Τα τελευταία χρόνια, η μνημονιακή κατάσταση έφερε σημαντικές ανατροπές στην οικονομική και κοινωνική δομή της χώρας μας. Η γραφειοκρατία, η σύγχυση αρμοδιοτήτων στο δημόσιο τομέα, η κοινωνική απαξίωση της αξιοπρέπειας των πολιτών από Τράπεζες και εισπρακτικές εταιρίες και, το κυριότερο, η υπερφορολόγηση με συνέπεια τις δεσμεύσεις λογαριασμών, τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς ακινήτων έκαναν τους πολίτες να χάσουν την αισιοδοξία τους και τα νέα παιδιά , λόγω ανεργίας, να αναζητούν τις τύχες τους στο εξωτερικό. Το βαθύ κράτος, απρόσωπο και ανάλγητο, αδιάφορο για το αν η ζωή του πολίτη του επιτρέπει να ανταποκρίνεται στην καθημερινότητα, φροντίζει μόνο για τα δικά του έσοδα, σαν να πρόκειται για μια επιχείρηση που «αρμέγει» τους πελάτες της χωρίς να τους προσφέρει όσα υποχρεούται . Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται να κομπάσει ότι έχει πλεονάσματα αφού ούτε συντάξεις βγάζει ούτε πληρωμές κάνει ούτε επιστροφές δίνει. Η εικόνα είναι ντροπιαστική. ‘Ένα κράτος απέναντι στον πολίτη. Και ένας πολίτης ανυπεράσπιστος απέναντι στην αυθαιρεσία, την ερμηνεία νόμων κατά το δοκούν και την αλαζονεία όσων υπηρετούν το , υποτιθέμενο, δημόσιο συμφέρον. Εδώ μπαίνει και ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που είναι ο πυλώνας στήριξης του δημότη-πολίτη. Με ανελέητο πόλεμο από την κεντρική κυβέρνηση που , σε κάθε ευκαιρία όπως πρόσφατα με τον «Κλεισθένη» απέδειξε και στην πράξη τα «αισθήματά» της . Μια αυτοδιοίκηση που κινείται ανάμεσα στις συμπληγάδες των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων και των Επιτρόπων του Ελεγκτικού Συνεδρίου που δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους ακόμα και για τα βασικά, μπλοκάροντας πολλές φορές χρηματοδοτήσεις για έργα και υπηρεσίες κοινής ωφέλειας με αντίκτυπο φυσικά την ίδια την ποιότητα ζωής των πολιτών. Δεν αξίζουμε αυτή τη μεταχείριση. Ωστόσο, δεν μπορούμε και να μένουμε απαθείς σε φαινόμενα που μας προσβάλουν ως πολίτες και ως δημότες. Που πληρώνουμε και φόρους και δημοτικά τέλη χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα. Που δεν μπορούμε να απαντήσουμε, ως αιρετοί, στις καθημερινές ανάγκες των δημοτών μας, επειδή είτε αγνοούμε τα δικαιώματά μας είτε δεν τα διεκδικούμε από την κεντρική διοίκηση. Φυσικά, για να είμαστε δίκαιοι, δεν φταίει μόνο το βαθύ κράτος για όλα τα δεινά. Όπου υπήρξαν δυναμικές Δημοτικές Αρχές υπήρξαν και αποτελέσματα. Το σύνηθες φαινόμενο είναι κάποιοι Δήμαρχοι που είτε είναι έρμαια τοπικών συμφερόντων είτε αδυνατούν να υψώσουν το ανάστημα σε όσους απαρτίζουν το βαθύ κράτος των Αθηνών. Σαυτή τη συγκυρία, οι Δήμοι δεν χρειάζονται επαναστάτες. Χρειάζονται οραματιστές Δημάρχους που να προλαμβάνουν, αντί να θεραπεύουν, που να σκέφτονται πριν αποφασίσουν, που να αγαπούν το ρόλο που έχουν επιφορτιστεί και να δουλεύουν με σηκωμένα μανίκια και όχι να ποζάρουν ατσαλάκωτοι σε κάθε φιέστα. Η Σκιάθος, έχει άπειρες δυνατότητες ανάπτυξης. Ακόμα και απέναντι στις δύσκολες συγκυρίες μπορεί να γίνει ο τόπος που αξίζουμε, ο τόπος που ονειρευόμαστε. Μακριά από στείρες αντιπαραθέσεις και παρείστικες λογικές. Μακριά από εγωισμούς και ξερολισμούς. Κοντά στον πολίτη και με σεβασμό στον αντίπαλο. Μπροστά σε κάθε τι που ωφελεί τον τόπο, ανεξάρτητα αν είμαστε συμπολίτευση ή αντιπολίτευση. Με ορθή κριτική διάθεση χωρίς επικοινωνιακά τερτίπια. Με συμβολή στον κοινό προβληματισμό. Με διάθεση συναίνεσης. Με ανάληψη ευθύνης για τα λάθη και με μοίρασμα της επιτυχίας για όσα καταφέρνουμε. Αυτό είναι το όραμα το δικό μου και όσων θα συμπορευτούμε μαζί. Σ' αυτή την πορεία δεν χρειάζονται αρχηγικές λογικές. Χρειάζονται όμως μπροστάρηδες. Και αυτή την πορεία έχω χαράξει. [*] Ο Μανώλης Πασχάλης είναι Δημοτικός Σύμβουλος Σκιάθου