Όταν ένα άθλημα το αγαπάς και το έχεις κάνει κτήμα σου δεν ξέρεις ποτέ που μπορείς να φτάσεις για αυτό. Συμβαίνει αρκετές φορές και σε πολλούς ανθρώπους, το χόμπι, η ενασχόληση με κάτι που τους ευχαριστεί, να ανοίγει “πόρτες” για ενα καλύτερο μέλλον.

Κάπως έτσι και η Μορφούλα Χαλκιά, έχει καταφέρει να φτάσει αρκετά ψηλά για την ηλικία της στο άθλημα του Μπάσκετ, κάνοντας την οικογένεια της, την ομάδα της αλλά και όλη τη Σκιάθο υπερήφανη με τις επιτυχίες της.

Η Μορφούλα άρχισε να ασχολείται με το Μπάσκετ από την Ε’ Δημοτικού, έχοντας στο πλευρό της τον Κωνσταντίνο Κρίτσαλο τον coach της ομάδας, σε ένα τμήμα αγοριών και μετέπειτα δημιουργήθηκε και το τμήμα των κοριτσιών στο οποίο και μεταφέρθηκε. Ήταν ο άνθρωπος, που την ώθησε προς το άθλημα αυτό γιατί πίστεψε και συνεχίζει ακόμη και τώρα να πιστεύει σε αυτήν δίνοντας της θάρρος.

Όταν ένα παιδί ασχολείται από μια τόσο μικρή ηλικία, με ένα τόσο απαιτητικό άθλημα σαν το Μπάσκετ, σίγουρα θα υπάρξουν στιγμές έντασης, άγχους, στεναχώριας, λύπης, χαράς, όπως και πολλών άλλων φυσιολογικών συναισθημάτων σε μια τέτοια ηλικία και ένα τέτοιο άθλημα. Ο “coach” (όπως τον αποκαλούν τα περισσότερα παιδιά της ομάδας και εκτός παιχνιδιού), ήταν πάντα εκεί για να την στηρίξει και να μην την αφήσει να το βάλει κάτω.

Για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, έπρεπε να θυσιάσει πολλές ώρες από τον ελεύθερο χρόνο της και μαζί με αυτή και ο coach-Κρύτσαλος.

Όπως μας δήλωσε και η ίδια την βοήθησε και στις ατομικές προπονήσεις το καλοκαίρι, που έπρεπε να ξυπνάνε και οι δυο από πολύ νωρίς το πρωί και στο να εντοπίσει και να διορθώσει τα προβλήματα και τα λάθη της.

Σε όλο αυτό το ταξίδι, της συμπαραστάθηκαν και οι γονείς της. Μπορεί να μας φαίνεται αυτονόητο η συμπαράσταση και η βοήθεια των γονειών σε τέτοιες περιστάσεις, όμως πολλές φορές οι γονείς δεν αφήνουν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν αυτό που πραγματικά θέλουν και αγαπούν. Στην προκειμένη περίπτωση η Μορφούλα έχει στο πλευρό τους γονείς της, που την στηρίζουν, την αγαπούν, την βοηθούν σε ότι χρειάζεται και θα συνεχίσουν για όσο χρειαστεί.

Πλέον βρίσκεται στην Αθήνα, στην ομάδα Κρόνος Αγίου Δημητρίου με τον αριθμό 15 και είναι πρωταθλήτρια όπως και η ομάδα της, καθώς πέρυσι είχε πάρει το πανελλήνιο πρωτάθλημα και φέτος βρίσκεται ξανά στην διαδικασία στην οποία θα συμμετέχει και η Μορφούλα.

«Σίγουρα το συναίσθημα το να βγαίνεις πρωταθλήτρια είναι συναρπαστικό, γιατί ξέρεις ότι γι’ αυτόν τον τίτλο έχει δουλέψει όλη η ομάδα πολύ σκληρά με τις προπονήσεις και βέβαια σημαντικό ρόλο και μερίδιο ευθύνης έχει και ο προπονητής.»

Αν και δύσκολη η ένταξή της σε ένα καινούργιο περιβάλλον δεν άργησε να έρθει...

«Στην αρχή μέχρι να μπω στον ρυθμό των προπονήσεων ήταν πολύ δύσκολο αλλά όταν έχεις καλές συμπαίκτριες που σε υποστηρίζουν και πάντα είναι εκεί για εσένα γίνονται όλα πιο εύκολα και ευχάριστα. Πλέον δεν τις αλλάζω με τίποτα!»

Η Μορφούλα συνεχίζει τα μαθητικά της χρόνια στην Αθήνα, σε Γενικό Λύκειο και απ’ όσο μας αποκάλυψε σκέφτεται να ασχοληθεί επαγγελματικά με το Μπάσκετ.

«Θα προσπαθήσω να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ στο μπάσκετ πάντα με το κεφάλι χαμηλά και σκληρή δουλειά, γιατί είναι κάτι που αγαπώ και ξέρω πως συνεχίζοντας το, θα είμαι κι εγώ χαρούμενη.»

Κλείνοντας την συζήτηση μας με την Σκιαθίτισα πρωταθλήτρια, ήθελε να εκφράσουμε δημόσια ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γονείς της και σε όσους την υποστήριξαν και ιδιαίτερα στον Κωνσταντίνο Κρίτσαλο, τον μέντορα της.

Θοδωρής Τζούμας