Ως κάτοικος και εργαζόμενος στην Αλόννησο τους τελευταίους εννέα μήνες, παρακολουθώ από κοντά τις δημόσιες αντιπαραθέσεις για τα κρίσιμα ζητήματα του τόπου. Ένα από αυτά είναι το ζήτημα του λιμανιού — ένα έργο-κλειδί για την καθημερινότητα, την οικονομική ζωή και το μέλλον του νησιού.

Μέσα σε ένα περιβάλλον γενικευμένης δυσπιστίας και πολυδιάσπασης, θέλω να σταθώ θετικά και ξεκάθαρα σε μια σημαντική εξέλιξη: η δημοτική αρχή εξασφάλισε 295.000 ευρώ για άμεσες βελτιωτικές παρεμβάσεις στο λιμάνι. Δεν είναι απλώς μια «επιτυχία χρηματοδότησης» — είναι μια κίνηση ουσίας που δείχνει ότι, παρά τα εμπόδια, υπάρχει βούληση και ικανότητα να γίνουν πράγματα.

Ως τεχνοκράτης με γνώση της διοίκησης, γνωρίζω καλά ότι η ολοκληρωμένη αναβάθμιση ενός λιμένα είναι μια διαδικασία χρόνου, συνεργασίας και ωρίμανσης. Δεν αρκεί η πρόθεση. Χρειάζονται χωροταξικές και πολεοδομικές ρυθμίσεις, απαλλοτριώσεις, κτηματολογική κάλυψη, έτοιμα τεύχη δημοπράτησης. Το 2023, μια σχετική πρόσκληση χρηματοδότησης απευθύνθηκε σε περίπου 20 Δήμους. Ελάχιστοι κατάφεραν να υποβάλουν πρόταση. Όχι από έλλειψη ενδιαφέροντος, αλλά επειδή οι τεχνικές απαιτήσεις ήταν σχεδόν αποτρεπτικές.

Η Αλόννησος αυτή τη στιγμή παλεύει ακόμη να βρει λύση για ένα οικόπεδο 50 τετραγωνικών μέτρων για μια μονάδα αφαλάτωσης — αντιλαμβανόμαστε όλοι λοιπόν πόσο πιο απαιτητική είναι η διαχείριση ενός έργου που χρειάζεται δεκάδες απαλλοτριώσεις και διοικητική προεργασία που αγγίζει τα όρια του τι μπορεί να σηκώσει ένας μικρός νησιωτικός Δήμος.

Κι όμως: κάποιος πρέπει να ξεκινήσει. Και χαιρετίζω την απόπειρα της παρούσας διοίκησης να αναμετρηθεί με αυτά τα προβλήματα, αντί να τα σκεπάζει με ευχολόγια ή να τα μεταθέτει στο μέλλον. Όμως δεν μπορεί —και δεν πρέπει— να μείνει μόνη της σε αυτόν τον αγώνα.

Χρειάζεται κοινωνική και πολιτική συμμαχία.

Χρειάζεται συμπόρευση αιρετών, φορέων και πολιτών, πέρα από παρατάξεις, αντιπαλότητες και προσωπικές στρατηγικές. Το λιμάνι, το νερό, οι μεταφορές, η υγεία, ο τουρισμός, δεν είναι "έργα της δημοτικής αρχής" — είναι δικαιώματα της τοπικής κοινωνίας. Και αυτά δεν χαρίζονται. Διεκδικούνται με ενότητα και τεκμηριωμένο λόγο.

Απευθύνω κάλεσμα στο Δημοτικό Συμβούλιο, στους κοινωνικούς φορείς και στην τοπική κοινωνία συνολικά:

να ξεκινήσει ένας δημόσιος, συμμετοχικός διάλογος, χωρίς καταγγελτική διάθεση, χωρίς ιδεοληψίες και χωρίς «κομματικά παρωπιδικά γυαλιά». Όχι πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά ανοιχτά, δημοκρατικά και με πολιτικό πολιτισμό. Με επίκεντρο τον άνθρωπο, τις ανάγκες του και το μέλλον αυτού του τόπου.

Ο σοσιαλισμός, για όσους τον εννοούν πέρα από τα λόγια, μιλά για συλλογική πρόοδο, κοινωνική δικαιοσύνη και ισόρροπη ανάπτυξη. Και στην Αλόννησο του 2025, αυτά μεταφράζονται σε καθαρό νερό, αξιόπιστο λιμάνι, στήριξη των επαγγελματιών, προσβασιμότητα και ποιότητα ζωής για όλους. Όχι για τους λίγους, όχι για τις επόμενες εκλογές, αλλά για τις επόμενες γενιές.

Γιατί η ανάπτυξη δεν είναι ούτε τεχνικό χαρτί, ούτε πολιτική εξαγγελία. Είναι αποτέλεσμα λαϊκής απαίτησης, θεσμικής δουλειάς και ανθρώπων που αγαπούν πραγματικά τον τόπο τους.