Σε αδιέξοδο φαίνεται να οδηγείται το έργο της εγκατάστασης μονάδων αφαλάτωσης στην Αλόννησο, μετά την επιλογή ακινήτων για τη χωροθέτησή τους επί των οποίων ο Δήμος δεν διαθέτει κυριότητα. 

Το ακίνητο είναι ιδιοκτησία ιδιώτη και εμφανίζεται λόγω εσφαλμένης κτηματογραφησης υπέρ του Δήμου όπως και ακόμα 2.800 ΚΑΕΚ στην Αλόννησο.

 

Η επιλογή αυτή έχει ως συνέπεια να κινδυνεύσει χαθεί η δυνατότητα χρηματοδότησης, καθώς η απόδειξη ιδιοκτησίας αποτελεί προϋπόθεση για την ένταξη του έργου.

 

Η υπόθεση εξετάστηκε από την Επιτροπή του άρθρου 152, μετά από προσφυγή που κατατέθηκε κατά της υπ’ αριθμ. 51/2025 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου. Στη συνεδρίαση παρέστη νομικός εκπρόσωπος του Δήμου, ο οποίος ζήτησε την απόρριψη της προσφυγής με το σκεπτικό ότι δεν τεκμηριώνεται έννομο συμφέρον.

 

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο δικηγόρος επικαλέστηκε το επιχείρημα ότι οι εσφαλμένες εγγραφές του Κτηματολογίου για την Αλόννησο έχουν καταστεί οριστικές και, συνεπώς, οι περιουσίες που καταγράφηκαν ως δημοτικές ανήκουν πλέον στον Δήμο. Θέση που χαρακτηρίζεται ως ανακριβής, δεδομένου ότι έχει δοθεί παράταση μέχρι 31/12/2026 και η οριστικοποίηση των κτηματολογικών εγγραφών στην περιοχή δεν έχει ακόμη επέλθει. 

 

 

Το γεγονός απέκτησε νέα διάσταση στη συνέχεια, όταν η Δημοτική Επιτροπή κλήθηκε να εγκρίνει την αμοιβή του συγκεκριμένου δικηγόρου για τη σύνταξη υπομνήματος και την παράστασή του στην συνεδρίαση της Επιτροπής του άρθρου 152. Η πρόταση καταψηφίστηκε .

 

Η απόφαση αυτή ερμηνεύτηκε ως ένδειξη έλλειψης πολιτικής κάλυψης προς τη στάση που τήρησε ο νομικός εκπρόσωπος, αλλά και ως σαφές μήνυμα ότι ακόμη και εντός των θεσμικών οργάνων του Δήμου υπάρχει δυσφορία για τον χειρισμό της υπόθεσης του κτηματολογίου.

 

 

Το περιστατικό επανέφερε στο προσκήνιο τα χρόνια προβλήματα της κτηματογράφησης στην Αλόννησο: λανθασμένες καταγραφές, ασαφή όρια και διαρκείς αμφισβητήσεις μεταξύ ιδιωτών και δημοσίου. Ζητήματα που όχι μόνο δυσχεραίνουν την προστασία της ιδιοκτησίας, αλλά υπονομεύουν και την ωρίμανση έργων υποδομής.

 

Η εξέλιξη με το έργο της αφαλάτωσης αποδυκνειει ότι με επιλογές χωροθέτησης χωρίς ξεκάθαρο ιδιοκτησιακό καθεστώς η άλλα νομικά ελαττώματα και χωρίς σοβαρό σχεδιασμό, η διεκδίκηση χρηματοδοτήσεων και η υλοποίηση έργων καθίσταται ιδιαίτερα επισφαλής.