Τασούλη μου, όπως συνήθιζα να σε φωνάζω, 

Όπως σου άρεσε να ακούς… 

Δύο πόρτες έχει η ζωή ….

Άνοιξες φίλε μου την πόρτα που δεν έπρεπε να μπεις, την πόρτα που θα άνοιγες στην ώρα σου, και δεν ήταν η ώρα σου Τασούλη μου.

Δύο λόγια θα γράψω Τασούλη, γιατί ευτύχησα να «μεγαλώσω» μαζί σου, τα οποία είναι λίγα μπροστά στα όσα έχω να σου πω.

Το άκουσμα του χαμού σου, συντάραξε την ψυχή, την καρδιά και το μυαλό μου.

Σε δευτερόλεπτα πέρασαν από μπροστά μου 23 σχεδόν ολόκληρα χρόνια φιλίας, με τα καλά και τα άσχημα του, έχοντας την έννοια μου στους οικείους σου.

Θυμήθηκα την πρώτη φορά που γνωριστήκαμε, και γύρισα σε εποχές αξέχαστες και ανθρώπινες.

Χειμώνας 2002, σε διαφορετικά τραπέζια , μεσημέρι, μόνος σου εσύ να ξεκουράζεσαι για λίγο μέχρι να συνεχίσεις μέχρι αργά το βράδυ την δουλειά σου που τόσο αγαπούσες.

Η συζήτηση όταν πήγε στα πολιτικά , άκουγες με προσοχή και με τον αυθεντικό σου τρόπο χωρίς να με ξέρεις με ρωτάς κάτι, και αφού σε προσκαλώ στην παρέα μου , συνεχίσαμε τον διάλογο, διαφωνώντας αλλά με επιχειρήματα .

Παρόλο που δεν γνωριζόμασταν, παρά τις διαφορετικές πολιτικές μας απόψεις, παρά την διαφορά ηλικίας που μας χώριζε, νιώσαμε και οι δύο πως γνωριζόμασταν από χρόνια πριν και εμελλε η ημέρα εκείνη να γίνει η αιτία της μακροχρόνιας φιλίας μας, τόσο σε προσωπικό όσο και σε οικογενειακό επίπεδο.

Έφτασες Τασούλη στο σημείο να με καταχωρήσεις στο τηλέφωνο σου ως «Μοναδικός Φίλος», να με βάλεις στο σπίτι σου και να με κάνεις μέρος της ζωής σου.

Μαζί σου γνώρισα την αξιόλογη οικογένεια σου, την γυναίκα σου , τα παιδιά και τα εγγόνια σου, τα αδέρφια σου και τους συγγενείς σου.

Γνώρισα επίσης, τον τόπο που γεννήθηκες , τους φίλους σου, τις συνήθειες σου, την ιστορία σου, την πηγαία επιμονή σου για βοήθεια στον συνάνθρωπο σου.

Γνώρισα έναν επαγγελματία άνθρωπο, πανέξυπνο και εύστροφο στην δουλειά του, έναν ακούραστο άνθρωπο της προσφοράς.

Γνώρισα έναν άνθρωπο ρομαντικό της πολιτικής, σπάνιο για την εποχή μας, έναν άντρα παλαιάς κοπής, αυθόρμητο, ευθύ και ειλικρινή, έναν οικογενειάρχη άνθρωπο, τίμιο και καλόψυχο.

Ότι και να γράψω Τασούλη, ότι και να πω αυτές τις ώρες, θα είναι λίγο μπροστά στο μεγαλείο του ανδρός, την απλότητα του χαρακτήρα σου και την αγνή ψυχή σου.

Επέλεξες Τασούλη να ξεκουραστείς, να αφήσεις τον μάταιο ετούτο κόσμο και να ταξιδέψεις σε μέρη που ο Θεός σε προόριζε .

Τασούλη η απώλεια σου μέχρι και την αντάμωση μας θα μοιάζει δρόμος ανηφορικός.

Αν και άθελα σου Τασούλη, Σκόρπισες θλίψη σε αυτούς που σε αγαπούν και κυρίως στην αξιολάτρευτη οικογένεια σου.

Όσο ζω φίλε μου, δεν πρόκειται να σε ξεχάσω. 

Ανάπαυση να χεις Τασούλη, και θερμά συλλυπητήρια στους οικείους σου.