Το Δημοτικό Συμβούλιο Αλοννήσου αποφάσισε αρνητικά για την παραχώρηση θαλάσσιου χώρου στο έργο των τεχνητών υφάλων LIFE DREAM, ωστόσο η Περιφέρεια Θεσσαλίας ανακοίνωσε την πόντιση των υφάλων εντός του μήνα . Ένα ακόμη επεισόδιο που δείχνει πόσο εύκολα η τοπική δημοκρατία μπορεί να παρακαμφθεί στη σιωπή της διοίκησης.

 

Στις 26 Μαρτίου 2025, το Δημοτικό Συμβούλιο Αλοννήσου εξέτασε εκ νέου το θέμα της παραχώρησης θαλάσσιου χώρου και πυθμένα για το έργο «Πόντιση τρισδιάστατων εκτυπωμένων τεχνητών υφάλων (ARS)» στο πλαίσιο του προγράμματος LIFE-NAT-IT-LIFE DREAM, εντός του Θαλασσίου Πάρκου Αλοννήσου – Βορείων Σποράδων.

Η απόφαση, που φέρει ΑΔΑ 6ΘΨΜΩΨ6-Α3Γ, είναι ξεκάθαρη:

το Δημοτικό Συμβούλιο γνωμοδότησε αρνητικά στην παραχώρηση του θαλάσσιου χώρου και πυθμένα για την πόντιση των τεχνητών υφάλων.

 

Σύμφωνα με πληροφορίες και τα στοιχεία που είναι προσβάσιμα η σχετική απόφαση ίσως δεν έχει διαβιβαστεί στην Περιφέρεια Θεσσαλίας,

Αλλά ακόμα και αν διαβιβάστηκε φαίνεται πώς δεν έχει κανένα αποτέλεσμα.

 

Ήδη, σύμφωνα με ανακοίνωση της Περιφέρειας Θεσσαλίας στις 10 Οκτωβρίου, η πόντιση των υφάλων αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός του Οκτωβρίου.

Αν πράγματι η αρνητική γνωμοδότηση του Δημοτικού Συμβουλίου δεν λήφθηκε υπόψη, τότε εγείρονται εύλογα ερωτήματα για το πώς διασφαλίζεται ο σεβασμός των συλλογικών αποφάσεων των αιρετών οργάνων.

 

Η τοπική δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργεί ως διακοσμητική διαδικασία, ούτε τα Δημοτικά Συμβούλια να αντιμετωπίζονται ως θεσμική υποσημείωση.

Η ουσία της αυτοδιοίκησης βρίσκεται στη συμμετοχή, στη διαφάνεια και στη λογοδοσία — όχι στη σιωπή ή στην αποσιώπηση αποφάσεων.

 

Η υπόθεση αυτή δεν αφορά μόνο την οικολογία ή το πρόγραμμα LIFE DREAM.

Αφορά το ποιος έχει τον τελευταίο λόγο στις αποφάσεις που αφορούν τον τόπο: οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των πολιτών ή οι μηχανισμοί που λειτουργούν χωρίς δημόσιο έλεγχο.

 

Η Αλόννησος, νησί-σύμβολο περιβαλλοντικής ευαισθησίας, αξίζει μια διοίκηση διαφανή και θεσμικά συνεπή.

Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος:

Πως δικαιολογείται η πόντιση τεχνητών υφάλων στην πιο αυστηρά προστατευόμενη περιοχή της Μεσογείου? 

 

Αν πρόκειται να ποντίσουμε ύφαλους, ας το κάνουμε για να ζήσουν τα ψάρια — όχι για να βουλιάξει η φωνή της δημοκρατίας.