SKIATHOS Ο καιρός σήμερα

O Χρήστος Βολικάκης για τον τριετή αποκλεισμό μετά το doping control

H ανάρτηση του Πρωταθλητή ποδηλασίας από το Βόλο 2025-06-27 06:16:02
O Χρήστος Βολικάκης για τον τριετή αποκλεισμό μετά το doping control
Επειδή κάποιοι βιάζεστε και μάλλον χαίρεστε να κοινοποιείτε, σχολιάζετε για τον τριετή αποκλεισμό μου κτλπ για κάτι το οποίο έγινε το 2016 σε ένα επανέλεγχο και κατηγορήθηκα για μια μη συγκεκριμένη ουσία όπως αναγράφουν τα αναλυτικά ευρήματα των εργαστηριών …. Όταν μας ήρθε το email τον Μάρτιο του 2024 πέσαμε από τα σύννεφα και ειλικρινά δεν ξέραμε τι είναι αυτό το πράγμα μετά από τόσα χρόνια, όλα τα χρόνια έχω περάσει άπειρους ελέγχους doping , έχοντας βιολογικό διαβατήριο και αιφνίδιους ελέγχους πάρα πολλές φορές χωρίς να έχω δώσει το παραμικρό δικαίωμα, όσοι με ξέρουν γνωρίζουν πολύ καλά πως πρόσεχα μέχρι και το νερό που θα πιω . Μετά από όλο αυτό που περάσαμε πήγαμε δικαστικά που αυτό φυσικά σημαίνει ψυχικό και οικονομικό κόστος το παλέψαμε και θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε δικαστικά τον αγώνα μας αλλά δυστυχώς δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να συνεχίσουμε όλο αυτό έχω μια οικογένεια και ένα παιδί που προτιμώ να αφιερώσω ό,τι έχω και δεν έχω σε αυτό . Επειδή και ψυχολογικά θέλαμε να τελειώνει όλο αυτό και εύχομαι κανένας αθλητής να μην το περάσει γιατί είναι πολύ άδικο, αποφασίσαμε μαζί με τον δικηγόρο μου Anastasios Ntougkas να αποδεχτούμε τις συνέπειες να έρθουμε σε συμβιβασμό και να κλείσει όλο αυτό το θέμα .
Αποδέχθηκα τη διαδικασία, συνεργάστηκα με τις αρχές και έκανα ένα δύσκολο αλλά συνειδητό βήμα: να κλείσω ένα κεφάλαιο του παρελθόντος για να μπορέσω να συνεχίσω τη ζωή και την πορεία μου.
Ξέρω ποιος είμαι. Ξέρω πόσα έχω θυσιάσει για να φτάσω εδώ.
Η διαδρομή μου δεν σβήνεται από μια απόφαση. Όποιος με ξέρει, ξέρει και το ήθος μου.
Συνεχίζω με το κεφάλι ψηλά. Δεν τελείωσα ακόμα
Δεν θα ήθελα να πω περισσότερα. Το μόνο που με απασχολεί είναι το τώρα και το αύριο.
Η ποδηλασία μου έχει δώσει τα πάντα και παραμένει στο επίκεντρο της ζωής μου.
Θα συνεχίσω με απόλυτο σεβασμό στους κανονισμούς και με καθαρό μυαλό την προσπάθειά μου.
Ευχαριστώ όσους είναι δίπλα μου και κάτι για το τέλος :
Δεν χρειάστηκε να ψάξω πολύ.
Όταν ήρθαν τα δύσκολα, οι μισοί χάθηκαν.
Και οι άλλοι μίλησαν μόνο για να σχολιάσουν.
Αλλά υπήρχαν και εκείνοι.
Που δεν ρώτησαν “τι έκανες;” αλλά “πώς είσαι;”
Που δεν εξαφανίστηκαν όταν χάθηκε η λάμψη,
αλλά έμειναν όταν χρειάστηκα σκιά να ανασάνω.
Ξεδιάλεξα.
Όχι με θυμό.
Αλλά με ευγνωμοσύνη.
Γιατί πλέον ξέρω ποιοι είναι οι άνθρωποι μου.
Όχι αυτοί που με χειροκροτούσαν.
Αλλά αυτοί που με σήκωσαν όταν έπεσα — χωρίς κάμερες, χωρίς φώτα.
Αυτοί μένουν.
Και μαζί τους, συνεχίζω.
Πιο ήσυχα. Πιο δυνατά. Πιο ανθρώπινα.
Με εκτίμηση
Χρήστος Βολικακης