Της Κατερίνας Ροββά | Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ Το Σάββατο ξεκινάει με τον περίπατο στα μουσεία, ακολουθεί μπάνιο στην αγαπημένη μου παραλία της Ελιάς στη βόρεια ακτή και το βράδυ φαγητό και ποτό στο παλιό λιμάνι n Την Κυριακή βαρκάδα στα Λαλάρια, μεσημεριανό στο Κάστρο και έπειτα βόλτα στον μεσαιωνικό οικισμό της Σκιάθου Ο αγαπημένος μου σαββατιάτικος περίπατος είναι ο περίπατος των μουσείων, που ξεκινάει από το Σκιαθίτικο Σπίτι, στην οδό Πολυτεχνείου, μια ιδιωτική πρωτοβουλία της οικογένειας Μάνεση, στη συνέχεια στην οδό Παπαδιαμάντη, στο Σπίτι-Μουσείο του εμβληματικού συγγραφέα Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, ένα σπίτι-κιβωτός του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Ο περίπατος ολοκληρώνεται στη χερσονησίδα Μπούρτζι, με την επίσκεψη στο Μουσείο Ναυτικής και Πολιτιστικής Παράδοσης Σκιάθου, όπου μέσα από σημαντικά εκθέματα, παρακολουθεί κανείς τη σπουδαία ναυπηγική και ναυτική ιστορία της Σκιάθου. Δύσκολα διαλέγεις παραλία στη Σκιάθο, αλλά εύκολα βρίσκεις την αγαπημένη σου, αυτή για μένα είναι η παραλία Ελιάς, στη βόρεια ακτή, και φθάνεις εκεί έπειτα από μια δασοσκεπή διαδρομή, εκεί το μεσημέρι του Σαββάτου ανοίγομαι στα βαθιά. Πρόκειται για περιοχή ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους που ξεκινά από τον βιότοπο των κουκουναριών και καταλήγει στην παραλία Ελιάς ή αλλιώς «ανεμοσούρια», από τις αμμοθίνες που έχει διαμορφώσει ο βορινός άνεμος. Πρόκειται για ένα μοναδικό οικοσύστημα, μιας και είναι το μόνο δάσος κουκουναριάς που υπάρχει στη Μεσόγειο σε νησί. Το βράδυ του Σαββάτου έχει συνδεθεί με τη νυχτερινή έξοδο για φαγητό και μετά για ποτό στο παλιό λιμάνι ή σε κάποιο από τα πολύ προσεγμένα bars στα σοκάκια της πόλης. Την Κυριακή το πρωί με βάρκα φίλων θα πάμε στα Λαλάρια, μια παραλία-μνημείο της φύσης με λευκά βότσαλα και γαλαζοπράσινα νερά. Αν τύχει και είναι ώρα αιχμής - αυτό εξαρτάται από την άφιξη των ημερόπλοιων -, θα πάμε δίπλα, στα μικρά Λαλάρια ή «τηγάνα», μια μικρογραφία της δημοφιλούς παραλίας, μετά λίγο πιο βόρεια για φαγητό στην παραλία του Κάστρου, όπου δεν χάνω την ευκαιρία να ανεβώ τον «θαλασσόπληκτο βράχο», όπως θα έλεγε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, και να περπατήσω στον μεσαιωνικό οικισμό της Σκιάθου, τον Μυστρά του Βορρά! Κάθε φορά είναι σαν να είναι η πρώτη φορά που βλέπω αυτόν τον μοναδικό τόπο! Βέβαια αυτά αν το επιτρέψει ο καιρός, κυρίως ο άνεμος, αφού αν είναι βορινός δεν σε αφήνει να πας στα Λαλάρια. Τότε η επιλογή είναι ο Τσουγκριάς, ένα ακατοίκητο νησί με μοναδική φύση και σημαντικά μνημεία, όπως ένα ξωκλήσι του Πικιώνη και ένα ελαιοτριβείο του 1950, ερείπιο πια, και βέβαια μοναδικές παραλίες, όπως ο Λαλαριάς, με ψιλό βότσαλο, τα Κεφαλάκια, ο Αγιος Φλώρος και ο Αλιαστος. Για φαγητό θα χρειαστεί να αλλάξουμε νησί... θα συνεχίσουμε στο διπλανό ακατοίκητο νησί την Αρκο! Το απόγευμα θα επισκεφθώ το ιστο-ρικό Μοναστήρι της Ευαγγελίστριας, ένα από τα πιο σημαντικά τοπόσημα της ορθοδοξίας στο Αιγαίο, εκεί επιβάλλεται αυθόρμητα μέσα σου η θρησκευτική κατάνυξη, ένας τόπος που σε βοηθάει να συγκεντρώσεις τη σκέψη σου και να πάρεις δύναμη. Δεν θα παραλείψω να επισκεφθώ την έκθεση φωτογραφίας που παρουσιάζεται εκεί κάθε χρόνο από μεγάλα μουσεία της χώρας. Το βράδυ βόλτα στον ανατολικό παραλιακό δρόμο, όπου οι επιλογές είναι πολλές, εστιατόρια για απαιτητικούς ουρανίσκους αλλά και παραδοσιακά ταβερνεία. Εκεί η επιλογή θα προκύψει δημοκρατικά... μετά το φαγητό για κοκτέιλ σε ένα από τα αγαπημένα bars που εδώ και πολλές δεκαετίες έχουν πολλούς πιστούς πελάτες από πολλές χώρες της Ευρώπης. Για να είμαι ειλικρινής, μακάρι να ήταν έτσι κάθε Σαββατοκύριακό μου στο αγαπημένο μου νησί, έτσι θα ήθελα να είναι, είμαι βέβαια πολύ χαρούμενος αν καταφέρω να κάνω τα μισά από αυτά…