Τι να σκέφτεται άραγε η μικρή Αντωνία κρατώντας ένα αυθεντικό σπαθί της πιο σημαντικής οικογένειας των Σουλιωτών, των Μποτσαραίων, που έβγαλε τον οπλαρχηγό της Επανάστασης, τον εθνικό ήρωα Μάρκο Μπότσαρη ο οποίος σκοτώθηκε πάνω στη μάχη κι όταν αυτοί που μετέφεραν τη σωρό του για να τον θάψουν στο Μεσολόγγι σταμάτησαν για λίγο στον νάρθηκα της Μονής Προυσσού όπου ευρισκόταν ο Καραϊσκάκης κατάκοιτος, εκείνος τον ασπάστηκε λέγοντας "Άμποτε ήρωα Μάρκο, κι' εγώ από τέτοιο θάνατο να πάω''; Τι να σκέφτονται λοιπόν τα κοριτσάκια του καιρού μας κρατώντας τέτοια κειμήλια και φορώντας την παραδοσιακή φορεσιά μας; Το βλέμμα τους νομίζω πως τα λέει όλα: δέος και θαυμασμό για ανδραγαθήματα που τους φαντάζουν σαν παραμύθια μα και απορία για εποχές που δεν γνώρισαν. Όμως, απ' τα όσα έχουν ακούσει απ' τους μεγάλους, αισθάνονται σίγουρα και περηφάνια για τα έργα και τις ημέρες των προγόνων. Η φωτογραφία ανήκει στην Αντρέα Μπότσαρη και το κειμήλιο προήλθε από τη συλλογή του Μάρκου Μπότσαρη, απόγονου των Μποτσαραίων και πασίγνωστου στο νησί εκθέτη και συλλέκτη ο οποίος διατηρούσε επί σειρά πολλών ετών το περίφημο ''Αρχιπέλαγος''. Όπως μας επεσήμανε η σύζυγός του, Αντρέα, ο Μάρκος ήταν απευθείας τρισέγγονος του ήρωα και τα σπαθιά της μάχης που απεικονίζονται στην φωτογραφία, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν και στις παρελάσεις στο νησί, είναι τα ίδια με τα οποία πολεμούσε εκείνος. Μάλιστα, τόσο τα σπαθιά των επίσημων εμφανίσεων του ήρωα μαζί με κάποια άλλα προσωπικά κειμήλια, δωρήθηκαν σε μουσείο του Παρισιού, ενώ υπάρχουν κι άλλα κειμήλια στην κατοχή της συζύγου.