25 Οκτωβρίου 1929, 12.20’ το πρωί, εκοιμήθη στη Σκιάθο, στο σπίτι της αδελφής του που σήμερα στεγάζει το Πνευματικό Κέντρο Ενοριών, ο πρώτος Ακαδημαϊκός μοναχός Ανδρόνικος, κατά κόσμον, Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, μόλις σαράντα μέρες μετά τη χειροτόνησή του που αποτελούσε το όνειρο της ζωής του, και σε ηλικία 78 ετών. Θεωρείται απ’ τους πιο αδικημένους σπουδαίους συγγραφείς μας γιατί γεννήθηκε στον ίδιο τόπο, την ίδια εποχή, αγάπησε τα ίδια πράγματα κι έγραψε για τα ίδια περίπου θέματα με τον τριτοξέδελφό του Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη που είναι ο κορυφαίος των λογοτεχνών μας κι έτσι μοιραία έμεινε στη σκιά του. Μα πλέον αδικημένοι είναι όσοι, εξαιτίας αυτής της σκιάς, δεν έχουν μεταλάβει από το έργο του, δεν γνωρίζουν πως η ‘’η τέχνη η φιλολογική του είνε υψίστης δυνάμεως, είνε απέφθου χρυσού, είναι αδάμαντος πρώτης ποιότητος, είναι σαπφίρου πρώτης ηδύτητος’’, όπως τόσο εύστοχα τη χαρακτήρισε ο Βλάσσης Γαβριηλίδης. Πρόκειται επίσης, για έργο μεγάλο σε έκταση που περιλαμβάνει διηγήματα, ταξιδιωτική λογοτεχνία, μεταφράσεις, επιφυλλίδες, θεατρικά, μυθιστορήματα, ποιήματα, υμνογραφία και άρθρα. Έργο σχεδόν ανεξερεύνητο για τους πολλούς μα τόσο αληθινό, ‘’πηγαίο, ατόφιο, γνήσιο (που) βγαίνει από τα σπλάχνα μέσα της ελληνικής γης -της πιο γραφικής- κι απ’ τους αφρούς και τους φλοίσβους αλλά και τις μανιασμένες φουρτούνες της ελληνικής θάλασσας’’, όπως το περιέγραψε ο Σπύρος Πολίτης. Το skiathoslife μ’ αυτό το σεμνό και μικρό αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη με αφορμή τα ενενηντάχρονα από την κοίμησή του που θα ολοκληρωθεί σε 7 συνεχόμενα σαββατιάτικα άρθρα, δεν έρχεται απλά να τιμήσει τη μνήμη του. Φιλοδοξεί να δώσει το ερέθισμα σε όλους όσους αγαπούν την καλή λογοτεχνία να ξαναθυμηθούν τον μεγάλο Σκιαθίτη συγγραφέα και τα όσα σπουδαία μας κληροδότησε τόσο με την πένα του όσο και με την ταπεινή του ζωή. Θα ακολουθήσουν οι εξής αναφορές 1. Οι σταθμοί της ζωής του 2. Τα έργα του 3. Τι είπαν γι’ αυτόν 4. Η σχέση του με τον Παπαδιαμάντη 5. Αποσπάσματα διηγημάτων 6. Αποσπάσματα ταξιδιωτικών εντυπώσεων 7. Ποιήματα και υμνογραφήματα25 Οκτωβρίου 1929, 12.20’ το πρωί, εκοιμήθη στη Σκιάθο, στο σπίτι της αδελφής του που σήμερα στεγάζει το Πνευματικό Κέντρο Ενοριών, ο πρώτος Ακαδημαϊκός μοναχός Ανδρόνικος, κατά κόσμον, Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, μόλις σαράντα μέρες μετά τη χειροτόνησή του που αποτελούσε το όνειρο της ζωής του, και σε ηλικία 78 ετών. Θεωρείται απ’ τους πιο αδικημένους σπουδαίους συγγραφείς μας γιατί γεννήθηκε στον ίδιο τόπο, την ίδια εποχή, αγάπησε τα ίδια πράγματα κι έγραψε για τα ίδια περίπου θέματα με τον τριτοξέδελφό του Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη που είναι ο κορυφαίος των λογοτεχνών μας κι έτσι μοιραία έμεινε στη σκιά του. Μα πλέον αδικημένοι είναι όσοι, εξαιτίας αυτής της σκιάς, δεν έχουν μεταλάβει από το έργο του, δεν γνωρίζουν πως η ‘’η τέχνη η φιλολογική του είνε υψίστης δυνάμεως, είνε απέφθου χρυσού, είναι αδάμαντος πρώτης ποιότητος, είναι σαπφίρου πρώτης ηδύτητος’’, όπως τόσο εύστοχα τη χαρακτήρισε ο Βλάσσης Γαβριηλίδης. Πρόκειται επίσης, για έργο μεγάλο σε έκταση που περιλαμβάνει διηγήματα, ταξιδιωτική λογοτεχνία, μεταφράσεις, επιφυλλίδες, θεατρικά, μυθιστορήματα, ποιήματα, υμνογραφία και άρθρα. Έργο σχεδόν ανεξερεύνητο για τους πολλούς μα τόσο αληθινό, ‘’πηγαίο, ατόφιο, γνήσιο (που) βγαίνει από τα σπλάχνα μέσα της ελληνικής γης -της πιο γραφικής- κι απ’ τους αφρούς και τους φλοίσβους αλλά και τις μανιασμένες φουρτούνες της ελληνικής θάλασσας’’, όπως το περιέγραψε ο Σπύρος Πολίτης. Το skiathoslife μ’ αυτό το σεμνό και μικρό αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη με αφορμή τα ενενηντάχρονα από την κοίμησή του που θα ολοκληρωθεί σε 7 συνεχόμενα σαββατιάτικα άρθρα, δεν έρχεται απλά να τιμήσει τη μνήμη του. Φιλοδοξεί να δώσει το ερέθισμα σε όλους όσους αγαπούν την καλή λογοτεχνία να ξαναθυμηθούν τον μεγάλο Σκιαθίτη συγγραφέα και τα όσα σπουδαία μας κληροδότησε τόσο με την πένα του όσο και με την ταπεινή του ζωή. Θα ακολουθήσουν οι εξής αναφορές 1. Οι σταθμοί της ζωής του 2. Τα έργα του 3. Τι είπαν γι’ αυτόν 4. Η σχέση του με τον Παπαδιαμάντη 5. Αποσπάσματα διηγημάτων 6. Αποσπάσματα ταξιδιωτικών εντυπώσεων 7. Ποιήματα και υμνογραφήματα