Ο Γιώργος Ξηντάρης, γεννήθηκε στη Σκόπελο το 1952. Το 1967, σε ηλικία 15 ετών, αναχωρεί για την Αθήνα, ακολουθώντας το ρεύμα της αστυφιλίας της εποχής. Δουλεύει σε οικοδομές, κάνει κι ένα πέρασμα από τα καράβια και αγοράζει το πρώτο του μπουζούκι. Μετά τη δουλειά, αρχίζει να «γρατζουνάει» στο οργανάκι του τα τραγούδια που άκουγε στα γραμμόφωνα του νησιού του, αυτά που ακούει τώρα στα Juke-box, κυρίως Πειραιώτικα ρεμπέτικα. Πειραματίζεται, επιμένει, μαθαίνει! Πλήρως αυτοδίδακτος!

Το 1972, παράλληλα με την οικοδομή, ξεκινάει να παίζει μπουζούκι και να τραγουδάει σε ταβέρνες της Αθήνας. Τα καλοκαίρια πάντα επιστρέφει στη Σκόπελο! Το 1979 υπογράφει συμβόλαιο με την «Μίνως» και το 1980 κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο με τίτλο «Γιώργος Ξηντάρης – Ρεμπέτικα Βράδια». Το 1981 άνοιξε συνεταιρικά με τον συντοπίτη του, Παύλο Βασιλείου, σε ένα παλιό νεοκλασικό στην οδό Ιπποκράτους 181, τη «Ρεμπέτικη Ιστορία», ένα θρυλικό μαγαζί, το οποίο στην ουσία εγκαινίασε τη «μόδα» των ρεμπετάδικων. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια γνωρίζει δια ζώσης, πολλούς από τους μεγάλους του ρεμπέτικου (Μάρκο, Τσιτσάνη, Μπαγιαντέρα, Ρούκουνα, Ρόζα Εσκενάζυ κ.α).

Το Μινόρε της Αυγής

Το 1982, υπήρξε σημαδιακή χρονιά για τον Ξηντάρη για δύο λόγους. Πρώτον, ξεκίνησαν τα γυρίσματα της ιστορικής σειράς του Φώτη Μεσθεναίου στην ΕΡΤ «Το Μινόρε της Αυγής» στην οποία ο Ξηντάρης τραγουδάει, «ντουμπλάροντας» τον Αντώνη Καφετζόπουλο, τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη. Την ίδια χρονιά, ξεκινάει τη αγαπημένη του «Ανατολή», σε ένα από τα ωραιότερα σημεία της Σκοπέλου, στο ψηλότερο σημείο του Κάστρου. Την χτίζει κυριολεκτικά με τα χέρια του, έχοντας υπάρξει οικοδόμος, ενώ μεταφέρει τα υλικά με μουλάρια. Σε αυτό το μαγαζί κάνει, από τότε μέχρι και σήμερα, τα πάντα! Διαλέγει ή μαζεύει ο ίδιος, τις πρώτες ύλες, μαγειρεύει, παίζει και τραγουδάει, έχοντας πάντα τη σύζυγό του, Ευγενία στο πλάι του!

Αν και συνεχίζει να μοιράζει τον χρόνο μεταξύ Αθήνας και Σκοπέλου, η «φυσική» του θέση είναι στην «Ανατολή», ένα μαγαζί που ο συγγραφέας Θωμάς Κοροβίνης έχει χαρακτηρίσει «Ηρώδειο της Σκοπέλου», ενώ άλλοι το πάνε ακόμα πιο μακριά χαρακτηρίζοντας το «Ακρόπολη του Ρεμπέτικου».

Εκεί θα τον βρείτε τα καλοκαίρια να κάθεται σε ένα τραπεζάκι και να μασάει λεμόνια με τη φλούδα για να «καθαρίσει» τη φωνή του, ένα κόλπο που του έμαθε κάποιος τενόρος.

