Δεν συνηθίζω να γράφω επικριτικά κείμενα διότι θεωρώ πως η υγειής παραγωγή πολιτικής προκύπτει από γόνιμο διάλογο. Πάντα κατά την εφαρμογή μιας απόφασης θα υπάρχουν θιγόμενα μέρη. Στόχος της πολιτικής, όντας η τέχνη του εφικτού, πρέπει να είναι ο περιορισμός των συνεπειών για τα θιγόμενα μέρη και η συνολική πρόοδος της κοινωνίας των πολιτών.

Η δημοτική επιτροπή του Δήμου Σκιάθου, εισηγείται προς το δημοτικό συμβούλιο την ψήφιση μιας κανονιστικής διάταξης που επί της ουσίας «ποινικοποιεί» έναν ολόκληρο κλάδο.

Μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη και πρόοδος σε έναν τόπο χωρίς την άνθιση της οικοδομικής δραστηριότητας; Την απάντηση βρίσκει κανείς στην πρόσφατη ιστορία της οικονομικής κρίσης.

Πρέπει να μπουν περιορισμοί για την υγιή συνύπαρξη κατασκευαστικού και τουριστικού κλάδου; Σαφώς.

Δυστυχώς η απάντηση σε ένα σύνθετο πρόβλημα δεν δίνεται με οριζόντια μέτρα. Και σε καμία περίπτωση μπορεί να βρεθεί λύση όταν τα εμπλεκόμενα μέρη, ήτοι κατασκευαστικός και τουριστικός κλάδος δεν προσκαλούνται να καθίσουν σε ένα τραπέζι υπό τον συντονισμό της δημοτικής αρχής για να βρεθεί η χρυσή τομή.

Η παρούσα εισήγηση είναι γεμάτη ασάφειες και προκαλεί τεράστιες ανισότητες.

* Άρθρο 4 παράγραφος 2 του ελληνικού συντάγματος: «Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.»

* Άρθρο 22 παράγραφος 1 του ελληνικού συντάγματος: «H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού. Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας.»

* Άρθρο 25 παράγραφος 1 του ελληνικού συντάγματος: «Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Oι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας.»

Πώς λοιπόν τηρείται το δικαίωμα στην ίση μεταχείριση και εργασία, το δικαίωμα στην ελεύθερη αγορά, όταν ένας ανάδοχος δημοσίου έργου μπορεί να συνεχίζει ανενόχλητος τις εργασίες του ενώ όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να σταματούν;

Πώς θα ορίσουμε τις εργασίες «χαμηλής όχλησης» και ποιος θα αναλάβει το επιπλέον κόστος αναπροσαρμογής μιας εργασίας από υψηλής σε χαμηλής όχλησης; (Πχ το σοφαντισμα αντί να γίνεται με πρέσα ή με μπετονιέρα που αποκαλούνται υψηλής όχλησης να γίνεται με την παραδοσιακή μίξη με το χέρι τσιμέντου επί δαπέδου). Ήδη με την έκρηξη της ακρίβειας το κατασκευαστικό κόστος έχει πολλαπλασιαστεί σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.

Την στιγμή που γίνονται προσπάθειες εξάλειψης της διαφθοράς με την απεμπλοκη της συνδιαλλαγής πολίτη και κράτους μέσω της ψηφιοποίησης των διαδικασιών, η παρούσα εισήγηση ανοίγει έναν νέο κύκλο πιθανής διαφθοράς καθώς προβλέπει εξαιρέσεις για την συνέχιση των εργασιών κατόπιν αιτήματος και έγκρισης του από τον/την προϊστάμενο της τεχνικής υπηρεσίας. Πώς θα λειτουργήσει αυτό με διαφάνεια, με ασφάλεια δικαίου προς τον πολίτη; Ποιοι θα είναι οι όροι για την λήψη της εξαίρεσης; Πώς αυτό θα γίνεται ταχύτατα όταν υπάρχει μια τρομερά υποστελεχωμένη τεχνική υπηρεσία;

Τι πρόβλεψη μπορεί να υπάρξει για κατασκευαστικές περιόδους, όπου ο καιρός δεν θα επιτρέπει εργασίες; Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο φετινός χειμώνας με τεράστιες περιόδους βροχοπτώσεων.

Λήφθηκε υπόψην από την αρμόδια επιτροπή πως εφόσον δεν θα μπορούν να γίνουν οι εργασίες υψηλής όχλησης, όπως αυτές περιγράφονται, είναι πραγματικά αδύνατον να προχωρήσουν οι εργασίες χαμηλής όχλησης. Διότι όπως εύκολα, μάλλον, αντιλαμβάνεται κάποιος είναι αδύνατον να βάψει κάποιος ένα σπίτι το οποίο δεν έχει ολοκληρώσει σκυροδέτησεις, τοιχοποιίες, επιχρίσματα, κτλ.

Ο κατασκευαστικός κλάδος στην τοπική κοινωνία μας υποφέρει. Οχι οικονομικά, κάθε άλλο, τα τελευταία χρόνια ειδικά παρατηρείται μεγάλη αύξηση της οικοδομικής δραστηριότητας. Υπάρχει τεράστιο πρόβλημα ανθρώπινου δυναμικού. Οι νέοι δεν ακολουθούν τεχνικά επαγγέλματα, οι τεχνητές και οι οικοδόμοι συνταξιοδοτούνται, και πλέον λόγω της δυσεύρετης στέγης στο νησί πολλοί «μεροκαματιάρηδες» οδηγούνται στην εξώθηση καθώς δεν έχουν που να μείνουν. Εάν λοιπόν σε όσους έχουν απομείνει τους αφαιρέσεις το δικαίωμα για 5-7 μήνες τον χρόνο να μην εργάζονται, πως θα παραμείνουν στον κλάδο;

Πώς θα μπορέσουν να τηρηθούν χρονοδιαγράμματα αναπτυξιακών προγραμμάτων τύπου ΕΣΠΑ, leader, κτλ εντός τόσο στενών χρονικών ορίων για να μην χαθούν χρηματοδοτήσεις;

Λαμβάνοντας υπόψην όλα αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα πώς θα μπορέσουμε να πείσουμε κάποιον να επενδύσει στην Σκιάθο όταν με την εφαρμογή αυτής της κανονιστικής θα του δίνουμε χρόνο ολοκλήρωσης 10ετια και κόστος κατασκευής που θα θεωρεί ότι θα χτίσει στα Ηνωμενα Αραβικά Εμιράτα;

Υπάρχουν απαντήσεις και λύσεις στα ανωτέρω ερωτήματα, από τα μερικά που προκύπτουν διαβάζοντας κάποιος την εισήγηση της δημοτικής επιτροπής; Σε κάποια ναι, σε κάποια οχι. Σε κάποια η λύση είναι επίπονη και θέλει ένα εύλογο διάστημα προσαρμογής. Κλείνοντας, όπως ξεκίνησα, χωρίς διάλογο, χωρίς βαθειά αντίληψη των καταστάσεων που θα δημιουργηθούν, χωρίς σύνθεση απόψεων για το κοινό καλό, τίποτε σωστό δεν μπορεί να προκύψει.

Οπως είπε και ο Groucho Marx, «Η πολιτική είναι η τέχνη του να ψάχνεις για προβλήματα, να τα βρίσκεις παντού, να τα διαγιγνώσκεις λανθασμένα και να εφαρμόζεις λάθος θεραπείες.»

Σταμέλος Σταμάτιος

Διπλ. Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ., MSc