Πάστα φούρνου, Σικάγο και φραπέ περιποιημένο.  Η θέση: Αποτελεί σημείο αναφοράς για την πόλη, και βρίσκεται στο ισόγειο μιας νοικοκυρεμένης πολυκατοικίας του ’50. Ο εξωτερικός χώρος είναι άνοστος, με μοναδικό προσόν το ότι βρίσκεται επάνω στην παραλιακή προμενάδα. Η ατμόσφαιρα: Είναι μια από τις παλαιότερες (αν όχι η παλαιότερη) εν λειτουργία καφετέρια στο Βόλο, η οποία ιδρύθηκε το 1935 από τον Θεόδωρο Νιάρχο, παππού των αδερφών Προσήλια, των σημερινών ιδιοκτητών. Η εσωτερική επίπλωση έχει περισσότερο ενδιαφέρον με τις μπανκέτες στην απόχρωση του καφέ λάτε και με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες στους κρεμέ τοίχους. Νοσταλγικότητα ανάκατη με μια αίσθηση εγκατάλειψης. Λειτουργεί από τις 8:30 το πρωί μέχρι τις 3:30 το βράδυ κι η πελατεία αλλάζει σύμφωνα με την ώρα και την ημέρα. Συνταξιούχοι το πρωί, αντροπαρέες ντόπιων νωρίς το απόγευμα, ζευγάρια με παιδιά λίγο πριν σουρουπώσει, νεότερες ηλικίες, πιτσιρικάδες και φοιτητές τις μεταμεσονύχτιες ώρες μετά τα ξύδια για να φτιάξουνε στομάχι με μια πάστα φούρνου. Το σέρβις κι αυτό old school, αλλά σβέλτο κι ευγενέστατο. Το φαγητό: Για την τριπλέτα που τους έχει κάνει διάσημους, έχω να πω τα εξής: Ένα φραπέ είναι όλο κι όλο, αλλά δεν είναι εκεί η αξία του. Είναι το πρώτο που σερβιρίστηκε στο Βόλο. Άξιο το παγωτό Σικάγο, καμαρωτό και πληθωρικό - αυτό μάλιστα. Κι όσο για τη θρυλική πάστα φούρνου, είναι ένα ευχάριστο γλυκό, αν και μάλλον γλυκερό για τα σημερινά δεδομένα, αλλά αναρωτιέται κανείς πως στην ευχή συντηρεί τέτοιο μύθο, αφού δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια κρέμα με παντεσπάνι μέσα σε ένα φρούριο από κίονες κακαουδένιας σαντιγί. Η συνταγή της είναι επτασφράγιστο μυστικό και, αν τολμήσετε να ρωτήσετε περισσότερες λεπτομέρειες, θα κεραυνοβοληθείτε με το ίδιο αυστηρό βλέμμα που εισέπραξα κι εγώ. «Το μυστικό είναι ότι εκτός από το παντεσπάνι, χώρια ψήνεται και η κρέμα», ήταν η λακωνική απάντηση που κατάφερα να εκμαιεύσω από τους ιδιοκτήτες. Επιπλέον πληροφορίες: Μπορεί σήμερα το μαγαζί να έχει παρακμάσει, μα αποτελεί ένα από εκείνα τα αστικά καθιδρύματα που έχουν σκιαγραφήσει τις κοινωνικές και πολιτικές ζυμώσεις της πόλης, κάποτε χώρος κοινωνικής επίδειξης και συναναστροφής, πλέον σχεδόν με ιστορικό ενδιαφέρον.