‘Έχουμε γράψει πολλές φορές πως το Πάσχα στη Σκιάθο ακολουθεί το Αγιορείτικο τυπικό κι  είναι μοναδικό όσο κι ο καλάμινος σταυρός με το δενδρολίβανο και τα λουλούδια της άνοιξης, με τον οποίο τα παιδιά την Μ. Πέμπτη περιφέρονται `ανά τας ρύμας και τας οδούς` άδοντας συγκλονιστικά κάλαντα με το μοιρολόγι της Παναγίας.

Ύστερα η Μ. Παρασκευή με τον ονειρικό  Επιτάφιο στο μοναστήρι της Ευαγγελίστριας . Και τέλος η μαγική περιφορά στην πόλη, το γλυκοχάραμα του Μ. Σαββάτου, των δύο ενοριακών κουβουκλίων, με τις παύσεις για τις δεήσεις υπέρ των αγρυπνόντων αγίων στ’ αντικρινά εξωκλήσια.  Για να κορυφωθεί με το ανεπανάληπτο Άρατε Πύλας` κατά την επιστροφή των Επιτάφιων στους ναούς, όπου μπροστά στις κλειστές πόρτες, αναπαρίσταται μέσα σε απόλυτη, ανατριχιαστική σιωπή, η κατάβαση του Σωτήρα στον Άδη.

Ωστόσο, ως τουριστικός προορισμός το νησί εδώ και χρόνια είναι πασιφανές πως σχεδόν αδιαφορεί να προσελκύσει επισκέπτες το Πάσχα καθώς έχει συνδέσει τη σεζόν με τη μία πύλη του (το αεροδρόμιο) που ως γνωστόν, ειδικά για φέτος θ’ ανοίξει στα τέλη Απρίλη.

Σ’ αυτό το άρθρο δε θα αναλύσουμε αν κάνει καλά- που δεν κάνει- η Σκιάθος και παραμελεί την πασχαλινή τουριστική και εν πολλοίς ελληνική, τουριστική αγορά. Θα επισημάνουμε μόνο πως  

οι εργασίες για την έναρξη των περισσότερων επιχειρήσεων που θα κάνουν έναρξη τον Μάιο, φαίνεται πως πάνε πιο αργά, με αποτέλεσμα το νησί να μοιάζει ανέτοιμο για το Πάσχα, παρότι θ’ ανοίξουν αρκετά μαγαζιά και θα το επισκεφτούν πολλοί επισκέπτες που αγαπούν την παράδοση και έλκονται απ’ τα ασύλληπτα χρώματα της σκιαθίτικης άνοιξης.

Χρειάζεται λοιπόν το λιγότερο, περισσότερος  σεβασμός σ’ όλο αυτό τον κόσμο…