1. Ολοκλήρωση της Οικονομίας της Σωτηρίας

 

Η Ανάληψη σηματοδοτεί την τελείωση του επίγειου έργου του Χριστού. Μετά την Ενανθρώπηση, το Πάθος, τον Θάνατο και την Ανάσταση, η Ανάληψη αποτελεί την επιστροφή της ανθρώπινης φύσης —την οποία προσέλαβε ο Χριστός— δοξασμένη, στον κόλπο της Αγίας Τριάδας. Δηλαδή, η ανθρώπινη φύση, για πρώτη φορά, εισέρχεται στη δόξα του Θεού.

 

«Ἀνελήφθη ἐν δόξῃ» (Α΄ Τιμ. 3,16)

 

 

2. Για να πέμψει το Άγιο Πνεύμα

 

Ο Χριστός προανήγγειλε ότι έπρεπε να αναχωρήσει για να έλθει ο Παράκλητος:

 

 «Συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω· ἐὰν γὰρ μὴ ἀπέλθω, ὁ Παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς.»

(Ιω. 16,7)

 

Η Πεντηκοστή δεν θα είχε συντελεστεί αν ο Χριστός δεν είχε πρώτα αναληφθεί.

 

3. Για να μας προετοιμάσει τόπο

 

Ο Χριστός αναλήφθηκε «για να μας ετοιμάσει τόπο» στον Ουρανό και να μας οδηγήσει κι εμάς στην ένωση με τον Θεό:

 

 «Ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Πατρός μου μοναὶ πολλαί εἰσι... πορεύομαι ἑτοιμάσαι τόπον ὑμῖν.»

(Ιω. 14,2)

 

Η παρουσία Του δεν εξαφανίστηκε, αλλά μεταμορφώθηκε. Από σωματική έγινε μυστηριακή και καθολική.

 

4. Για να ζούμε πλέον διά της πίστεως και όχι διά της όψεως

 

Η Ανάληψη δοκιμάζει και τελειοποιεί την πίστη μας. Δεν βλέπουμε με τα σωματικά μάτια, γιατί τότε η πίστη μας θα ήταν εξαναγκασμός , αλλά με τα μάτια της πίστεως:

 

«Μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες.»

(Ιω. 20,29)

 

 

5. Η Εκκλησία γίνεται το «σώμα» Του στη γη

 

Με την Ανάληψη, ο Χριστός παραμένει ως Κεφαλή της Εκκλησίας, και εμείς ως μέλη Του καλούμαστε να συνεχίσουμε το έργο Του στον κόσμο:

 

«Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους.»

(Α΄ Κορ. 12,27)

 

 

Συμπέρασμα 

 

Η Ανάληψη, λοιπόν, δεν είναι απομάκρυνση του Θεού από τον κόσμο, αλλά η αρχή μιας νέας, πιο καθολικής και μυστηριακής παρουσίας Του. Αν έμενε στη γη, η πίστη θα στηριζόταν στην όραση· ενώ τώρα η παρουσία Του είναι εσωτερική, λειτουργική, παγκόσμια — «Ἐγώ εἰμι μεθ’ ὑμῶν πάσας τὰς ἡμέρας». (Ματθ. 28,20)

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη), Έκδοση της Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα 2003.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Ομιλίες εις Πράξεις Αποστόλων, PG 60, 13-361.

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Λόγος Δ΄ – Εις την Ανάληψιν, PG 36, 513-524.

Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας, Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας, εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2004.

Ιωάννης Ρωμανίδης, Πατερική Θεολογία, εκδ. Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2004.

Γεώργιος Μαντζαρίδης, Η Θεολογία της Εικόνας, εκδ. Π. Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1982.

Παναγιώτης Τρεμπέλας, Υπόμνημα εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, εκδ. Ο Σωτήρ, Αθήνα 1957.

Κωνσταντίνος Καλλίνικος, Η Ανάληψις του Κυρίου εν τη Υμνολογία της Εκκλησίας, περιοδικό "Θεολογία", τόμ. 27 (1956), σσ. 241–258.

Αρχιμ. Ιερώνυμος Νικολόπουλος, Η Ανάληψις του Χριστού κατά την Ορθόδοξον Παράδοσιν, εκδ. Ι. Μονής Οσίου Μελετίου, 1998.