Την ίδια στιγμή, σε μια γωνιά του μαγαζιού που λειτουργεί ως φυσικό "ηχείο", οι άξιοι συνεχιστές, οι δύο γιοί του, Αντώνης και Θοδωρής, ξεκινούν τις πενιές, και «ζεσταίνουν» τον κόσμο μέχρι να έρθει η ώρα η δική του. Με την πολύ χαρακτηριστική φωνή του που παραπέμπει στις καλύτερες εποχές του Πειραιώτικου ρεμπέτικου, παίζοντας και τραγουδώντας όπως «παλιά», σκέτα, χωρίς μικρόφωνα μας προσκαλεί σε μια μυσταγωγία και σε «γλέντια με τραγούδια λυπημένα»! Ελπίζουμε για πολλά ακόμη χρόνια!

PHOTOS: Hercules Milas

-

Giorgos Xintaris – (More than) Half a Century of Rebetiko

Giorgos Xintaris, one of the most iconic rebetiko musicians of the past 50 years, is a true son of Skopelos. With his legendary venue Anatoli, he offers visitors unforgettable nights filled with authentic rebetiko music.

Born in Skopelos in 1952, Xintaris left the island in 1967 at the age of 15, following the wave of urban migration to Athens. He worked in construction, briefly joined the merchant navy, and eventually bought his first bouzouki. After work, he began strumming the songs he had grown up hearing on gramophones—mainly the gritty Piraeus-style rebetika, now playing from jukeboxes. He experimented, persisted, and taught himself entirely by ear.

By 1972, while still working construction jobs, he started performing with his bouzouki in the tavernas of Athens, though he always returned to Skopelos for the summers. In 1979, he signed a contract with the Minos record label and released his debut album in 1980, titled Giorgos Xintaris – Rebetiko Nights. In 1981, he co-founded the now-legendary Rebetiki Istoria at 181 Ippokratous Street in Athens, together with fellow Skopelitis Pavlos Vasileiou. This venue would go on to define a new era for live rebetiko, inspiring a whole generation of rebetadika (rebetiko music clubs). Throughout the years, Xintaris had the rare opportunity to meet many of the rebetiko greats in person—Markos Vamvakaris, Vassilis Tsitsanis, Bayianderas, Rena Koumioti, Rosa Eskenazi, and more.

The Minore of the Dawn

The year 1982 marked a turning point in Xintaris’ career for two reasons. First, he was involved in the filming of the now-iconic Greek TV series To Minore tis Avgis (The Minore of the Dawn) by Fotis Mesthenaios, aired by ERT, where he performed the songs of Markos Vamvakaris, dubbing for actor Antonis Kafetzopoulos. That same year, he began building Anatoli, his own venue perched on one of the highest and most scenic spots of Skopelos, atop the Kastro. With his background in construction, he literally built the place by hand, using mules to carry the materials.

Since then and to this day, Anatoli has been his stage, his kitchen, and his home. He personally selects and gathers ingredients, cooks, plays bouzouki, and sings—always with the support of his wife, Evgenia, by his side. While he continues to divide his time between Athens and Skopelos, his heart clearly belongs in Anatoli, which writer Thomas Korovinis once called "the Herodion of Skopelos." Others have gone even further, dubbing it "the Acropolis of Rebetiko."

There, in the warm Skopelos evenings, you’ll find him at a table chewing on lemon peels—a trick a tenor once taught him to clear the voice—waiting for his moment to step in. In the meantime, his two talented sons, Antonis and Thodoris, keep the tradition alive, setting the tone with their bouzoukis from a corner of the venue that serves as a natural amplifier.

Then comes Xintaris himself, with his uniquely raspy voice that evokes the golden age of Piraeus-style rebetiko, singing and playing just like in the old days—unplugged, raw, and soulful. He invites us into a rebetiko ritual, a celebration of "joy through mournful songs." May he continue for many years to come.