«Οδύσσεια» πραγματική βιώνει από το 2001 Βολιώτισσα εκπαιδευτικός, η οποία έως και σήμερα παραμένει αναπληρώτρια. Φέτος, που θα μπορούσε να διοριστεί, επέλεξε να μην το κάνει για να μην αναγκαστεί να αφήσει την οικογένειά της για μία ακόμη φορά. Αλλωστε έχει αναγκαστεί πολλάκις στο παρελθόν να ξενιτευτεί μακριά από την οικογένειά της για να μπορεί να υπηρετήσει τον χώρο της εκπαίδευσης, όχι απλώς σε διαφορετικά σχολεία, αλλά ακόμη και σε διαφορετικούς νομούς μέσα στην ίδια σχολική χρονιά!
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ / taxydromos.gr
Αυτή την περίοδο χιλιάδες αναπληρωτές ανά τη χώρα περιμένουν να μάθουν αν έχουν προσληφθεί και σε ποιο μέρος της Ελλάδας. Εκαναν τις δηλώσεις τους την περασμένη εβδομάδα, έγινε η επικαιροποίηση των κενών ανά διεύθυνση εκπαίδευσης και στις 4 ή 5 Σεπτεμβρίου θα ανακοινωθούν τα ονόματα των αναπληρωτών εκπαιδευτικών που θα προσληφθούν για το νέο σχολικό έτος προκειμένου να καλύψουν τα λειτουργικά κενά που υπάρχουν.
Οι αναπληρωτές θα δηλώσουν σχολικές μονάδες έως τις 8 Σεπτεμβρίου και η τοποθέτησή τους αναμένεται στις 9 Σεπτεμβρίου.
Περιμένουν με τις βαλίτσες έτοιμες πού θα κληθούν να παρουσιαστούν μέσα σε ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα. Η ανάληψη υπηρεσίας θα γίνει μαζί με τον… αγιασμό του σχολικού έτους. Οι αναπληρωτές θα κληθούν να παρουσιαστούν στις θέσεις τους, όπου στην Ελλάδα κι αν είναι, στις 10 και 11 Σεπτεμβρίου!
Αυτό είναι το λιγότερο για τη Βολιώτισσα Κωνσταντία Ανδρέου, εκπαιδευτικό αγγλικής γλώσσας, η οποία υπηρετεί ως αναπληρώτρια τη δημόσια εκπαίδευση, σε κάθε γωνιά της χώρας από το 2001.
Η ιστορία της περιπλάνησής της είναι ενδεικτική της «Οδύσσειας» των αναπληρωτών.
Από την Καλαμπάκα στη Μαγνησία
και στην Αλόννησο την ίδια εβδομάδα!
Η Κωνσταντία Ανδρέου έχει βιώσει το απίστευτο. Για μια ολόκληρη σχολική χρονιά, μοίραζε μέσα στην ίδια εβδομάδα τα μαθήματά της σε τρεις διαφορετικές περιοχές. Από τη Μαγνησία, στην Καλαμπάκα και από την Καλαμπάκα στην Αλόννησο.
«Τη σχολική χρονιά 2009 -2010 ήμουν ωρομίσθια αναπληρώτρια. Συμπλήρωνα ωράριο όχι απλώς σε διαφορετικά σχολεία αλλά σε διαφορετικούς νομούς επί έναν ολόκληρο χρόνο» μοιράζεται την εμπειρία της στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Το εβδομαδιαίο πρόγραμμα μαθημάτων εκείνης της χρονιάς, προέβλεπε μαθήματα σε σχολεία κάθε Δευτέρα στο Καστράκι στην Καλαμπάκα, κάθε Τρίτη στα Κανάλια στη Μαγνησία, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στην Αλόννησο και κάθε Παρασκευή ξανά στο Καστράκι.
«Ταξίδευα με δικά μου έξοδα, με ένα παιδί νεογέννητο και ένα ακόμη στο δημοτικό», περιγράφει την απίστευτη χρονιά που βίωσε.
Καθημερινά δυόμισι ώρες οδήγηση
Άλλη χρονιά η Κωνσταντία Ανδρέου αναγκαζόταν να βρίσκεται πίσω από ένα τιμόνι για 2,5 ώρες ανά διαδρομή, προκειμένου να πηγαίνει στο Λιβάδι Ελασσόνας.
Αξημέρωτα ξυπνούσε κι άρχιζε να «καταπίνει» χιλιόμετρα με το αυτοκίνητό της για να φθάσει από τον Βόλο στο Λιβάδι Ελασσόνας, να κάνει τα μαθήματά της και να επιστρέψει πάλι πίσω.
Και πάλι με δικά της έξοδα και μικρά παιδιά να μεγαλώνουν με τους παππούδες και τις γιαγιάδες μέχρι η ίδια να επιστρέψει στο σπίτι.
Εγώ εδώ, εσύ εκεί και η ζωή πιο πέρα
Η χειρότερη εμπειρία για την ίδια ήταν όταν η οικογένειά της μοιράστηκε στα τρία.
Η ίδια αναπληρώτρια εκπαιδευτικός, ο σύζυγος στρατιωτικός που είχε πάρει μετάθεση.
Εκείνη τη χρονιά είχε προσληφθεί στην Τρίπολη. Ο στρατιωτικός σύζυγός της είχε πάρει μετάθεση στη Βέροια. Η συνυπηρέτηση δεν προβλέπεται για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Κι έτσι το ζευγάρι ζούσε σε διαφορετικές πόλεις για έναν ολόκληρο χρόνο.
Τα παιδιά; Εμειναν στους παππούδες στον Βόλο.
Αναγκάστηκε να σταματήσει εννέα χρόνια
Η βοήθεια από τους παππούδες και τις γιαγιάδες στην ανατροφή των παιδιών ήταν πολύτιμη για την Κωνσταντία Ανδρέου, προκειμένου να μπορεί να εργάζεται. Όμως κάποια στιγμή κι εκείνοι κουράστηκαν.
«Επρεπε να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Εχανα πολύτιμες στιγμές μαζί τους», λέει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για την απόφασή της να σταματήσει να διδάσκει για εννέα ολόκληρα χρόνια.
Φέτος, ήρθε η ώρα του διορισμού της. Θα διοριζόταν είτε στις Κυκλάδες είτε στα Δωδεκάνησα. Και αυτό σημαίνει ότι για έναν χρόνο θα έπρεπε να φύγει και πάλι μακριά από την οικογένειά της. Επέλεξε να μην κάνει δήωση διορισμού. «Τα παιδιά βρίσκονται σε ένα κομβικό σημείο στη σχολική ζωή τους και θέλω να είμαι δίπλα τους», λέει, εκφράζοντας την ελπίδα ότι θα διοριστεί στη Μαγνησία.