Είμαστε ένα περίεργο κράμα εμείς οι νησιώτες, ένα μείγμα ιδιαίτερο, φτιαγμένο από την ελεύθερη βούληση που μας προικίζει η απεραντοσύνη της θάλασσας, η δυναμική των ανέμων που καθορίζουν τη ζωή μας και ο ασταμάτητος αγώνας μας να δημιουργήσουμε, πάνω σε τούτα τα μικρά διαμάντια του Αιγαίου. Νησιώτισσα …Σποραδίτισσα … Σκοπελίτισσα… να αγναντεύω κάθε πρωί τη Σκιάθο, την κοσμοπολίτισσα, και να θυμάμαι τις εκδρομές των παιδικών μου χρόνων μια εκεί και μια στην Αλόννησο, γιατί ο πατέρας μου, φανατικός ψαράς μας μύησε στην ομορφιά των Σποράδων μας. Σ’ αυτόν το πατέρα, λοιπόν, τον Βασίλη Ντάκη, που Βλάχος στη καταγωγή και έμπορος, ήρθε στη Σκόπελο και ερωτεύτηκε το νησί τόσο δυνατά όσο και τη νησιώτισσα Μάχη Θεολόγου, κι έμεινε εδώ να δημιουργήσει …να μας μεταδώσει την αγάπη για τούτο το τόπο, να μας μάθει πόσο σημαντικό είναι να προσφέρεις όπου μπορείς για να προχωρά μπροστά ο τόπος σου… Σε αυτόν οφείλω το μεράκι μου για ότι χαρακτηρίζουμε «ενασχόληση με τα κοινά». Τα πρώτα βήματα στον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού μου κι από εκεί στην Αθήνα φοιτήτρια στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, να είμαι μέλος σε χορευτικές ομάδες, σε φοιτητικούς συλλόγους και γενικά πάντα κάτι να «ανακατώνω» στα κοινά. Επιστέφω στο Βόλο παντρεμένη με το Νίκο Αρκομάνη, αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ και αναλαμβάνω δράση στο Σύλλογο των χωριανών μου, των Γλωσσωτών .Με τη πολύτιμη βοήθειά τους οργανώνουμε εκδηλώσεις για το χωριό και το νησί μας με αποκορύφωμα την έκθεση για μικρά παιδιά με τίτλο «Το νησί που αγαπώ» . Τη μέρα των εγκαινίων γεννάω το πρώτο μου γιο… Όλα μου τα καλοκαίρια στο νησί, να βοηθάω όσο μπορώ στις πολιτιστικές δράσεις του, και να μαθαίνω στα παιδιά μου- έχει έρθει εντωμεταξύ και ο δεύτερος μου γιος στη ζωή- την αξία και το νόημα του «προσφέρω». Η δουλειά του άνδρα μου μας φέρνει οικογενειακώς, στη Σκιάθο για 6 χρόνια και γίνεται η ‘γειτόνισσα’ η δεύτερή μας πατρίδα. Ο σύλλογος Γονέων και στη συνέχεια η Ένωση Συλλόγων Γονέων Σκιάθου, που τότε δημιουργήσαμε, με βάζουν δυναμικά στα κοινά της Σκιάθου… Δίπλα σε ικανούς εκπαιδευτικούς και γονείς δημιουργούμε για τα παιδιά μας την αίθουσα πολλαπλών χρήσεων Γυμνασίου – Λυκείου Σκιάθου. Τα πολλαπλά εκπαιδευτικά προγράμματα στα οποία μετέχουν τα παιδιά, οι συχνές και επαναλαμβανόμενες συναντήσεις στη Σκόπελο σε επίπεδο γονέων και Δημοτικών αρχών και των 3 νησιών, για τα κοινά προβλήματα που είχαν και έχουν τα Σχολεία μας στις Β. Σποράδες ήταν πεδίο δράσης μου… έργο όλων μας, Δήμου και γονιών, το Ειδικό Σχολείο Σκιάθου …αλλά και οι πολιτιστικές ανταλλαγές των νησιών Σκοπέλου και Σκιάθου, ιδιαίτερα το χειμώνα με πρωτοβουλία μου και με στήριξη των Δημοτικών αρχών, με έφερναν ακόμα πιο κοντά στην κουλτούρα και την ιστορία των νησιών μας . Το 2013 αποφασίζουμε με τον άνδρα μου να γυρίσουμε στη Σκόπελο και συγκεκριμένα στο χωριό μου, τη Γλώσσα… ξανά λοιπόν στον Πολιτιστικό Σύλλογο της Γλώσσας και κάνω πράξη το όνειρο και το μεράκι μου…. μαθήματα παραδοσιακών χορών στα μικρά παιδιά… με ανταμοιβή το χαμόγελο και την αγκαλιά τους, έτσι όπως διδάχτηκα κι εγώ παραδοσιακούς χορούς. Παράλληλα ξεκινάμε τα Φεστιβάλ Παραδοσιακών Χορών, για (πρώτη φορά στις Σποράδες), εδώ στη Γλώσσα …. Και κάπου εδώ μπαίνει δυναμικά στη ζωή μου και το τρίτο νησί των Β.Σποράδων, η Αλόννησος με την παράδοση και τον πολιτισμό της ̇ ανταλλαγές με τον εκεί Πολιτιστικό Σύλλογο, φιλίες καρδιάς και στήριξη για τη διοργάνωση του 1ου φεστιβάλ παραδοσιακών χορών που το 2015 εκεί… Το 2014 και αρχίζει το ταξίδι μου στην αυτοδιοίκηση. Η πρόταση του νυν Δημάρχου μας Χρ. Βασιλούδη με βάζει στο Δημοτικό Συμβούλιο Σκοπέλου και το 2016 μου εμπιστεύεται την θέση της αντιδημάρχου… Παιδεία, Πολιτισμός, Κοινωνική Μέριμνα, αρμοδιότητες ευαίσθητες και σημαντικές που μου έδωσαν την ευκαιρία να προσφέρω στο νησί μου. Καμαρώνω για το Κέντρο Κοινότητας του Δήμου’ γιατί το θεωρώ «παιδί μου» αλλά και για τα προγράμματα «ΑΤΛΑΣ HOPE genesis» καθώς και για όλα τα Κοινωνικά προγράμματα και τις δράσεις που με τους συνεργάτες μου φέραμε στο νησί. Ιδιώτες και όμιλοι (όπως ο ΟΦΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ) υιοθέτησαν και στήριξαν τις Σχολικές μονάδες του νησιού μας και έγινε ένα σημαντικό έργο στις κτιριακές υποδομές αλλά και στον εξοπλισμό των σχολείων… και φυσικά στην πρώτη γραμμή η κουλτούρα και ο πολιτισμός του νησιού μου… Και τώρα εδώ… στη διεκδίκηση για στο 2ο βαθμό αυτοδιοίκησης, για την εκπροσώπηση των νησιών μας στην Περιφέρεια Θεσσαλίας στο πλευρό του Κώστα Αγοραστού, του Περιφερειάρχη που θέλει και μπορεί να οργανώσει και να στηρίξει το μέλλον των νησιών μας …το έχει αποδείξει άλλωστε, δουλεύει μεθοδικά και αποτελεσματικά… Σε όλη αυτή μου την προσπάθεια με ακoλουθεί η προσφώνηση του φωτισμένου μου δασκάλου στο Πανεπιστήμιο, του σημερινού Επισκόπου Αλβανίας Αναστάσιου, όταν έμαθε το τόπο καταγωγής μου… «Σποραδίτισσα λοιπόν …» Με εκτίμηση