Ο αστυνόμος Κων/νος Τζιαβός ήταν ο πρώτος δήμαρχος που διόρισε η Χούντα των Συνταγματαρχών το 1967 στη Σκιάθο και δι’ αυτού (του οργάνου) άρχισε να υλοποιεί τα μεγαλεπήβολα σχέδιά της για το νησί που απέβλεπαν, κατά την επιθυμία του διορατικού και εκλεκτού φίλου της μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση, στη δημιουργία υποδομών (δρόμοι, λιμάνι, αεροδρόμιο κλπ) ώστε να καταστεί ο ήδη ανακηρυγμένος από την κυβέρνηση Καραμανλή τουριστικός τόπος, εξέχων ελληνικός προορισμός!

Στα πλαίσια αυτά θέλησε να παραχωρήσει και το Μπούρτζι σε άλλον φίλα προσκείμενο του Καθεστώτος επενδυτή εξ Αθηνών, ώστε να το μετατρέψει σε πολυτελές ξενοδοχείο! Προείχε όμως η επίφαση νομιμότητας που επέβαλε την λήψη της εξωφρενικής απόφασης από την τοπική κοινωνία, δηλαδή το δημοτικό συμβούλιο που το ίδιο (το Καθεστώς) είχε διορίσει!

Ευτυχώς στα έδρανα του δημοτικού συμβουλίου βρέθηκε τότε ένας άνθρωπος ο οποίος πίστευε και υπηρετούσε την ‘’Επανάσταση’’, ωστόσο αγαπούσε τον τόπο παρότι δεν καταγόταν απ’ το νησί και έβλεπε το έγκλημα που θα συντελούνταν από μια τέτοια εντελώς παράλογη απόφαση.

Δεν δίστασε λοιπόν, παρά τους απρόβλεπτους κινδύνους που εγκυμονούσε για τον ίδιο και την οικογένειά του αυτή η στάση,  να υψώσει το ανάστημα και να βρεθεί απέναντι στους ομοϊδεάτες του όταν εκείνοι ετοιμάζονταν να πουν το μεγάλο ναι στην απαράδεκτη παραχώρηση.

Δεν είχε μιλήσει καθόλου σ’ εκείνο το κρίσιμο τελευταίο συμβούλιο. Τα λόγια του φαίνονταν πια περιττά. Όλα έδειχναν πως η απόφαση θα παιρνόταν σχεδόν ελαφρά τη καρδία απ’ τους τοπικούς άρχοντες  προκειμένου να μην θιχθούν οι κυβερνώντες δικτάτορες οι οποίοι και τους τοποθέτησαν εκόντες άκοντες στα υψηλά έδρανα του ΔΣ.

Λίγο πριν την τυπική ψηφοφορία ο άνθρωπος αυτός άρχισε να ξετυλίγει αργά μια εφημερίδα που είχε αφήσει πάνω στο μεγάλο τραπέζι.

Στο τέλος, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των παρισταμένων συμβούλων και του δημάρχου, έβγαλε και ύψωσε απειλητικά μια μεγάλη μαχαίρα που είχε κουβαλήσει απ’ το μπακάλικό του στην οδό Μητροπολίτου Ανανίου.

«Το Μπούρτζι βρε άμυαλοι», τους είπε με οργισμένη φωνή, «είναι το κεφάλι της Σκιάθου κι όποιος από σας τολμήσει απόψε να το κόψει, θα του κόψω και το δικό του το κεφάλι».

Κάπως έτσι παρέμεινε το Μπούρτζι στους δημότες κι αν επανερχόμαστε σήμερα σ’ αυτό το μάλλον άγνωστο γεγονός*, δεν είναι μόνο  για να επαινέσουμε τον Δημήτρη Φεγγερό (γνωστό και ως Μήτσο Σαμαρά, παρωνύμιο από το πρώτο του επάγγελμα) γιατί σήκωσε τότε τη μαχαίρα του στο ΔΣ και κατ’ επέκταση στους δικτάτορες, αλλά και για να θίξουμε την τυφλή υποταγή στη γραμμή του αρχηγού ή του κόμματος που υιοθετεί όλα τα μετέπειτα χρόνια της υποτιθέμενης δημοκρατίας, η συντριπτική πλειοψηφία των αιρετών, ακόμα κι αν πρόκειται για εγκλήματα τύπου Τεμπών, προκειμένου να διατηρήσουν την προνομιούχα θεσούλα τους μέσα στο σύστημα…

*Το συμβάν μας αφηγήθηκαν η Αγγελική, κόρη του Δ. Φεγγερού και ο τότε αστυνομικός διευθυντής κος Λάμπρος.  Δεν βρέθηκαν, παρότι ζητήθηκαν με πρωτοκολλημένη αίτηση στο Δήμο, τα πρακτικά των ΔΣ της Επταετίας….

φωτογραφία από το αρχείο του Σταμάτη Μιτζέλου