Πώς προέκυψε το δάσος των Κουκουναριών; Οι γνώμες των φυτογεωγράφων διχάζονται καθώς άλλοι μιλούν ότι αναπτύχθηκε αυτοφυώς ένεκα των κατάλληλων εδαφοκλιματολογικών συνθηκών της περιοχής κι άλλοι πως προέκυψε από δενδροφύτευση των Ενετών! Άπαντες όμως συμφωνούν πως η κουκουναριά (Pinus Pinea) είναι δένδρο απαιτητικό σε φως, σε άμμο και σε υπεδάφια υγρασία. Αυτές οι συνθήκες επέτρεψαν να αναπτυχθεί και το δάσος στο Μαντράκι που θεωρείται σχετικά καινούργιο καθώς δεν ξεπερνά τον 1,5 αιώνα ζωής και δεν φαίνεται να κινδυνεύει όσο δεν το πλησιάζουν τα έργα των ανθρώπων. Η ύπαρξη επίσης εκεί ενός χαλαρού φρυγανώδη υπόροφου, ευνοεί την αναγέννηση του εν λόγω δάσους. Αντίθετα, στις Κουκουναριές τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά. Ας δούμε τι γράφει η Στρατηγική Μελέτη περιβαλλοντολογικών επιπτώσεων για το Ξενία που ανατέθηκε απ’ το ΤΑΙΠΕΔ το 2013: “Το δάσος των Κουκουναριών, το οποίο αναπτύσσεται εντός και ανατολικά του Δημοσίου Ακινήτου, καλύπτει µια έκταση 145 στρ., οριοθετούµενη από την ανατολική πλευρά από ένα φυσικό – πλην όμως τεχνητά εκβαθυµένο και διαπλατυσµένο – δίαυλο. Ο πλούσιος υπόροφος των αείφυλλων πλατύφυλλων, η συσσώρευση ξερού υλικού (στρωµνή), η έλλειψη φωτός και οι ανθρωπογενείς επιδράσεις συνιστούν ανασταλτικούς παράγοντες για την ανάπτυξη της κουκουναριάς (P. Pinea) και αφετέρου καθιστούν ουσιαστικά αδύνατη τη φυσική της αναγέννηση. Η συνέχιση της κατάστασης αυτής θα έχει σαν αποτέλεσμα την εγκατάσταση κυρίως αείφυλλων πλατύφυλλων στην περιοχή μετά την ξήρανση των ατόμων της κουκουναριάς λόγω γήρατος. Το φαινόμενο αυτό είναι σήμερα εμφανές σε μικρά διάκενα όπου δεν υπάρχουν καθόλου πεύκα. Η περιοχή εν γένει δέχεται πιέσεις από την αυξημένη τουριστική δραστηριότητα. Πρέπει να σημειωθεί ότι αξιοσημείωτοι πληθυσμοί κουκουναριάς στην Ελλάδα βρίσκονται µόνο στη Στροφυλιά της Πελοποννήσου και στον Καϊάφα της Ηλείας, ενώ απομονωμένοι πληθυσμοί μικροί σε αριθμό ατόμων έχουν αναφερθεί σε έξι τοποθεσίες – μεταξύ των οποίων και η Σκιάθος. Σημειώνεται ότι ο το δάσος των Κουκουναριών εξαρτάται και από τη διατήρηση της υδρολογικής ισορροπίας της λίμνης Στροφυλιάς μιας και χρειάζεται γλυκό νερό στον υπόγειο υδροφορέα.” Ο βιολογικός κύκλος της Κουκουναριάς διαρκεί περίπου 80 χρόνια και στην περιοχή ήδη τα περισσότερα δέντρα είναι γέρικα. Η συνεχής δεντροφύτεση του δάσους αποτελεί λύση αναγέννησής του, χρειάζεται όμως να παρακολουθείτε και να ελέγχεται η εξέλιξή του ασταμάτητα από εντεταλμένους ειδικούς, τόσο αυτό όσο και ολόκληρη η περιοχή που πιέζεται ασφυκτικά από την τουριστική ‘’ανάπτυξη’’.