Σπύρο,

σήμερα όλοι εμείς συγγενείς, φίλοι και γνωστοί είμαστε εδώ, ακόμη και αυτοί που βρίσκονται μακριά δήλωσαν παρόντες, καλεσμένοι στο μεσημεριανό σου τραπέζι για να ονειρευτούμε να συζητήσουμε και να σχεδιάσουμε πράματα και θάματα για το νησί μας, όπως παλιά.

Νέοι τότε φοιτητές με τις παρέες μας αναζητούσαμε το καλύτερο, το ανθρώπινο, το κοινωνικό και εφικτό για τους ανθρώπους για το νησί μας. Τότε, μια ομάδα νέων στήσαμε τον πρώτο πολιτιστικό σύλλογο, βάζοντας τα θεμέλια για τα πολιτιστικά δρώμενα, τις θεματικές ομιλίες, την προβολή ταινιών, μαθήματα φωτογραφίας και σκάκι, θέταμε προβληματισμούς και προτάσεις για την ανερχόμενη τουριστική δύναμη, αναδεικνύοντας την αρχιτεκτονική αξία του οικισμού και την κατάταξη του ως παραδοσιακού, τα τοπόσημα και την αναγκαιότητα διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος δάσους και ακτών.

Συνοδοιπόροι στην πολιτική σκέψη, υπηρέτησες ως πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου το Δήμο Σκοπέλου καταθέτοντας προτάσεις αναπτυξιακές, ορθολογικές, βιώσιμου κοινωνικού και πολιτιστικού χαρακτήρα.

 

Ως πολυσχιδής και αεικίνητος άνοιγες πανιά, ποτέ με τον Γλάρο σας, και άλλοτε σε ταξίδια μακρινά για πνευματικές, εικαστικές αναζητήσεις. Οι εκθέσεις ζωγραφικής της Βάσως, οι πίνακες της Αποκάλυψης, η απόδοση της αγιοσύνης και ιερότητας με τον δικό σας τρόπο καθώς και ο Τρωικός πόλεμος φέρουν την στάμπα της σκέψης σου. Με το ξυλογλυπτικό σου ταλέντο τα κούτσουρα παίρνουν μορφή και ζωή. Οι πέτρες με τα εργαλεία της γλυπτικής μεταμορφώνονται και αποτυπώνουν ψυχές με ανάσα κοινωνικής ζωής αναλλοίωτα στον χρόνο. Επανέφερες το ελάφι, το ιερό αυτό ζώο στο νησί, ομορφαίνοντας τον τόπο μας. Η γλυκιά γοητεία της θάλασσας και η τρέλα του ιστίου σε ελκύουν για την αναζήτηση του μαγικού και απίθανου.

Συνέδραμες και στήριξες τον Σταμάτη και το Δημο Σκοπέλου στο Φωτογραφικό Κέντρο με τις εκθέσεις του, στον Ορφέα και στο ανοικτό θέατρο το οποίο σχεδίασες κι εκτέλεσες . Το ανοικτό θέατρο είναι βασικό έργο υποδομής του πολιτισμού και ταυτότητα του τόπου και των ανθρώπων του .Θα γίνει το πρώτο βήμα για να διαβαστούν τα έργα σου. Η τοπική ιστορία της Σκοπέλου, τα πεζά σου και τα ποιήματα του Ιβύκου. Η Βάσω, ο Χρήστος, η Ελένη, η Αναστασία θα σε καλημερίζουν στον κήπο των γλυπτών, θα τα αγγίζουν και θα συνομιλούν μαζί σου.

 

Φίλε,

ξέχασα να σου πω για τον πράσινο φάρο της Σκοπέλου, που εμπνεύστηκες και σχεδίασες, όπως και το ανοικτό θεατράκι στο Νέο Κλήμα. Σε περιμένω να το χαράξουμε, να το θεμελιώσουμε αλλά να ξέρεις, θα το φτιάξουμε. Ο πρώτος χορός θαναι δικο σου και το θέατρο είναι αφιερωμένο σε Σένα και θα φέρουν το όνομα σου.

 

Στις αλλόκοτες θάλασσες ενός άλλου ηλιακού συστήματος που νωρίς αποφάσισες να ταξιδέψεις , ο Γλάρος σου πάντα θα παίρνει στίγμα για ρότα από τον πράσινο φάρο του νησιού.

Φίλε, δεν σε φοβάμαι στο ατέρμονο ταξίδι σου. Ευτυχισμένες οι στεριές και οι θάλασσες που θα σε αγκαλιάσουν.

Γειά σου φίλε, παντοτινε.