Κάποτε, όχι και τόσο παλιά, στήθηκε στο νησί μας ένα ωραιότατο παραμύθι. Είχε δράκους (τις ΜΚΟ), είχε δεσμά (το εισιτήριο του Θαλάσσιου Πάρκου) και είχε και σωτήρες — τους εκλεγμένους μας και τους προέδρους μας.Όλους αυτούς που με σημαία τη λασπολογία, το διχαστικό λόγο και την πόλωση κερδίσανε τις εκλογές εκμεταλλευόμενοι την αφέλεια των ψηφοφόρων τάζοντας «λαγούς με πετραχήλια».

Και όταν τα κατάφεραν....

Αντιδήμαρχοι μιλούσαν σαν να ετοιμάζονταν για εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, πρόεδροι Δημοτικών Συμβουλίων έδιναν το σύνθημα της μάχης, και πρόεδροι συλλόγων καλλιεργούσαν το αφήγημα μεθοδικά, σαν να πότιζαν με ροδόσταμο τους αφελείς.

Η κορύφωση; Μια απόφαση-μανιφέστο που "καταδίκαζε το εισιτήριο σε θάνατο", συνοδευόμενη μάλιστα από τη σύσταση επιτροπής — γιατί καμία παράσταση δεν ολοκληρώνεται χωρίς να ανακοινωθεί μια «επιτροπή» για τις ανάγκες του ρόλου.

Ήταν εκείνη η Συνεδρίαση φιάσκο του ΔΣ στην οποία μετείχαν διάφοροι άσχετοι των οποίων ουκ έστιν αριθμος. Ακόμα και ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου Σκοπέλου μίλησε και τους αιφνιδίασε όλους όταν έριξε την ατάκα πως «Η Σκόπελος, είναι η πύλη του Θαλάσσιου πάρκου».

Τώρα τους πήραν την Ψαθούρα και την Περιστέρα.

Και μετά; Μετά τίποτα. 

Το εισιτήριο παραμένει αλλά είναι για τους ξένους και δεν μας αφορά, 

Το Πάρκο μας όχι μόνον έμεινε αλλά ανακοινώθηκαν άλλα δυο ακόμα. Ένα στο Ιόνιο και ένα στο Νότιο Αιγαίο.

Οι ΜΚΟ επειδή είναι από τις καλές δεν έφυγαν. Μόνο οι «ΤΣΟΜΠΑΝΗΔΕΣ» (Sea Shepherds) άλλαξαν στέκι και μετακόμισαν στην Σκόπελο. Έτσι για να ξεκινούν τις περιπολίες και τις εξορμήσεις τους από κει που είναι και η πύλη του θαλάσσιου πάρκου.

Το όνειρο του Συλλόγου κατοίκων έμεινε ανεκπλήρωτο. Το νησί δεν «επέστρεψε» ποτέ στα χέρια των κατοίκων του που έμειναν με άδεια χέρια. 

Μόνο οι φωτογραφίες στο fb έμειναν να θυμίζουν το θρίαμβο που υπήρξε μόνο στα μικρόφωνα και στα δελτία Τύπου.

Γιατί, βλέπετε, στο παραμύθι αυτό, ο δράκος δεν σκοτώθηκε ποτέ — απλώς άλλαξε σκηνικό.

Και μιας που όλα είναι μια μικρή σατιρική θεατρική σκηνή, με διαλόγους και λίγο υπερβολή με δράκο που «δαγκώνει θα σας μεταφέρω μια σκηνή από την παράσταση:

Σκηνή: Καφενείο στο λιμάνι

Πρωταγωνιστούν: Αντιδήμαρχος, Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου, Πρόεδρος Συλλόγου κατοίκων, Ψαράς στο καφενείο

Αντιδήμαρχος (με στόμφο): Πατριώτες! Το εισιτήριο του Θαλάσσιου Πάρκου το καταδικάσαμε σε θάνατο… πέθανε! Το εκτελέσαμε διά ψηφοφορίας!

Πρόεδρος Δ.Σ. (περήφανα): Και για να κλείσει το θέμα οριστικά, φτιάξαμε επιτροπή!

Πρόεδρος Συλλόγου (συγκινημένος): Μια επιτροπή που θα φέρει το νησί πίσω στα χέρια μας!

Ψαράς: (ήρεμα, πίνοντας καφέ): Δηλαδή τώρα μπορώ να πάω στο Πιπέρι να καλαρρω ;

Αντιδήμαρχος: Ε… όχι ακριβώς.

Ψαράς: Οι ΜΚΟ φύγανε;

Πρόεδρος ΔΣ Ε… ήταν λίγο απασχολημένες να φύγουν.

Ψαράς: Οι αρχαιολογικές έφυγαν?

Πρόεδρος: Δεν έφυγαν Έφυγα εγώ!

Ψαράς: Άρα το νησί γύρισε σε μας; Το πήραμε πίσω στα χέρια μας?

Πρόεδρος Συλλόγου (γελώντας αμήχανα): Όχι δυστυχώς...Ο Δήμαρχος τη γύρισε τη μπιφτέκα. Ανακάλυψε οτι υπάρχουν καλές ΜΚΟ. Εμένα δεν μου μιλάει μου έκοψε και την καλημέρα!

Ψαράς (στρέφεται στον καφετζή): Γιάννη, γράψε μου έναν ελληνικό… και βάλε και το «παραμύθι» στην ίδια κούπα. Να το πίνω να θυμάμαι.