14 Σεπτεμβρίου1943 ο κυβερνήτης Βασίλης Λάσκος του Επαμεινώνδα και της Μαριγώς, μικρότερος αδελφός του Αγησίλαου και μεγαλύτερος του ποιητή και σκηνοθέτη Ορέστη.... ο δικός μας Λάσκος..... χάνεται ανοικτά της Σκιάθου με το υποβρύχιο ΚΑΤΣΩΝΗΣ κατά την διάρκεια εμπλοκής του Υποβρυχίου με γερμανική Κορβέτα!!!!! Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι μαζί με τον Λάσκο, ήταν και ο αρχικελευστής Λεωνίδας Στάμου, από την Μαγούλα, σκοπευτής του πυροβόλου του Υποβρυχίου ΚΑΤΣΩΝΗΣ, ο οποίος έπεσε και αυτός ηρωικά μαχόμενος!!!!! Από το εξαιρετικό έργο του Καραγάτση "Βασίλης Λάσκος". " Ο Γερμανός ξαφνιάζεται..αλλά όχι για πολύ . Χίμηξε ολοταχώς προς τον αντίπαλο, ανοίγοντας πυρ με όλα του τα όπλα.Οι πρώτες ριπές θερίζουν την ομοχειρία του Κατσώνη. Ο Τρουπάκης και άλλοι έξι άντρες κείτονται νεκροί στην κουβέρτα. Απόμεινε μόνο ο υποκελευστής Αντωνίου, ο πρώτος γεμιστής που για μια στιγμή σάστισε. Έξαφνα ακούει μια φωνή δίπλα του . Σκόπευε και ρίχνει! θα σου δίνω εγώ βλήματα! Ήταν ο Λάσκος. Είχε πηδήξει από την γέφυρα πλάι στο κανόνι, ανάμεσα στους νεκρούς της ομοχειρίας. Έπαιρνε βλήματα , γέμιζε το κανόνι ασφάλιζε το κλείστρο ενώ ο Αντωνίου σκόπευε και έριχνε........Και ερχόταν καταπάνω τους ο Γερμανός....φωτοστόλιστος από τα πολύχρωμα τροχιοδεικτικά που ξερνούσαν κατά χιλιάδες τα πολυβόλα του..Κουράγιο βρε Αντωνίου και τους φάγαμε..Από κουράγιο άλλο καλό. Ο Αντωνίου σημαδεύει, ρίχνει. Από εκεί γυρνάει να πάρει από το χέρι του Λάσκου άλλη οβίδα. Αλλά δεν τον βλέπει να στέκεται δίπλα του. Κοιτάει χάμω. Και τον αντικρίζει ξαπλωμένο ανάσκελα να κοιτάει τον ουρανό με τα ανοιχτά του μάτια. Μια ριπή είχε γαζώσει το αντρίκειο του στήθος. Και έπεσε νεκρός πάνω στο καράβι του, δίπλα στο κανόνι του. Το μεγάλο και υποσυνείδητο όνειρο της ζωής του είχε εκπληρωθεί...Ο Βασίλης Λάσκος πέθανε πολεμώντας. Και τα κόκαλα του είναι μπλεγμένα στα φύκια του βυθού, ανάμεσα Πήλιο και Σκιάθο. Και τα μοιρολογούν τις αφέγγαρες νύχτες οι φώκιες που έχουν τα λημέρια τους στις θαλασσινές σπηλιές εκείνης της ακρογιαλιάς. Τους " ύπνους ¨όπως λέει ο Όμηρος!!!!!!