Όποιος ήρθε στη Σκιάθο και δεν περπάτησε στα γραφικά στενοσόκακα στη συνοικία Πλάκες, πρέπει να ξανάρθει στο νησί και μόνο γι' αυτό το λόγο! Δεν υπάρχει ομορφιά σε τούτο τον κόσμο που να μη βρίσκεται μαζεμένη στο βράχο όπου είναι σκαρφαλωμένες οι Πλάκες οι οποίες απλώνονται μέσα σ' ένα λαβύρινθο, κάτω απ' την Παναγία Λιμνιά, πάνω απ' το παλιό λιμάνι, δίπλα στης "Κοκώνας το σπίτι" και μπροστά απ' το Λεχούνι Ζωγράφοι, ποιητές και φυσικά οι δυο Αλέξανδροι, τις ύμνησαν κατ' επανάληψη με το έργο τους και πώς να μην το κάνουν αφού εδώ κρύβεται η άγνωστη σπηλιά πλάι στον Αι Γιαννάκη, το καντηλάκι στη θέση της εκκλησιάς που γλίστρησε στη θάλασσα μαζί με τα αρχαία τείχη και σήμερα καμαρώνει απέναντι το Μπούρτζι και τα ερημονήσια. Εδώ το πέτρινο ακρωτήρι με τις λείες πέτρες όπου η Βεργούλα προσφέρεται για τις βουτιές των αρχαρίων, η μικρή Κάππαρη για τους έμπειρους κι η μεγάλη για τους τολμηρούς. Εδώ ήταν το ταπεινό σπιτάκι της θεια- Σκεύως στον 'Βαρδιάνο στα Σπόρκα', εδώ και της δικής μου της Βαγγελιώς και τ' αρχοντικά του Κωσταντή. Εδώ, πίσω απ' το Μύτικα, κι ο αρσανάς για να ξεκουράζονται τα πλοία και πιο μέσα ο Ταρσανάς που έσφυζε από δημιουργία στα χρόνια της ναυπηγικής. Εδώ χάνεσαι ακόμα, μπαίνεις σ' ένα λευκό όνειρο κι όσο προχωράς κι ανακαλύπτεις, τόσο δε θέλεις να βγεις και να γυρίσεις στα ισοπεδωτικά εγκόσμια. Εδώ χαίρεται η ψυχή μαζί με τις αισθήσεις. Εδώ δοξάζεις που γεννήθηκες κι αξιώθηκες να ρθεις...