Για τη Σκιάθο το έχω γράψει χίλιες φορές και δε θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω σε κάθε ευκαιρία: Είναι το νησί των δύο Αλεξάνδρων και οι μορφές τους και μόνο θα έπρεπε να κοσμούν το λογότυπο του νησιού.

Εν προκειμένω γράφω το τι κατά τη γνώμη μου θα ταίριαζε περισσότερο να προβάλλει στο μέλλον ως σήμα κατατεθέν η  εύγονος Σκόπελος, αν ποτέ αποφασίσει να  αλλάξει το σημερινό καθώς, όπως μου είπε κι ο Δήμαρχος κος Σταμάτης Περίσσης,  «στην σύγχρονη εποχή αυτό που χαρακτηρίζει το χωριό μας είναι η Παναγίτσα του Πύργου.… (Η πρότασή σου) θα μπορούσε να είναι το σήμα κατατεθέν κάποιου άλλου πολύ σημαντικού φορέα του νησιού μας». Σεβαστό και μακάρι να αξιοποιηθεί από κάποιον φορέα του τόπου γιατί η Σκόπελος πρέπει να δώσει έμφαση και στο σπουδαίο αρχαίο της παρελθόν…

Όπως είναι ευρέως γνωστό, η λατρεία του Διονύσου στην αρχαία Πεπάρηθο, μετέπειτα Σκόπελο (1), καταγράφηκε και στα χάλκινα νομίσματα που εξέδωσε κατά τους κλασικούς χρόνους της αρχαιότητας το νησί τα περισσότερα απ’ τα οποία εικόνιζαν την άμπελο, όπως και της Σκιάθου.

Της Σκοπέλου όμως βρέθηκε και  ένα σπανιότατο τετράδραχμο αργυρό νόμισμα στον Τάραντα της Κάτω Ιταλίας «μεταξύ νομισμάτων θησαυρού περιελθόντος εις ιδιοκτησίαν  κ. Μιχαήλ Βλαστού», όπως διαβάζουμε  στην εργασία του δρα Ν. Πετσάλη ‘’ΕΥΟΙΚΗ ΝΟΣΜΙΜΑΤΟΛΟΓΙΑ¨ (2).

Ο συγγραφέας και μελετητής Γιώργος Λεκάκης μας γνωστοποιεί (3) πως το ασημένιο νόμισμα του 500 – 480 π.Χ. «είναι μακράν ένα από τα πιο δραματικά από όλα τα νομίσματα που κόπηκαν στην Ύστερη Αρχαϊκή Βόρεια και Κεντρική Ελλάδα» και έχει διάμετρο 31 χλστ., και βάρος 17,02 γραμμ. Ο συγγραφέας παραθέτει επίσης τη φωτογραφία  που αναρτούμε και εδώ και μας πληροφορεί πως ήταν  ένα από τα πιο σημαντικά νομίσματα της  δημοπρασίας της 9ης Ιουνίου 2024 της Nomos στην Ελβετία και δημοπρατήθηκε προς 100000 ελβετικά φράγκα!

Γράφει ο ίδιος μελετητής: «Η εμπρόσθια όψη του νομίσματος μας δείχνει ένα τολμηρά προεξέχον τσαμπί σταφυλιών…» και συνεχίζει:  «στην πίσω πλευρά βλέπουμε μια γυμνή μορφή του βασιλιά Στάφυλου…καθ’ οδόν προς το νησί, επί δελφινιού…»

«Ο Στάφυλος, πρώτος μυθικός οικιστής της Σκοπέλου (Πεπαρήθου), ήταν γιος του θεού της γονιμότητας, της ευφορίας, της αμπέλου και του κρασιού, Διόνυσου και της Αριάδνης, κόρης του βασιλιά της Κρήτης, Μίνωα.» (4) Από τον αδελφό του Πεπάρηθο δανείστηκε το νησί το πρώτο του όνομα.

Να λοιπόν ένα  σήμα κατατεθέν για τη  Σκόπελο, αντίστοιχο της ξεχωριστής  ταυτότητάς της: Ο Στάφυλος επί δελφινιού οδεύει προς Σκόπελο! Αυτή είναι η σεμνή πρότασή μου και την καταθέτω δημόσια με όλη μου  την αγάπη για τη φιλόξενη γείτονα νήσο…

Σημειώσεις:

1. Στο νησί φυσικά άκμαζε και η αμπελουργία γι’ αυτό και ίσως να αληθεύει εκείνο που αποκαλύπτει ο Πλίνιος (IV, 12, 23) ότι πόλη της νήσου (ή και ολόκληρο το νησί) ονομαζόταν για κάποιο διάστημα Εΰοινος. (Ν. ΠΛΑΤΩΝ-‘’Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΦΥΛΟΥ ΚΑΙ Ο ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΠΑΡΗΘΟΥ’’, σελ 537, υποσημ. 6, https://ir.lib.uth.gr/xmlui/bitstream/handle/11615/11032/article.pdf?bitstreamId=252bfee0-8467-428e-84e1-916a12bf3155&locale-attribute=en)

2. Ν. Α ΠΕΤΣΑΛΗ- ‘’ΕΥΒΟΙΚΗ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΛΟΓΙΑ’’, ΑΡΧΕΙΟ ΕΥΒΟΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ 1/1/1936, σελ 7-27

3. Γ. ΛΕΚΑΚΗ- ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 2/6/2024 - https://arxeion-politismou.gr/2024/06/dimoprateitai-monadiko-nomisma-skopelou.html

4. https://www.skopelosweb.gr/greekmythologyskopelos