Ο Γιώργος Σανιδάς είναι συγγραφέας μόνιμος αρθρογράφος και χρονογράφος του SkiathosLife.gr Το μέλλον σπάνια μπορεί να προβλεφθεί καθώς υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες οι οποίοι μπορούν να ανατρέψουν τη φαινομενική πορεία των πραγμάτων. Ωστόσο, θα επιχειρήσουμε να το τολμήσουμε στηριζόμενοι στο δρόμο που βαδίζει το νησί τα τελευταία 50 χρόνια ακολουθώντας την οδό της υποτιθέμενης ‘ανάπτυξης’. Πώς θα είναι η Σκιάθος μετά από άλλα 50 χρόνια; Κατ’ αρχήν πληθυσμιακά, θα αποτελεί μια Βαβέλ όπου οι αυτόχθονες κάτοικοι θα αποτελούν μια ισχνή μειοψηφία και η τοπική διάλεκτος θα έχει εντελώς χαθεί. Κατ’ επέκταση, όλοι οι συνδετικοί κρίκοι με το παρελθόν θα έχουν διαρρηγεί, πλην των ελαχίστων που ίσως φέρνουν ακόμα και τότε – αν και το θεωρώ σχεδόν απίθανο- κάποιο εμπορικό αποτέλεσμα, π.χ Παπαδιαμάντης. Αυτό το ετερόκλητο μωσαϊκό των ανθρώπων θα διοικείται απ’ τους ξένους μεγαλοεπιχειρηματίες και θα πλειοψηφούν οι διαφόρων εθνοτήτων φτωχοί εργαζόμενοι. Το φυσικό περιβάλλον θα περιορίζεται σε κάποια τουριστικά πάρκα όπου θα υπάρχουν και δείγματα ελιάς. Όλο το υπόλοιπο νησί, περιμετρικά και στην ενδοχώρα, θα έχει οικοπεδοποιηθεί και χτιστεί. Το αεροδρόμιο θα διαπλασιασθεί σκεπάζοντας και την παρακείμενη λίμνη, το σημερινό λιμάνι θα γίνει μαρίνα και το Κοχύλι, απ’ τις Πλάκες μέχρι το Σίφιρι, το νέο εμπορικό λιμάνι. Η πόλη θα μετατραπεί σε μια τεράστια αγορά, ενώ θα ξεφυτρώσουν μικρά ιδιωτικά λιμανάκια σε κάποιες ακτές, μπροστά από υπερπολυτελή καινούργια ξενοδοχεία. Οδικοί άξονες θα οδηγούν παντού, νερό θα φέρνουν πλοία από αλλού, ο Τσουγκριάς θα αποχτήσει τουριστικό οικισμό, ενδεχομένως κι η Άρκος. Το χειμώνα πάντως θα βασιλεύει, όπως πάντα, η ερημιά και η εγκατάλειψη κι ο ουρανός, πιθανόν κι η θάλασσα, θα παραμείνουν σχετικά γαλάζια…