Και μια και γίνεται πολύς και μάλιστα κολακευτικός λόγος για τα  αθησαύριστα κείμενα των δύο Αλεξάνδρων που προσφάτως ανακάλυψα και πιθανότατα θα δημοσιεύσω προσεχώς σε βιβλίο, παραθέτω ως ελάχιστο ευχαριστώ ένα απόσπασμα για όσους με διαβάζουν, ενός ακόμα άγνωστου άρθρου, σκιαθίτικου περισσότερο ενδιαφέροντος, του Μωραϊτίδη, που εντοπίσθηκε στη ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ της 31/7/1893 (σελ. 5-6) και είναι ανυπόγραφο. Φέρει δε τον τίτλο “’ΣΚΙΑΘΙΤΙΚΑ- ΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΟΛΑ ΧΑΡΙΣ” και δείχνει την παρρησία με την οποία έγραφε ο Αλέξανδρος ως δημοσιογράφος αλλά και τα χάλια από τότε της δημόσιας διοίκησης:

‘’Πρὸ ἐτῶν ἤρξατο κατασκευαζομένη περὶ τὸν λιμένα μας προκυμαία, ἡ ὁποία θὰ στολίσῃ ἀληθῶς αὐτὸν καὶ χάριν τῆς ὁποίας ἐτέθη ὁ λιμενικός φόρος ὅν τελοῦσι τὰ εἰσαγόμενα ἐμπορεύματα.

Ἀλλὰ τελευταῖον, δὲν εἰξεύρω, ἕνεκα ποίων διατάξεων τοῦ ἐργολάβου καὶ τῆς λιμενικῆς ἐπιτροπῆς, διακόπησαν αἱ ἐργασίαι καὶ ἐγκατιλείφθησαν ἡμιτελῆ τὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα ἄλλως δὲν διακρίνονται καὶ ἐπὶ στεριότητι καὶ θὰ καταστραφῶσιν ἐκ τῶν κυμάτων, ἀντὶ δὲ καλοῦ θὰ γίνωσι πρόξενα κακοῦ, διότι θὰ πληρώσωσι λίθων τὴν παραλίαν καὶ θὰ καταστήσωσιν αὐτὴν ἀπρόσιτον εἰς τὰ προσορμίζόμενα συνήθως εἰς αὐτὴν πλοιάρια καὶ λέμβους. Ἀλλὰ καὶ εἰς ! αὐτὸ τὸ κατασκευασθὲν μέρος ἐπιτρέπονται ἀτόπως καὶ δη ὑπ᾿ αὐτῶν τῶν ἀρχῶν μεταβολαὶ οὗ μόνον παράνομοι, ἀλλὰ καὶ ἀσχημίζουσαι τὸ ὅλον ἔργον.

Οὕτως ἐπὶ τοῦ κατασκευασθέντος μέρους τῆς προκυμαίας τοῦ ἀνατολικοῦ λιμένος ἑπετράπη ἡ ἀνέγερσις οἰκτροῦ παραπήγματος ἐν προσχήματι σκιάδος, ἵνα σκιάζῃ τοὺς πελάτας καφενείου ἀνήκοντος εἰς τὴν θυγατέρα τοῦ δημάρχου.

Ὁ οἰκονομικὸς ἔφορος καὶ ὁ λιμενάρχης καλῶς πράξαντας ἠμπόδισαν τὴν ἀνέγερσιν αὐτοῦ, ἀλλ᾿ ἡ ὑπηρεσία τοῦ ὑπουργείου τῶν οἰκονομικῶν, ἥτις ἔχει τόσην πεποίθησιν εἰς τὴν ὀξυδέρκειάν της, ὥστε νὰ βλέπῃ καὶ ! μακρόθεν κάλλιον ἢ ὅ,τι βλέπουσιν οἱ ἐδῶ ἐπιτετραμμένοι ! ἀντιπρόσωποί της, εὗρε καλῶς γινόμενον τὸ ἔργον καὶ ἐπέτρεψε τὴν ἀνέγερσίν του ἐπὶ τῷ λόγῳ ὅτι ὁ χῶρος δὲν εἶνε

δημόσιος ! Δὲν εἶνε δημόσιος ὁ χῶρος τῆς προκυμαίας, ἐνῷ καὶ οἱ μείρακες γνωρίζουσιν ὅτι ὁ αἰγιαλὸς, τοὐτέστιν ὁ χῶρος μέχρις οὗ φθάνει τὸ μεγαλείτερον κῦμα τῆς θαλάσσης εἶνε δημόσιος καί ή προκυμαία άκόμα καί νύν περιβρέχεται έν τῷ ἀκατασκιυάστῳ αὐτῆς μέρει ἑκατέρωθεν ὑπὸ τῶν κυμάτων. Καὶ δὲν εἶνε δημοσία! ἀλλὰ τότε τί εἶνε; εἶνε τοῦ τυχόντος ; Τότε ἂς κλεισθῇ τοὐλάχιστον καὶ ἡ δημοσία ὁδὸς ἡ ὁ δερχομένη μεταξὺ τοῦ ρηθέντος καφενείου καὶ τῆς ἐν λόγῳ σκιάδος του. Αὐτὰ εἶνε τὰ παράδοξα τῆς ἑλληνικῆς ὑπηρεσίας.’’

Στις φωτογραφίες που αλιεύτηκαν απ’ το άλμπουμ του Ναυτικού Μουσείου Σκιάθου (‘’Φωτομνήμες που μας ταξιδεύουν’’. 2019) φαίνεται το ανατολικό λιμάνι στα τέλη του 19ου αιώνα χωρίς και με την τέντα! Για την ιστορία προσθέτω πως δήμαρχος ήταν τότε ο Κων/ος Μωραΐτης, θείος και νονός του Παπαδιαμάντη αδελφός της μητέρας του.