Όταν δεν υπήρχαν τα αμοιβολόγια της ΑΕΠΙ μαζί με τα πρόστιμά της, στην τουριστική κυρίως Ελλάδα, υπήρχε η ομοιομορφία και η καλαισθησία στην μουσική επιλογή των κομματιών που έπαιζαν στις επιχειρήσεις των απλών κατοίκων που ζούσαν από το τουρισμό και που δεν ήξεραν από "πρέπει" και "ειδικούς νόμους".. Θυμάμαι τα καλοκαίρια στο νησάκι μου τη Σκιάθο, εκεί ανάμεσα στο 1975 με 1985, που άκουγες τόσο όμορφα να ξεχύνονται τα απογεύματα προς το βράδυ από τις πιότερες ταβέρνες και μαγαζιά οι συνθέσεις του Ξαρχάκου, Θεοδωράκη και των άλλων καταξιωμένων συνθετών μας, που είμαι σίγουρος ότι βοηθούσαν τον τουρίστα ώστε για μια ακόμη φορά η Ελλάδα να του γίνεται πιο αγαπημένη και οικεία. (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΔΙΣΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ) Γιάννης Γαρυφάλλου