‘Τα βάσανά μου είναι πολλά σαν του γιαλού την άμμο, άμα καθίσω να τα πω το νου μου τον εχάνω’ Φτάνοντας πρωί- πρωί στο Μοναστήρι της Παναγιάς Κουνίστρας- θαυματουργής πολιούχου της Σκιάθου, με προϋπάντησε ένα τσούρμο από γατιά! ‘Ε ρε Αργυρώ’, μονολόγησα, ‘δε σου φτάνουν όσα έχεις να φροντίζεις εδώ πάνω στην ερημιά του Θεού, σε φόρτωσαν και με τα παραπεταμένα ζωντανά’. Όταν της το είπα, έσκασε εκείνο το καλοσυνάτο και φαρδύ χαμόγελο που αφοπλίζει κάθε διάθεση να την λυπηθείς. Αντίθετα, τη θαυμάζεις για ό,τι κάνει και κυρίως, γι’ αυτό που είναι: μια γυναίκα αδάμαστη με περίσσια δύναμη και θάρρος. Η Αργυρώ Φυλτζανίδου γεννήθηκε στη Σκιάθο μέσα στα πέτρινα χρόνια του εμφυλίου σ’ ένα σπίτι με επτά αδέλφια απ’ τα οποία ακόμα ζουν τα τρία. Άρρωστη η μανίτσα της, άφαντος ο πατέρας, μεγάλωσε με τη συνονόματη γιαγιά της Αργυρώ και τις θείες της Συραινώ και Ευαγγελία. Χρόνια δύσκολα, ανέχειας και πείνας, την ανάγκασαν από μικρή να ψάχνει το μεροκάματο. Κι όταν παντρεύτηκε, στα έξι χρόνια, ο άντρας της την εγκατέλειψε μόνη με τα τρία παιδιά τους για τα οποία δεν πρόσφερε το παραμικρό, όπως η ίδια λέει. Δούλευε λοιπόν σκληρά, πότε στα χωράφια, πότε στα σπίτια πλένοντας κουρελούδες και κιλίμια μέχρι που φούσκωσαν τα τρυφερά της χέρια. Έτσι είδε κι απόειδε στο νησί, και έφυγε στις αρχές του 70 για το μεγάλο λιμάνι μαζί με τα παιδιά της ψάχνοντας καλύτερη μοίρα ως νοσοκόμα. Ο Πειραιάς όμως της φαινόταν ξένος τόπος κι η νοσταλγία της για το νησί και κάτι παράξενα όνειρα, τη γύρισαν πίσω μετά από έξι χρόνια και δεν ξανάφυγε ποτές… Στον ύπνο της ερχόταν και την παρηγορούσε η Παναγία Κουνίστρα κι όταν το εξομολογήθηκε στον παπά Γεράσιμο, τον μακαριστό ηγούμενο της Ευαγγελίστριας, εκείνος την πήγε στον αείμνηστο δήμαρχο Κων/νο Παπαδούλια κι από κοινού την όρισαν να μείνει στο μοναστήρι. Στάθηκε ολομόναχη στην ερημιά τρεις μήνες το 80, μα η νέα δημοτική αρχή την απομάκρυνε! Ώσπου επανήλθε το 1986 και έκτοτε είναι ο ακοίμητος φύλακας άγγελός του. Το βρήκε ένα εγκαταλελειμμένο ερείπιο, χωρίς νερό και ρεύμα, και τ’ ανάστησε με τη δύναμη της ψυχής της, το μεράκι της και τη βοήθεια της Παναγίας. Τα κορίτσια,Φλώρα και Ράνια , της χάρισαν πέντε εγγόνια -το ένα με ειδικές ανάγκες- και τρία δισέγγονα , ενώ ο γιος της, ο αγαπητός σε όλο το νησί Παναγιώτης, ξεπέρασε το σοβαρό πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπωρούσε, χάρη στις προσευχές της μάνας του που εισάκουσε η Παναγία. ‘Πρώτα η Παναγία και μετά οι γιατροί’, μου είπε φεύγοντας η Αργυρώ και είδα πάλι να λάμπει τ’ όμορφο πρόσωπό της…