυσίες για μια καλύτερη ζωή απαιτούν υπομονή και επιμονή. Στην έκτη, έμαθα πως η σκληρή δουλειά πρέπει να ανταμείβεται και αν όχι, ξεκίνα να τρέχεις μακρυά οσο πιο γρήγορα μπορείς. Στην έβδομη, έμαθα πως κάθε τι που ζεις, κάθε τι που μαθαίνεις, ακόμα και τα παραδείγματα προς αποφυγή (ειδικα τα παραδείγματα προς αποφυγή) είναι εκεί για να σου διδάξουν κάτι και θα έρθει η στιγμή που θα τα χρησιμοποιήσεις προς όφελος σου. Αν όχι, κάτι κάνεις λάθος, ψάξτο. Στην όγδοη, έμαθα πως υπάρχει μια μαγική στιγμή στην καριέρα σου που -μέσα απο όλο τον φόβο του καινούργιου, τον πόνο του να βγαίνεις, ξανά και ξανά, από το comfort zone σου, την σκληρή -πολλές φορές χωρίς ανταποδοτικότητα δουλειά- αρχίζεις βαθιά μέσα σου να πιστεύεις "Μπορώ να κάνω τα πάντα!". Και στην ένατη, αχ στην ένατη... στην ένατη έμαθα πως ο άνθρωπος δεν σταματάει ποτέ να εξελίσσεται, πως όσο μένεις πιστός στις αξίες σου και γνωρίζεις τον πυρήνα σου, θα πετυχαίνειq μακροπρόθεσμα, πως οι συνεργάτες σου, δεν θα πάψουν ποτέ να είναι το σημαντικότερο, πολυτιμότερο απόκτημα σου κάθε μέρα, κάθε μήνα και πως αν δεν βρεις τον τρόπο, τη μέθοδο, τη διάθεση να το κάνεις ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΕ ΠΑΘΟΣ, άστο ρε φίλε, πάντα δυστυχισμένος και ανικανοποίητος θα είσαι! Χρόνια μου πολλά και καλά και εις άλλα διδάγματα πάντα με υγεία. Σας ευχαριστώ όλους που με αγαπάτε, με εμπιστεύεστε, με ανέχεστε. H κα Λία Ζαμπέτογλου είναι Διευθύντρια Εκπαίδευσης του INΣΕΤΕ