Η Άρια έφθασε στις 10.30 ακριβώς με απευθείας πτήση από την Φιλανδία στη Σκιάθο. Το ταξίδι της διήρκεσε 3,5 ώρες μα, με τη ψυχολογία ανεβασμένη λόγω της έναρξης των διακοπών της, ούτε που κατάλαβε πως κύλησε η ώρα στα ύψη. Εκείνο που ένοιωσε για τα καλά, ήταν πως από τους 10 βαθμούς Κελσίου, προσγειώθηκε στους 35 με τον καυτό ήλιο να ροδίζει ήδη τις κατάλευκες παρειές της. Στα λίγα λεπτά που χρειάστηκαν για να τη μεταφέρω με το αυτοκίνητο από το αεροδρόμιο στην οικογενειακή μας πανσιόν, ήταν έκδηλος ο ενθουσιασμός της που για μια ακόμη φορά επισκέπτεται κάποιο μέρος της Ελλάδας. Για να της λύσω κάθε απορία σχετικά με το νέο της προορισμό, έκανα μια μικρή παράκαμψη και την κατέβασα στον φυσικό κόλπο με τη θάλασσα, τη μαρίνα και το λιμάνι, εξηγώντας της πόσο εύκολη θα είναι η διαμονή της εδώ καθώς ο τόπος είναι μια σταλιά μα διαθέτει τα πάντα και μόνο μία πόλη στην οποία και είναι το σπίτι μας και το κέντρο της ζωής του νησιού. Όταν φθάσαμε, πρόβαλλε η μάνα μου στην αυλή μ’ ένα χαμόγελο ως τ’ αυτιά και την αγκάλιασε με τόση θέρμη σαν να τη γνώριζε από χρόνια. Στη συνέχεια της πρόσφερε ένα κλαδάκι με βασιλικό κομμένο από τη γλάστρα μας κι η Άρια την ευχαρίστησε ευωδιάζοντάς το και λέγοντας πως το πρόσωπο της μητέρας της δεν είναι τόσο εύθυμο όσο της δικής μου. "Το κλίμα μάλλον...", απάντησα και την ανέβασα στο δωμάτιό της όπου ξετρελάθηκε με τη θέα σ’ όλη την πόλη και τη βοκαμβίλια που γλύφει το μπαλκόνι της.... Η Άρια είναι δασκάλα και θα κάνει μόνη της διακοπές στο νησί όπου κατέφθασε χωρίς τη βοήθεια πρακτόρων για να το ανακαλύψει ολομόναχη. Είμαι σίγουρος πως θα περάσει υπέροχα γιατί φαίνεται αποφασισμένη γι’ αυτό, συνεπώς σε τίποτα δε θα επιτρέψει να χαλάσει τις ολιγοήμερες διακοπές της κι η θετική διάθεση είναι το σημαντικότερο ίσως που χρειάζεται κανείς όταν ταξιδεύει. Από την πλευρά μας βέβαια, προτιθέμεθα να συμβάλλουμε προς αυτή την κατεύθυνση... Γιώργος Σανιδάς