ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΣΕΜΕΡΓΕΛΗΣ / ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑ Η Σίσσυ Καυκούλα, 25 ετών σήμερα, όταν πήγαινε στη Β’ τάξη του Λυκείου, νόσησε από καρκίνο. Διαγνώστηκε με τη νόσο Hodgkin, ένα κακοήθες λέμφωμα, που στην ουσία αποτελεί μία μορφή καρκίνου των λεμφοκυττάρων. Ανακάλεσε στη μνήμη της τα γεγονότα εκείνης της περιόδου, τη συμπαράσταση που είχε από τη «Φλόγα» και τώρα οκτώ χρόνια μετά τη θεραπεία της, διηγείται τη δική της ιστορία θάρρους και ψυχικής δύναμης, κόντρα στον παιδικό καρκίνο, θέλοντας να εμψυχώσει όσους βιώνουν ανάλογες καταστάσεις. Στον ανηφορικό και γεμάτο «εμπόδια» δρόμο που διάβηκε, όταν ήταν 17 ετών, εκτός από τη στήριξη που είχε από την οικογένειά της, μέχρι και σήμερα μνημονεύει τη στοργή και την αγάπη που βρήκε στη «Φλόγα», όπου διδάχτηκε πολύτιμα μαθήματα για τη ζωή. Και τώρα που βγήκε νικήτρια από τον προσωπικό της αγώνα, δεν έχει πάψει στιγμή, να προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες της, στέλνοντας προς πάσα κατεύθυνση το μήνυμα, ότι η καλοσύνη που σου προσφέρεται, πρέπει να ανταποδίδεται. Η Σίσσυ Καυκούλα, η οποία μετά το Λύκειο, συνέχισε τις σπουδές της και αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, γύρισε πίσω τον χρόνο και θυμήθηκε πως ξεκίνησαν όλα. «Διαγνώστηκα με την ασθένεια το φθινόπωρο του 2011. Το ίδιο καλοκαίρι είχα συμμετάσχει στο πανελλήνιο πρωτάθλημα σύνθετων αγωνισμάτων, αφού εκείνη την εποχή είχα δοκιμάσει για πρώτη φορά στο έπταθλο, με προτροπή του προπονητή μου, Ηλία Κορώνα», είπε η Βολιώτισσα δασκάλα, η οποία συνεχίζει μέχρι και σήμερα, να κάνει στίβο στον Άτλαντα Βόλου, για να προσθέσει: «Ένιωθα πως πονούσα και δεν μπορούσα να βγάλω την προπόνηση. Πήγα στον γιατρό, μου έδωσε αντιβίωση, γιατί είχε δει ότι ήταν και οι αδένες μου πρησμένοι και συνέστησε ανάπαυση για μία εβδομάδα. Πού να σταματήσω; Είχα και προπονήσεις, δεν ήθελα να καθίσω σπίτι. Πέρασε η εβδομάδα, δεν υποχωρούσαν τα συμπτώματα. Έπειτα επισκεφτήκαμε πνευμονολόγο, αλλά και ΩΡΛ, ο οποίος μόλις με ψηλάφισε, με έστειλε για ακτινογραφία και υπέρηχο. Κι εκεί διαγνώστηκε ότι είχα λέμφωμα». Η 25χρονη Βολιώτισσα εξιστόρησε συγκινημένη όσα ακολούθησαν, αφότου οι ιατρικές εξετάσεις έδειξαν καρκίνο: «Ήρθε ο πατέρας μου στο σχολείο να με πάρει. Είχε μάτια βουρκωμένα. Γυρίσαμε σπίτι, και μου είπε: «Ετοίμασε τα πράγματά σου, πάμε να δώσουμε έναν αγώνα». Θυμάμαι ακριβώς τα λόγια του. Τότε το μυαλό μου πήγε στην αρχή σε αγώνες στίβου. Εν τέλει κατεβήκαμε Αθήνα, στο Νοσοκομείο Παίδων Αθηνών «Παναγιώτη και Αγλαΐας Κυριακού», όπου έκανα βιοψία στον λαιμό. Αυτό έγινε αρχές Δεκεμβρίου. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, ξαναπήγαμε Αθήνα με τον πατέρα μου, αφού η μητέρα μου έμεινε στον Βόλο με τη μικρότερη αδερφή μου, η οποία τότε ήταν πέντε ετών και αρχίσαμε τη θεραπεία. Τότε άρχισα να συνειδητοποιώ τι συνέβαινε». Η Σίσσυ Καυκούλα έμεινε για επτά μήνες μακριά από το σπίτι της. Όμως, η στήριξη από τον Σύλλογο γονιών παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια «Φλόγα», έκανε τη διαμονή της στην Αθήνα πιο υποφερτή: «Φιλοξενηθήκαμε στους ξενώνες της «Φλόγας». Εκεί όλοι μας αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Θυμάμαι πως ότι κι εάν ζητούσαμε, φρόντιζαν και ικανοποιούσαν κάθε επιθυμία μας. Πολύ αργότερα, όταν θεραπεύτηκα, τελείωσα και τις ακτινοβολίες και γυρίσαμε στον Βόλο, ταξίδεψα μέχρι την Ιρλανδία. Εκεί βρίσκονται οι κατασκηνώσεις Barrets Town, που έχουν ιδρυθεί από τον διάσημο ηθοποιό Πολ Νιούμαν και η «Φλόγα» καλύπτει πλήρως τα έξοδα μετακίνησης. Ακόμη και σήμερα, που κάνω ετήσιο έλεγχο, έχουμε την κάρτα μας για τις εξετάσεις». Η νεαρή κοπέλα, η οποία δεν κρύβει την ευγνωμοσύνη της, μέχρι και σήμερα, προσφέρει τις υπηρεσίες της ως εθελόντρια στη «Φλόγα». «Προσπαθούμε πάρα πολύ να βοηθήσουμε, είτε εγώ, είτε οι γονείς μου. Όπως τώρα, που διοργανώνεται ο αγώνας «Τρέχω για τη Φλόγα», που θα γίνει στις 6 Οκτωβρίου», σημείωσε, ενώ δεν έκρυψε, ότι συνεχίζει τις προπονήσεις της, για να συμμετάσχει και η ίδια στην καθιερωμένη κούρσα, που φέτος θα γίνει για 7η χρονιά.