Άνθρωποι της κοινωνίας, όχι επαγγελματίες της πολιτικής | του Νίκου Τζούμα
2025-10-10 07:11:28
Είμαι απόλυτα υπέρ στο να πολιτεύονται άνθρωποι όπως η Καρυστιάνου, ο Ρούτσης, και άλλοι που προέρχονται από την ίδια την κοινωνία. Άνθρωποι που έχουν δουλέψει, έχουν αγωνιστεί, έχουν σταθεί δίπλα στον πολίτη και ξέρουν από πρώτο χέρι τις δυσκολίες της ζωής. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μπορούν να καταλάβουν πραγματικά τι σημαίνει ακρίβεια, ανεργία, γραφειοκρατία ή αδικία. Δεν τα διάβασαν σε αναφορές — τα έζησαν.
Η πολιτική, για να έχει ουσία, χρειάζεται τέτοιους ανθρώπους. Όχι επαγγελματίες πολιτικούς που βλέπουν την εξουσία ως καριέρα, αλλά πολίτες που βλέπουν την πολιτική ως προσφορά. Γιατί πώς μπορεί να νομοθετεί κάποιος για τους εργαζόμενους, όταν δεν έχει εργαστεί ποτέ; Πώς μπορεί να μιλά για την κοινωνία, όταν δεν έχει ζήσει μέσα της;
Δυστυχώς, για χρόνια η χώρα μας κυριαρχήθηκε από καρεκλοκένταυρους και ανεπάγγελτους της πολιτικής. Ανθρώπους που ανακυκλώνονται από θέση σε θέση, αλλάζοντας μόνο τίτλους και κόμματα, χωρίς ποτέ να αλλάζουν πραγματικά την ουσία της πολιτικής ζωής. Έτσι γεννήθηκε η απογοήτευση, η απαξίωση και η φράση που ακούμε όλο και συχνότερα: «Όλοι ίδιοι είναι».
Όμως δεν είναι όλοι ίδιοι. Υπάρχουν άνθρωποι που πολιτεύονται με ήθος, με κοινωνική συνείδηση, με διάθεση να υπηρετήσουν και όχι να εξυπηρετηθούν. Είναι αυτοί που έρχονται από τον χώρο της εργασίας, του πολιτισμού, της εκπαίδευσης, της τοπικής αυτοδιοίκησης. Είναι οι άνθρωποι που δεν χρειάζονται την πολιτική για να επιβιώσουν — αλλά για να συμβάλουν.
Η πολιτική χρειάζεται ανατροφοδότηση από την κοινωνία. Να μπουν μπροστά άνθρωποι με εμπειρία ζωής, όχι με εμπειρία από κομματικά γραφεία. Μόνο έτσι η πολιτική μπορεί να ξαναβρεί τον κοινωνικό της ρόλο, να γίνει πεδίο διαλόγου και λύσεων, όχι χώρος προσωπικών φιλοδοξιών.
Η πολιτική δεν πρέπει να είναι επάγγελμα, αλλά λειτούργημα. Και όσο την αφήνουμε στα χέρια εκείνων που τη βλέπουν ως επάγγελμα, τόσο θα απομακρύνεται από τον πολίτη.
Η ελπίδα, όμως, βρίσκεται ακριβώς εκεί — στους ανθρώπους της κοινωνίας που αποφασίζουν να κάνουν το βήμα. Να μπουν στην πολιτική όχι για να ανέβουν, αλλά για να βοηθήσουν όλους να ανέβουμε μαζί.