Στο Γλυφονέρι, κάτω στην ακροθαλασσιά που τη χαδεύουν οι πρωινές λιαχτίδες, εκεί που κάποτε έσκαγε το κύμα στα μπροστινά τα σπίτια , είχε δεμένη τη βαρκούλα του ο Διαμαντής Μυρώδης κι όργωνε αμέριμνος τα μαργιόλικα νερά της Σκιάθου σκαρώνοντας στιχάκια για να σκορπίσει τις νυχτιές χαρά στους συμπολίτες του καθώς κι ο ίδιος ήταν πλημμυρισμένος από δαύτην. Και πώς να μη ήταν! Το σπιτικό του το κρατούσε η άξια καλλονή η Παναγιώτα του με τη μοναχοκόρη τους την Αλεξάνδρα και έμοιαζαν κι οι δυο τους με τις δροσοσταλιές της θάλασσας. Τι ευτυχισμένα χρόνια! Τόσο που ο χάρος ζήλεψε κι άρπαξε πρόωρα τον Διαμαντή μα η Παναγιώτα στάθηκε παλικάρι δίπλα στο παιδί της. Κι ούτε που άφησε να σβήσει το χαμόγελο απ` τα χείλη της για να μην το κακοκαρδίσει...